Οταν σχεδόν κάθε πόλη στον κόσμο έχει πλέον ένα κινηματογραφικό φεστιβάλ, τι είναι αυτό που κάνει τη διαφορά; Δεν είναι εύκολο να βάλεις την σωστή απάντηση σε λέξεις, αλλά είναι βέβαιο πως το αντιλαμβάνεσαι αυτομάτως όταν βρεθείς σε ένα τέτοιο φεστιβάλ. Κι εκείνο του Γκέτεμποργκ είναι αναμφίβολα ένα φεστιβάλ που αξίζει να βρεθείς.
Δεν έχει να κάνει με το μέγεθος. Ναι μπορεί στο μεγαλύτερο φεστιβάλ της Σκανδιναβίας να προβάλλονται σχεδόν 400 μικρού και μεγάλου μήκους, μεταξύ των οποίων πολλές από εκείνες που θα συναντήσετε στα περισσότερα κινηματογραφικά events της χρονιάς, αλλά το Γκέτεμποργκ έχει αναμφίβολα τον δικό του χαρακτήρα. Τον βρίσκει κυρίως στην δυνατότητά του να αποτελέσει την ιδανική πλατφόρμα παρουσίασης του μεγαλύτερου μέρους της παραγωγής των Σκανδιναβικών χωρών, που αποτελούν ούτως ή άλλως εδώ και χρόνια ένα από τα hot spots του πλανήτη σινεμά.
Ενα από τα διαγωνιστικά του τμήματα είναι αφιερωμένο σκανδιναβικές ταινίες με το βραβείο να πηγαίνει φέτος στο «Land of Mine» του Δανού Μάρτιν Σάντφλιτ, αλλά περιλαμβάνει κι ένα πανόραμα σκανδιναβικών ταινιών που δεν είναι απαραίτητο να κάνουν την πρεμιέρα τους εκεί, αλλά που συνθέτουν όλα μαζί μια αντιπροσωπευτική εικόνα της παραγωγής των χωρών της περιοχής.
Land of Mine
Ντοκιμαντέρ, μυθοπλασία, μεγάλου και μικρού μήκους συνυπάρχουν στο φεστιβάλ, όπως κι ένα πλούσιο πρόγραμμα από προβολές ταινιών στο στάδιο του works in progress που δίνουν στους επισκέπτες του industry την ευκαιρία να πάρουν πρώτοι μια γεύση από τις ταινίες που τους επόμενους μήνες θα βρεθούν σε φεστιβάλ όπως το Βερολίνο, οι Κάννες ή η Βενετία.
Ενα ακόμη διαγωνιστικό τμήμα περιλαμβάνει ταινίες νέων δημιουργών με ξεχωριστό κινηματογραφικό λόγο που κερδίζουν το Ingmar Bergman Award, ένα βραβείο θεσμοθετημένο στην μνήμη του σπουδαίου Σουηδού δημιουργού ο οποίος υπήρξε τιμητικά πρόεδρος του Φεστιβάλ μέχρι και τον θανατό του. Στο φετινό διαγωνιστικό, που έδωσε το βραβείο του στο Lost and Beautiful του Ιταλού Πιέτρο Μαρτσέλο, πρόεδρος της επιτροπής ήταν η Αθηνά Τσαγγάρη, ο οποία παρουσίασε επίσης στο κοινό του Γκέτεμποργκ την τελευταία της ταινία «Chevalier» και παρέδωσε ένα masterclass με συντονιστή τον καλλιτεχνικό διευθυντή του φεστιβάλ Γιόνας Χόλμπεργκ. Η Αθηνά δεν ήταν η μόνη ελληνιδά σκηνοθέτης παρούσα, αφού και η «Μικρη Αρκτος» της Ελισσάβετ Χρονοπούλου προβλήθηκε επίσης στα πλαίσια του Φεστιβάλ.
Ανάμεσα στα πολλά διαφορετικά του προγράμματα, φέτος το φεστιβάλ παρουσίασε ένα αφιέρωμα στο σινεμά της Νιγηρίας, το επονομαζόμενο Nollywood, δίνοντάς του βήμα για πρώτη φορά στην Ευρώπη, αλλά και στο Ιταλικό σινεμά το οποίο είχε όπως είπε ο Γιόνας Χόλμπεργκ «μια πάρα πολύ καλή χρονιά». Ταινίες για παιδιά, αλλά κι ένα αφιέρωμα σε νέες τηλεοπτικές σειρές της Σκανδιναβίας αποτέλεσαν επίσης σημαντικούς πόλους έλξης σε ένα δεκαημερο sold out προβολών ενώπιων ενός ενθουσιαστικού και ζωντανού κοινού.
Και ίσως η πιο ενδιαφέρουσα κι απρόσμενη απ΄ όλες τις προβολές του 39ου φεστιβάλ του Γκέτεμποργκ να μην ήταν άλλη από αυτήν του «Heart of a Dog» του «ντοκιμαντέρ» της Λόρι Αντερσον (και) για τον σκύλο της, την οποία παρακολούθησαν όχι μόνο άνθρωποι, αλλά και οι σκύλοι τους. Κάτι που μπορεί να ακούγεται παράξενο κι ελαφρώς αστείο, αλλά το όποιο η ίδια η Λόρι Αντερσον δήλωσε ότι βρήκε ιδιαίτερα συγκινητικό και το οποίο μας δίνει μια πολύ καλή ιδέα για το πως το φεστιβάλ κατορθώνει να διατηρεί αμείωτη την φρεσκάδα και το χιούμορ του, δίχως να χάνει τίποτα από την σοβαρότητα και την ουσία του.
Δείτε ακόμη:
