Με την ολοκλήρωση των προβολών των οκτώ ελληνικών ταινιών που συμπεριλήφθησαν στο φετινό επίσημο πρόγραμμα του 54ου Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης, ήταν πλέον ολοφάνερο το χάσμα ανάμεσα σε ταινίες που έχουν ήδη ταξιδέψει και διακριθεί στο εξωτερικό και φτάνουν εδώ για να κάνουν την πανελλήνια πρεμιέρα τους και σε ταινίες νέων κατά βάση σκηνοθετών που φλερτάρτουν με το DIY σινεμά, που μοιάζουν να αφορούν μόνο την εγχώρια κατανάλωση και μάλλον, μόνο όσους τις παρακολούθησαν κατά τη διάρκεια του Φεστιβάλ, αφού μοιάζει αμφίβολο αν κάποια από αυτές θα βγει εκτός συνόρων ή σε κανονική κινηματογραφική διανομή.
Το Flix αναρωτήθηκε για το ελληνικό σινεμά δύο ταχυτήτων που παρουσιάζεται ως εικόνα στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης (διαβάστε περισσότερα εδώ) και έγραψε τη γνώμη του για όλες τις ελληνικές ταινίες που προβλήθηκαν κατά τη διάρκεια του.
Miss Violence του Αλέξανδρου Αβρανά
Υποβλητική, υπαινικτική, νοσηρή ατμόσφαιρα. Κινηματογράφηση που απειλεί, τσιτώνει, καθηλώνει. Πειθαρχημένες ερμηνείες που ακροβατούν ανάμεσα στο συγκαλυμμένο και το αποκαλυπτικό. Το «Miss Violence» είναι ένας σκηνοθετικός θρίαμβος. (Διαβάστε εδώ ολόκληρη την κριτική του Flix)
Η Αιώνια Επιστροφή του Αντώνη Παρασκευά της Ελίνας Ψύκου
Στην ταινία της Ελίνας Ψύκου που συμμετέχει στο Διεθνές Διαγωνιστικό του 54ου Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης, ένας διάσημος παρουσιαστής της τηλεόρασης σκηνοθετεί την εξαφάνισή του, θέλοντας να ενορχηστρώσει μια μεγαλοπρεπή επιστροφή. Κι ενώ όλοι τον αναζητούν, εκείνος ανακαλύπτει απρόσμενα, σκοτεινά κομμάτια του ίδιου του του εαυτού. (Διαβάστε εδώ ολόκληρη την κριτική του Flix)
Wild Duck του Γιάννη Σακαρίδη
Στην πρώτη του ταινία μεγάλου μήκους, ο Γιάννης Σακαρίδης αφηγείται μια τρυφερή διαπροσωπική ιστορία με φόντο την Ελλάδα της κρίσης, έχοντας στο κέντρο της δύο συγκλονιστικές ερμηνείες από τον Αλέξανδρο Λογοθέτη και την Θέμιδα Μπαζάκα. (Διαβάστε εδώ ολόκληρη την κριτική του Flix)
Να Κάθεσαι και να Κοιτάς του Γιώργου Σερβετά
Η ταινία που άνοιξε το πρόγραμμα «City to City: Athens» στο Φεστιβάλ του Τορόντο συστήνει ένα δυνατό σκηνοθέτη και μια βρώμικη Ελλάδα που γνωρίζουμε καλά, παρότι συνήθως προτιμάμε να καθόμαστε και να την κοιτάμε. (Διαβάστε εδώ ολόκληρη την κριτική του Flix)
O Προφήτης του Δημήτρη Πούλου
Σε μια φιλόδοξη απόπειρα για μια ελληνική ταινία φαντασίας και ταυτόχρονα μια αλληγορία για τη σημερινή και διαχρονική κρίση του πλανήτη, ο Δημήτρης Πούλος παραδίδει τον «Προφήτη» του σαν μια πρόταση για διαφορετικό ελληνικό σινεμά. Παίρνοντας, ωστόσο, τον εαυτό του και αυτό που αφηγείται υπερβολικά στα σοβαρά... (Διαβάστε εδώ ολόκληρη την κριτική του Flix)
Goldfish του Θάνου Τσαβλή
Συνεχίζοντας τη μοναχική πορεία του στο ελληνικό σινεμά, ο Θάνος Τσαβλής επιστρέφει μετά το «F.L.S.» με μια ακόμη DIY ταινία που είναι προφανώς κατασκευασμένη από τις εμμονές του δημιουργού του. Και (πολύ) λίγα πράγματα ακόμη. (Διαβάστε εδώ ολόκληρη την κριτική του Flix)
Χειμώνας του Κωνσταντίνου Κουτσολιώτα
Μία ταινία με πρωταγωνιστή έναν μεταμοντέρνο Σαρλό, που ανακατεύει διαφορετικά κινηματογραφικά είδη, στιλ και ατμόσφαιρα έχει ξεκάθαρη θέση ανάμεσα στις υπόλοιπες του τμήματος: είναι ο τρελός του χωριού. (Διαβάστε εδώ ολόκληρη την κριτική του Flix)
Η Τελευταία Φάρσα του Βασίλη Ραΐση
Η νέα ταινία του Βασίλη Ραΐση μπερδεύει τα είδη και τις ιστορίες σε μια αφήγηση που μοιάζει περισσότερο με σπουδαστική ταινία, παρά με τη δεύτερη μεγάλου μήκους ενός σκηνοθέτη. (Διαβάστε εδώ ολόκληρη την κριτική του Flix)
Tags: Θεσσαλονίκη 2013
