Θύμα της πανδημίας, το φετινό Φεστιβάλ Καννών ακυρώθηκε, αφήνοντάς μας όχι μόνο με μια αίσθηση μελαγχολίας, αλλά και με σοβαρές ανησυχίες για το τι συνέπειες θα έχει αυτό το «κενό» στην κινηματογραφική αγορά την ερχόμενη σεζόν.
Αν, όμως, οι Κάννες είναι η Κρουαζέτ, οι σταρ, οι ανοιξιάτικες βόλτες, οι ουρές, οι πρεμιέρες, οι εκπλήξεις, περισσότερο απ' όλα είναι οι ταινίες τους, εκείνες που το Φεστιβάλ επιλέγει και τις καθιστά, αυτομάτως, αντικείμενο συζήτησης τουλάχιστον για μια χρονιά, αν όχι για... δεκαετίες.
Δείτε ακόμη: Το Flix διαλέγει τα καλύτερα τρέιλερ της εβδομάδας
Το Cinobo, αυτό τον Μάιο, τιμά το Φεστιβάλ Καννών, προσφέροντάς μας την ευκαιρία να δούμε άφθονες ταινίες που διακρίθηκαν στις Κάννες, από τις πιο πρόσφατες χρονιές ως πίσω, στη νουβέλ βαγκ. Μεταξύ 14 και 18 Μαΐου, μέσα από την ενότητα New in Cinobo, θα γίνεται κάθε μέρα διαθέσιμη μία ταινία που βραβεύτηκε ή έκανε την πρεμιέρα της στις Κάννες: από τις «Ομπρέλες του Χερβούργου» (1964), την «Αποστολή» (1986) και τον «Υποπτο Κόσμο του Τουίν Πικς» (1992) ως «Το Τετράγωνο» (2016) και το «Δεν Ησουν Ποτέ Εδώ» (2017). Παράλληλα, θα μπορεί κανείς να απολαύσει αγαπημένα φιλμ σε μια ειδική χορταστική κατηγορία που θα δημιουργηθεί στην πλατφόρμα για αυτόν τον μήνα, και θα περιλαμβάνει συνολικά πάνω από 100 ταινίες που ξεκίνησαν την πορεία τους από το μεγαλύτερο φεστιβάλ του πλανήτη, μεταξύ των οποίων «Η Ζωή της Αντέλ», «Dheepan: Ο Ανθρωπος Χωρίς Πατρίδα», «Εγώ ο Ντάνιελ Μπλέικ», «Ο Αστακός», «Το Λιμάνι της Χάβρης», «Η Τέλεια Ομορφιά», «Χωρίς Αγάπη», «Personal Shopper: η Βοηθός», «Η Δασκάλα του Πιάνου», «Holy Motors», «Μόνο οι Εραστές Μένουν Ζωντανοί» και πολλές άλλες.
Φυσικά, το Cinobo, σας δίνει τη δυνατότητα να φτιάξετε τη δική σας λίστα με το best of των Καννών που θέλετε να (ξανα)δείτε, αλλά το Flix, συνδυάζοντας το πρόσφατο και το απώτερο παρελθόν, το fun και το ιστορικό, το επιβεβλημένο και το σπάνιο, σας προτείνει την παρακάτω 10άδα. Δοκιμάστε την, ή φτιάξτε τη δική σας!
Ο Λεός Καράξ της καρδιάς μας Από το «Boy Meets Girl» του 1984, ως το «Holy Motors» του 2012, το συνταρακτικό ρομαντικό σύμπαν του Γάλλου δημιουργού είναι εδώ για να μας παρασύρει στα πιο όμορφα, πιο αινιγματικά παιχνίδια του μυαλού.
«Dheepan: Ο Ανθρωπος Χωρίς Πατρίδα του Ζακ Οντιάρ. Χρυσός Φοίνικας του Φεστιβάλ, μεστό, ώριμο, σπουδαίο σινεμά με καρδιά και δύναμη, μια από τις πιο εύστοχες ταινίες για τη νέα Ευρώπη και το προσφυγικό που, δυστυχώς, δεν είδε αρκετός κόσμος στις αίθουσες - να η ευκαιρία.
Lanthimos Galore Οι τρεις ταινίες του Γιώργου Λάνθιμου που έχουν επιλεγεί στο Επίσημο Πρόγραμμα του Φεστιβάλ Καννών σας καλούν για μια βουτιά στις δυσλειτουργικές σχέσεις, το πικρό χιούμορ, την υπερβατική διάσταση του σινεμά του Ελληνα δημιουργού: «Κυνόδοντας», «Ο Αστακός» και «Ο Θάνατος του Ιερού Ελαφιού».
«Tetro» του Φράνσις Φορντ Κόπολα. Ο Βίνσεντ Γκάλο κι ο (άγνωστος, τότε), Ολντεν Ερενραϊχ είναι δυο αδέλφια σε σύγκρουση στο Μπουένος Αϊρες. Ο Κόπολα, έχοντας, πραγματικά, κατακτήσει όποιο επίτευγμα είναι επιθυμητό από κάθε σκηνοθέτη, άρχισε να πειραματίζεται (ακόμα περισσότερο) με την τεχνική του κινηματογράφου και με το σενάριο: ένα αποτέλεσμα εκείνης της περιόδου είναι το «Tetro» που, ομολογουμένως, βλέπεται με μεγαλύτερο, έστω εγκυκλοπαιδικό, ενδιαφέρον σήμερα, παρά το 2009 που ήταν... πολυαναμενόμενο!
«Xenia» του Πάνου Χ. Κούτρα. Ο Οντι και ο Ντάνι, η Ελλάδα από κάτω προς τα πάνω, η ταυτότητα ιδωμένη μέσα από μια ματιά τρυφερή, αστεία, ζωώδη, φαντασιακή, αληθινή. Μια από τις ωραιότερες ταινίες του σκηνοθέτη (και του σύγχρονου ελληνικού σινεμά), συμμετείχε στο Ενα Κάποιο Βλέμμα το 2014.
«La peau douce» του Φρανσουά Τριφό Ο έρωτας, η μοιχεία, η ενοχή, η διεκδίκηση της ευτυχίας, η Φρανσουάζ Ντορλεάκ. Από το 1964 έρχεται μια από τις ωραιότερες ταινίες του Τριφό, με εμφανή την αγάπη του για τον Χίτσκοκ, ένα διαχρονικό αριστούργημα.
«Ο Εγωιστής Γίγαντας» της Κλίο Μπάρναρντ. Μια σύγχρονη ιστορία με ήρωες τον 13 χρόνων Αρμπορ και τον καλύτερό του φίλο, Σουίφτι. Βασισμένη στο ομότιτλο παραμύθι του Οσκαρ Ουάιλντ, ένα σπαρακτικό κομμάτι μεγάλου σινεμά, ένα από τα καλύτερα ντεμπούτα των τελευταίων χρόνων.
«Η Δασκάλα του Πιάνου» του Μίκαελ Χάνεκε Μεγάλο Βραβείο Επιτροπής και βραβεία γυναικείας και ανδρικής ερμηνείας, για την Ιζαμπέλ Ιπέρ και τον Μπενουά Μαζιμέλ, μια συγκλονιστική ανατομία που εστιάζει στα τραύματα του «εκπολιτισμένου» ανθρώπου. Θα θυμόμαστε για πάντα την πρεμιέρα στις Κάννες το 2001, για έναν επιπλέον λόγο: η Ιπέρ έφτασε στο κόκκινο χαλί, έχοντας γράψει πάνω στα γυμνά μπράτσα και την πλάτη της, ένα απόφθεγμα του Εμίλ Σιοράν, «Ο Θεός μπορεί να ευχαριστήσει τον Μπαχ, γιατί ο Μπαχ είναι η απόδειξη ότι υπάρχει Θεός». Θεά.
«Η Δίκη της Ζαν ντ' Αρκ» του Ρομπέρ Μπρεσόν. Το 1962, ο Μπρεσόν αναπαριστά, με τον δικό του τρόπο, τη φυλάκιση της Ιωάννας της Λωραίνης από τους Αγγλους, τη δίκη και την εκτέλεσή της, βασιζόμενος στα αληθινά πρακτικά. Μια μαγική στιγμή της γεμάτης ουσίας απλότητας στο σινεμά.
«The Lunchbox» του Ριτές Μπάτρα. Μία ήσυχη ταινία για την πολύβουη ζωή και την εκκωφαντική μας μητροπολιτική μοναξιά. Μία γλυκόπικρη δραμεντί που μιλά για φαγητό, αλλά σε αφήνει νηστικό να βγαίνεις από την αίθουσα αποφασισμένος για γεύσεις και όνειρα. Ρομαντική, χαριτωμένη, συναισθηματική, ιδανικός τρόπος να τιμήσουμε τον υπέροχο Ιρφάν Καν που έφυγε πριν δυο βδομάδες από τη ζωή.
