«Από την πρώτη στιγμή που έπαιξα στο σινεμά, ήθελα να κάνω ταινία. Πιστεύω ότι και με τον κάθε ρόλο μου φτιάχνω μια ταινία. Απλά τώρα άλλαξα θέση και βρέθηκα πίσω από την κάμερα. Και ως ηθοποιός έκανα ταινίες»
Η Αριάν Λαμπέντ μιλάει με ενθουσιασμό για την πρώτη της μικρού μήκους ταινία, το «Olla» που έκανε την πρεμιέρα του στο Δεκαπενθήμερο των Σκηνοθετών του 72ου Φεστιβάλ Καννών, δίνοντας έτσι το πρώτο μεγάλο χειροκρότημα στο νέο της αυτό... ρόλο. Δίπλα της κάθεται η Ρομάνα Λόμπατς, η Ολα του τίτλου, μια γυναίκα από την Ουκρανία που μέσω μιας online υπηρεσίας φτάνει σε μια γαλλική πόλη από το πουθενά για να παίξει κι αυτή ένα ρόλο, αυτό της συζύγου ενός άντρα που ζει την βαρετή ζωή του και μαζί νοσοκόμα της κατάκοιτης μητέρας του.
Μόνο που η Ολα θέλει μια άλλη ζωή, θέλει να είναι ελεύθερη, θέλει να μπορεί να νιώθει το σώμα της, θέλει να μπορεί να μην μένει κάπου περισσότερο απ' όσο αντέχει...
Μέσα σε 30 λεπτά κινηματογραφικού χρόνου, η Αριάν Λαμπέντ φτιάχνει το πορτρέτο της και το αφιερώνει σε όλες τις γυναίκες που κάποια στιγμή ένιωσαν ότι έχουν εγκλωβιστεί, ξένες σε ένα ξένο μέρος, ξένες σε μια ζωή που δεν είναι η δική τους.
«Η ταινία ξεκίνησε από το διήγημα "Le jeu de l'auto-stop" από το "Risibles Amours" του Μίλαν Κούντερα. Ηθελα να κάνω μια διασκευή του διηγήματος, αλλά δεν κατάφερα να πάρω τα δικαιώματα. Στεναχωρήθηκα, αλλά σκέφτηκα τι θα μπορούσα να κρατήσω από τις θεματικές που ενδιέφεραν και στο διήγημα: έναν άνθρωπο που παίζει έναν ρόλο για κάποιον άλλον, το βιασμό μέσα σε ένα ζευγάρι και τα παιχνίδια εξουσίας μέσα σε μια σχέση. Και φυσικά ήθελα να μιλήσω για το τι σημαίνει να είσαι ξένη, να μην μιλάς τη σωστή γλώσσα, να μην καταλαβαίνεις...»
«Αρχικά ήθελα να γυρίσω την ταινία στο μέρος όπου γεννήθηκα και μεγάλωσα, στο κέντρο της Γαλλίας. Στην Μπουρζ. Πήραμε όμως χρήματα για να κάνουμε γυρίσματα στην περιοχή της Βουργουνδία, κοντά στην Μπουρζ. Αυτή είναι η Γαλλία μου. Ενα μέρος που τα σπίτια ξεκινούν μέσα στα χωράφια και επίσης αν βγεις από την πολή βρίσκεσαι πάλι σε αγροτικές περιοχές. Υπάρχει πάντα ένα κέντρο σε αυτές τις πόλες. Και αρχιτεκτονικά μνημεία, όπως εκκλησίες, μεμονωμένα μέσα στα άσχημα κτίρια. Είναι ο παραλογισμός του αστικού τοπίου.»
Σε ένα γύρισμα της τύχης, η Αριάν Λαμπέντ, που γεννήθηκε στην Ελλάδα αλλά η καταγωγή της είναι γαλλική επιλέγει για το ρόλο της Ολα την Ρομάνα Λόμπατς, την υπέροχη ηθοποιό του «Ροζ» και του «Ξενία», όχι για το γεγονός ότι ζει στην Ελλάδα από παιδί, αλλά για την ουκρανική της καταγωγή.
«Κι αυτό ήταν μια διαδρομή. Εκανα μεγάλο δρόμο για να φτάσω στη Ρομάνα. Εψαχνα μια Ουκρανή, επειδή στη Γαλλία υπάρχει αυτό το site που έχει πολύ μεγάλη επιτυχία - για άντρες που αναζητούν γυναίκες από το Κίεβο. Ξεκίνησα να ψάχνω μια κοπέλα στη Γαλλία που να είναι από την Ουκρανία, αλλά και να μην μιλάει γαλλικά. Κι αυτό ήταν πολύ δύσκολο. Μετά από πάρα πολλές κοπέλες και μιλώντας με τον Γιώργο σκεφτήκαμε πως η Ρομάνα είναι από την Ουκρανία. Δεν έψαχνα να βρω κάποια κοπέλα στην Ελλάδα.»
Η Αριάν Λαμπέντ μαζί με την Ρομάνα Λόμπατς και τον Γκρεγκουάρ Τατσνακιάν - από την πρώτη προβολή της ταινίας στο Δεκαπενθήμερο των Σκηνοθετών
«Η Αριάν μου έστειλε το σενάριο το οποίο μου άρεσε πολύ. Μου άρεσε αυτή η ιστορία. Ηταν πολύ θηλυκή πολύ δυναμική. Οταν μου είπε η Αριάν ότι θέλει να κάνουμε την ταινία μαζί χάρηκα πάρα πολύ γιατί την εκτιμώ πολύ ως ηθοποιό. Για μένα ήταν μια μεγάλη απόφαση να κάνω την ταινία, είχε γυμνό, δύσκολες σκηνές. Αλλά αν μπορούσα να εμπιστευτώ κάποιον για να κάνω μια τέτοιου είδους ταινία θα ήταν σίγουρα η Αριάν. Είναι γυναίκα, είναι ηθοποιός, καταλαβαίνει ακριβώς. Ηταν μια ευκαιρία για μένα να ξεπεράσω τις φοβίες μου για δύσκολες επιλογές», δηλώνει ενθουσιασμένη η Ρομάνα Λόμπατς, η δεν θα μπορούσε να είναι καμία άλλή Ολα του τίτλου.
«Αυτό που με συνδέει με την Ολα είναι η έκρηξη. Το κάνω και γω στη ζωή μου. Μου αρέσει πολύ ότι παίρνει τη ζωή στα χέρια της, παίρνει αποφάσεις καταλυτικές και τις υποστηρίζει μέχρι τέλους. Κι αν κάτι δεν της αρέσει, φεύγει από αυτήν την κατάσταση κατευθείαν. Την αίσθηση του "ξένου" είχα πολλά χρόνια να το νιώσω σαν κατάσταση. Το είχα νιώσει όταν είχα πρωτοέρθει στην Ελλάδα που ήμουν έξι ετών. Μετά έκανα τα πάντα για να προσαρμοστώ στα δεδομένα, οπότε δεν θυμάμαι αυτή την αίσθηση πια. Αλλά υπάρχουν πολλές καταστάσεις που νιώθεις "ξένος" ακόμη κι όταν μιλάς την ίδια γλώσσα με τους άλλους.»
Μια γυναίκα σκηνοθετεί μια γυναίκα στην ιστορία μιας γυναίκας. Που ακριβώς τοποθετείται η «Olla» στο μεγάλο τοπίο του γυναικείου σινεμά.
«Οταν ένας άνδρας κάνει μια ταινία και ο ήρωας είναι ένας άντρας και ο μοναδικός γυναικείος χαρακτήρας είναι η γυναίκα του, δεν τον ρωτάμε ποτέ γιατί έκανε μια ανδρική ταινία. Φυσικά και ήθελα να κάνω το πορτρέτο μιας γυναίκας σε μια σειρά από σπουδαίους δημιουργούς - γυναίκες και άντρες - που σκιαγράφησαν μέσα στα χρόνια υπέροχες γυναίκες. Ηθελα να μιλήσω για μια γυναίκα χωρίς να ξέρουμε από που έρχεται και που πηγαίνει. Βλέπουμε μόνο μια στιγμή από τη ζωή της και ήθελα να τη γνωρίσουμε γι' αυτό που είναι και με τον τρόπο που ζει τη ζωή της. Μια γυναίκα που της αρέσει το σεξ, που έχει τον έλεγχο, που προσπαθεί να δώσει αυτό που κοινωνικά περιμένουμε από αυτήν αλλά που στο τέλος κάνει αυτό που θέλει. Είναι σημαντικό γιατί κι εγώ έχω την ανάγκη να ζω και να είμαι έτσι με τον τρόπο που είμαι ηθοποιός και να είμαι σκηνοθέτης και να ταξιδεύω όπως θέλω. Με την ενέργεια και την επείγουσα αίσθηση από τα οποία είναι φτιαγμένη η Ολα.»
