Μπαίνοντας δυναμικά στο χώρο της παραγωγής το 2013, η Heretic δεν έκρυψε τις φιλοδοξίες της για ένα σινεμά σημερινό, πολιτικό, διεθνές τόσο στην έκταση του περιεχομένου του, όσο και στην κατασκευή του.
Με ταινίες όπως ο «Γιος της Σοφίας» της Ελίνας Ψύκου, οι «Θεριστές» του Ετιέν Καλός, το «Ακίνητο Ποτάμι» του Αγγελού Φραντζή, το επερχόμενο «Pari» του Σιαμάκ Ετεμάντη και το «Sumendia» του Μιγκέλ Ανχελ Χιμένες, ο Κωνσταντίνος Κοντοβράκης και ο Γιώργος Καρναβάς θα παραλάβουν το βραβείο Eurimages Co-Production Award που δίνεται κάθε χρόνο από την Ευρωπαϊκή Ακαδημία Κινηματογράφου σε παραγωγούς που προωθούν τις συμπαραγωγές εντός Ευρώπης και μιλούν στο Flix για τη μέχρι σήμερα διαδρομή τους και το μέλλον που ανοίγεται μπροστά τους.
Διαβάστε ακόμη: Ευρωπαϊκά Βραβεία 2018: Πρώτες βραβεύσεις στις ταινίες της χρονιάς
Πέντε χρόνια μετά από τη δημιουργία της, πώς θα περιγράφατε τη διαδρομή της Heretic;
H Heretic συστάθηκε το 2013, η ίδεα όμως γεννήθηκε το 2011, όταν οι δυο μας γνωριστήκαμε για την παραγωγή της πρώτης μας ταινίας, το «Wasted Youth» του Αργύρη Παπαδημητρόπουλου. Εκεί καταλάβαμε ότι οι δυο μας θέλουμε να δουλεύουμε παρέα και να κάνουμε ταινίες και η αρχική ίδεα ήταν τόσο απλή όσο ακούγεται: μια εταιρεία του Γιώργου και του Κωνσταντίνου που να παράγει ταινίες που να τους αρέσουν και τις καταλαβαίνουν. Πολύ σύντομα γεννήθηκε και η Heretic Outreach, το τμήμα της εταιρίας που κάνει πωλήσεις ταινιών απ’ όλο τον κόσμο σε όλο τον κόσμο, και πάλι με την ίδια λογική: ταινίες που να μας αρέσουν και να τις καταλαβαίνουμε.
Οι διεθνείς συμπαραγωγές ήταν πάντοτε στο μικροσκόπιο της εταιρείας; Ποια είναι τα υπέρ και ποια τα κατά τους; Είναι μονόδρομος στην ελληνική πραγματικότητα;
Αυτό που αναζητούμε είναι ταινίες που να μιλάνε για την ανθρώπινη κατάσταση, το «πού» και «από ποιον» θα γίνει αυτό, είναι για μας δευτερεύον. Συνεπώς, οι συμπαραγωγές δεν είναι για μας αυτοσκοπός, ούτε μονόδρομος, ούτε θέμα «υπέρ και κατά», είναι απλά ένας τρόπος να γίνουν οι ταινίες που θέλουμε να κάνουμε, όπου κι αν εκτυλίσσονται οι ιστορίες τους, όποια εθνικότητα κι αν έχει ο σκηνοθέτης τους. Επίσης, οι ταινίες που κάνουμε εμείς έτυχε να είναι από τη φύση τους διεθνείς. Κάναμε μια ταινία με Ρώσους στην Ελλάδα («Ο Γιος της Σοφίας» της Ελίνας Ψύκου), μετά μια ταινία για Ελληνες στη Ρωσία («Ακίνητο Ποτάμι» του Αγγελου Φραντζή), μια ταινία ενός Ελληνο-αφρικανού («Οι Θεριστές» του Ετιέν Καλλός), μόλις ολοκληρώσαμε μια ταινία ενός Ελληνο-ιρανού («Παρί» του Σιαμάκ Ετεμάντι) και αυτή τη στιγμή που μιλάμε γυρίζουμε στην Καλιφόρνια ένα ντοκιμαντέρ μιας Ελληνο-αμερικανίδας («Κυριακές» της Αλήθειας Αβράμη). Οι επομενες δουλειές μας είναι μια ολλανδο-ελληνική («Καλά-α-ζαρ» της Τζάνις Ραφαηλίδου), μια γαλλο-αιγυπτιακή («Μπαμπάς και Πούπουλα» του Ομαρ ελ Ζοχαϊρί) και η επόμενη «ελληνική» ταινία μας θα είναι αυτή της Μαργαρίτας Μαντά, το «Σχεδόν Αυγή» που θα γυριστεί η μισή σχεδόν στη Γερμανία, με Γερμανό πρωταγωνιστή. Δυο κοινά έχουν όλες αυτές οι ταινίες: έχουν τον άνθρωπο στο επίκεντρο, που είναι ό,τι πιο οικουμενικό μπορεί να βρει κανείς, και περιέχουν συστατικά υλοποίησης που προϋποθέτουν αυτό το άνοιγμα εκτός της χώρας μας.
Οι Θεριστές του Ετιέν Καλός
Αυτό που αναζητούμε είναι ταινίες που να μιλάνε για την ανθρώπινη κατάσταση, το “πού" και "από ποιον" θα γίνει αυτό, είναι για μας δευτερεύον. Συνεπώς, οι συμπαραγωγές δεν είναι για μας αυτοσκοπός, ούτε μονόδρομος, ούτε θέμα “υπέρ και κατά”, είναι απλά ένας τρόπος να γίνουν οι ταινίες που θέλουμε να κάνουμε, όπου κι αν εκτυλίσσονται οι ιστορίες τους, όποια εθνικότητα κι αν έχει ο σκηνοθέτης τους.»
Ακίνητο Ποτάμι του Αγγελου Φραντζή
Η Heretic γεννήθηκε μέσα στην οικονομική κρίση. Πόσο καταλυτική ήταν η δύσκολη οικονομική περίοδος για τις επιλογές σας μέσα σε αυτά τα χρόνια;
Η αλήθεια είναι ότι η Heretic δημιουργήθηκε πάνω ακριβώς στην κορύφωση της οικονομικής κρίσης, δηλαδή το 2013. Είναι προφανές ότι η κρίση έχει υπάρξει μέρος της ζωής μας, επαγγελματικής ή μη. Ειναι εκεί ήδη για εννιά χρόνια και θα παραμείνει στο προσκήνιο για πολλά ακόμη. Αλλά όσο το περιβάλλον σου λέει «όλα πάνε χάλια» ή «φύγε από τη χώρα αν θες να δεις άσπρη μέρα» ή βρίσκεσαι σε ένα ξένο φεστιβάλ και σε ρωτάνε με - καλοπροαίρετη έστω - συγκατάβαση «μα, πώς τα καταφέρνετε;», τόσο μεγαλύτερη σιγουριά αισθανόμαστε ότι το μόνο που πρέπει να πράξουμε είναι να διεκδικήσουμε μια κανονική ζωή και να κάνουμε τη δουλειά μας όσο πιο καλά μπορούμε.
Πιστεύετε ότι η Ελλάδα εκμεταλλεύτηκε τη δημοτικότητα που είχε το ελληνικό σινεμά από το 2009 και μετά; Πόσο εύκολο είναι για έναν Ελληνα παραγωγό να κάνει ταινία και δη, διεθνή συμπαραγωγή, στην Ελλλάδα;
Οι ταινίες δεν γίνονται εύκολα εξ ορισμού, είτε είναι συμπαραγωγή είτε όχι. Όποτε δεν είναι αυτό το ζητούμενο. Το ζητουμένο είναι να έχεις τα πρακτικά εργαλεία (βλ. χρηματοδότηση και δίκτυο διανομής) για να παράξεις αυτό που θέλεις και αυτό να βρει το κοινό του. Εδώ, πρέπει να γίνει μια μνεία και στην αλλαγή νοοτροπίας των θεσμικών οργάνων του ελληνικού σινεμά, κυρίως του ΕΚΚ που, με την σύναψη συμφωνιών όπως της ελληνογαλλικής συμφωνίας και το ταμείο συμπαραγωγών αλλά και τη δραστηριοποίηση του προγράμματος μειοψηφικών συμπαραγωγών, μας έδωσε τα εργαλεία για να λειτουργήσουμε κι εμείς σαν διεθνείς παραγωγοί. Οχι ότι τα πράγματα είναι τέλεια αλλά θα ήμασταν άδικοι αν δεν το αναφέραμε αυτό. Νομίζουμε ότι και με την ίδρυση του ΕΚΟΜΕ δημιουργούνται πλέον πραγματικές συνθήκες κινηματογραφικής παραγωγής στην Ελλάδα. Για το αν εκμεταλευτήκαμε την δημοτικότητα του Ελληνικού σινεμά, θα μπορούσαμε να απαντήσουμε μόνο από την μεριά των παραγωγών και η απάντηση θα πρέπει να είναι καταφατική, καθώς επιτυχίες υπάρχουν διαρκώς και το τί παράγεται στην Ελλάδα απασχολεί (κυρίως) τα ξένα φεστιβάλ. Είναι ένα αναγκαίο πρώτο βήμα. Το επόμενο βήμα και στοίχημα στο άμεσο μέλλον είναι οι ταινίες μας να απασχολήσουν ενεργά το κοινό, ελληνικό και διεθνές.
Τι να περιμένουμε στο άμεσο και απώτερο μέλλον από την Heretic;
Μεσα στο 2018, η Heretic έβαλε 5 ταινίες σε παραγωγή, 3 μεγάλου μήκους και 2 μικρού. Ο αριθμός μοιάζει εξωπραγματικός, γιατί παραμένουμε μια μικρή εταιρία αλλά, σε κάθε περίπτωση, στο άμεσο μέλλον να περιμένετε αυτές. Τώρα, στο απώτερο μέλλον ετοιμάζουμε τα πρώτα μας αγγλόφωνα project, με διεθνή cast και συνεργάτες. Είναι ένα τολμηρό και φιλόδοξο εγχείρημα αλλά και το επόμενο φυσικό σκαλοπάτι και για εμάς προσωπικά αλλά και για την Heretic.
Στα γυρίσματα του «Sumendia» στη Νίσυρο
Το Βραβείο Co- Production Αward που απονέμεται από το Eurimages, επίσημο όργανο του Συμβουλίου της Ευρώπης για την ενίσχυση της κινηματογραφικής παραγωγής, θεσπίστηκε το 2007 θέλοντας να αναδείξει «τον αποφασιστικό ρόλο των συμπαραγωγών στην ανάπτυξη διεθνών δεσμών και ανταλλαγών». Σύμφωνα με το σκεπτικό της επιτροπής, η φετινή βράβευση των Ελλήνων παραγωγών “αναγνωρίζει τον σημαντικό τους ρόλο στην ευρωπαϊκή κινηματογραφική βιομηχανία καθώς και την συμβολή τους στην ανάπτυξη και προώθηση του κλάδου των συμπαραγωγών και κατ΄επέκταση της πολιτιστικής ποικιλομορφίας». Αξίζει να σημειωθεί ότι είναι η πρώτη φορά που το εν λόγω βραβείο απονέμεται σε Eλληνες παραγωγούς καθώς και ότι πρόκειται για τους νεώτερους παραλήπτες του στην ιστορία του θεσμού.
Η 31η Απονομή των Βραβείων της Ευρωπαϊκής Ακαδημίας Κινηματογράφου θα γίνει φέτος στις 15 Δεκεμβρίου στη Σεβίλλη.
