Υπάρχουν κινηματογραφικά πρότζεκτ που είναι όχι απλά δύσκολα, αλλά απαγορευτικά. Που για να υλοποιηθούν χρειάζονται εκτός από υψηλό μπάτζετ και επιπλέον τεχνικές γνώσεις, σχεδόν νέες μηχανικές εφευρέσεις, μια νέα κινηματογραφική γλώσσα.
Το «Δύο Μέρες, Μια Νύχτα» των Νταρντέν είναι ακόμη πιο «απαγορευτικό» και από αυτά.
Πώς άραγε αποφασίζεις πως εν έτει 2014, με την Ευρώπη να καταρρέει όσο ανεβαίνουν με ιλιγγιώδεις ταχύτητες τα ποσοστά ανεργίας - να κάνεις μια ταινία όπου η τόσο απλή που μπορεί να περιγραφεί σε μια γραμμή υπόθεσή της είναι το Σαββατοκύριακο μιας γυναίκας που πρέπει να πείσει τους συναδέλφους της να ψηφίσουν κατά της απόλυσής της, χάνοντας το μπόνους που θα τους έδινε η εταιρεία τους;
Πώς μπορείς να είσαι σίγουρος πως μια τέτοια ταινία δεν θα είναι προφανής, μελοδραματική, καταγγελτική, σαν ένα τηλεοπτικό ριάλιτι που έχει φτιαχτεί «ευκαιριακά», για να εκμεταλλευτεί την οικονομική κρίση και να συγκινήσει; Και πώς τολμάς να βάζεις για πρωταγωνίστρια αυτής της ταινίας μια από τις μεγαλύτερες σταρ του πλανήτη;
Αυτά γράφαμε μετά την λήξη της προβολής του «Deux Jours, Une Nuit» των Ζαν-Πιερ και Λικ Νταρντέν στο 67ο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου των Καννών, όπου το φιλμ έκανε την παγκόσμια πρεμιέρα του, διεκδίκησε (χωρίς να κερδίσει) το Χρυσό Φοίνικα, αλλά κυρίως απέδειξε πόσο μεγάλοι δημιουργοί είναι οι Βέλγοι Νταρντέν και πόσο σπουδαία ηθοποιός είναι η Μαριόν Κοτιγιάρ.
Διαβάστε εδώ ολόκληρη τη γνώμη του Flix για το «Δύο Μέρες, Μια Νύχτα».
Με αφορμή την έξοδο της ταινίας στις βρετανικές αίθουσες, κυκλοφόρησε μια από τις ωραιότερες της σκηνές υπό τους ήχους του «La nuit n'en fini plus» της Πετούλα Κλαρκ και το μεγαλείο της ερμηνείας της Μαριόν Κοτιγιάρ:
Δείτε την εδώ, αναμένοντας ημερομηνία εξόδου για την ταινία και στις ελληνικές αίθουσες
Διαβάστε και δείτε ακόμη:
