Πόσο κρίμα. Πόσο κρίμα! Γιατί κι ο τελευταίος κινημτογραφικός ρόλος που την είχαμε δει ήταν τόσο απολαυστικός - τόσο κόντρα σε όσα για τα οποία την επιλέγουν και την έχουμε ταυτίσει. Στο «Μόνο ο Θεός Συγχωρεί» του Νίκολας Βίτινγκ Ρεφν, η Κριστίν Σκοτ Τόμας έπαιζε την Mother (of all mothers) From Hell: τη σατανική, δολοπλόκο, σκύλα μητέρα του Ράιαν Γκόσλινγκ. Την πηγή του κακού, τον σατανά τον ίδιο. Και της πήγαινε τόσο πολύ.
«Οταν πρωτοδιάβασα το σενάριο ενθουσιάστηκα που θα ξέφευγα από τους μεγαλοαστικούς ρόλους που με αγαπούν οι Αγγλοι να παίζω....» μας είχε πει η Σκοτ Τόμας στις Κάννες. «Η ηρωίδα μου γινόταν σταδιακά στο γύρισμα όλο και πιο διαβολική. Η εμπιστοσύνη που αναπτύχθηκε μεταξύ μας και με τον Νίκολας μας βοήθησε να ξεπεράσω τα ταμπού μου. Νομίζω ότι κάθε μέρα γινόμουν όλο και πιο γενναία, όλο και περισσότερο σκύλα.»
Η Κριστίν Σκοτ Τόμας στο «Μόνο ο Θεός Συγχωρεί»
Σήμερα όμως η Σκοτ Τόμας παραδέχεται στην «Guardian» ότι δεν αντέχει άλλο να γυρίζει ταινίες. Και για αυτό σταματά το σινεμά. «Συνειδητοποίησα, εντελώς ξαφνικά, ότι δεν αντέχω να γυρίσω ούτε μία ακόμα ταινία. Εκανα πολύ σινεμά, πολύ διαφορετικό σινεμά, σε πολλές διαφορετικές γλώσσες και τώρα δε θέλω άλλο. Το βαριέμαι. Το σταματώ.»
Η 53χρονη πρωταγωνίστρια δεν συμμερίζεται επίσης ότι οι γυναικείοι ρόλοι για μία μεσήλικη ηθοποιό έχουν ξαφνικά πληθύνει («εκτός αν είσαι η Μέριλ Στρίπ» που είπε και η Τίνα Φέι στις Χρυσές Σφαίρες).
«Βαρέθηκα να παίζω τη θλιμμένη 50άρα. Να μου ζητούν να κάνω τα ίδια που έχω κάνει σε τόσες ταινίες, τόσες φορές. Οπως θα έλεγαν οι Γάλλοι: "είμαι κολλημένη ανάμεσα σε δύο θέσεις". Δεν είμαι πλέον 40 ώστε να μπορώ να παίξω την γοητευτική, ούτε όμως είμαι γιαγιά...»
Σ' αυτό δεν έχει κι άδικο. Μόνο να σκεφτεί κανείς ότι μία ηθοποιός μπορεί να παίζει το 1996 την ερωμένη του Ρέι Φάινς («Ο Αγγλος Ασθενής») και το 2013 την... μητέρα της ερωμένης του Ρέι Φάινς («The Invisible Woman»). Σε κάνει να αναρωτιέσαι αν έχουμε προχωρήσει έστω ένα βήμα μπροστά, ή ακόμα και σήμερα μία γυναίκα έχει ημερομηνία λήξης.
Βέβαια η Σκοτ Τόμας δεν έχει σκοπό να παρατήσει εντελώς την υποκριτική. Απλά, θα στραφεί στην μεγάλη της αγάπη: το θέατρο. «Οταν παίζεις σε μία ταινία, δίνεις απλά όλο σου το υλικό στον σκηνοθέτη για να κλειστεί στο μοντάζ και να συνθέσει ό,τι νομίζει. Οταν παίζεις στο θέατρο, είσαι εσύ απέναντι στον εαυτό σου. Μόνο στο θέατρο ένας ηθοποιός ανακαλύπτει αν μπορεί πραγματικά να παίξει. Δεν υπάρχει πουθενά να κρυφτείς, δεν μπορείς "να το κλέψεις". Αν δεν σε αντέχει το σανίδι, θα σε πετάξει. Εκεί ανήκω...»
Διαβάστε περισσότερα:
