Η 4η μέρα των Καννών, το πρώτο σαββατόβραδο του Φεστιβάλ, άφησε το ηχηρό αποτύπωμά του. Πρώτα από όλα, το δυνατό χειροκρότημα (και το βουβό συλλογικό κλάμμα) σε μία από τις ταινίες που θα μας εκπλήξει αν δεν φύγει με μεγάλο βραβείο (ειδικά με Πρόεδρο τον Πέδρο Αλμοδόβαρ).
«120 Βattements par Μinute» του Ρομπέν Καμπιγιό Ο Ρομπέν Καμπιγιό ξαναγράφει την ιστορία της Αct Up, με μια ταινία τόσο λυτρωτικά συγκινητική όσο και βαθιά πολιτική και σοκαριστικά επίκαιρη. Ο σεναριογράφος της αριστουργηματικής «Τάξης» του Λαράν Καντέ που είχε κερδίσει το Χρυσό Φοίνικα το 2008 και σκηνοθέτης του υπέροχου «Eastern Boys» μας αφηγείται μία ιστορία που διαδραματίζεται στο Παρίσι στις αρχές της δεκαετίας του '90, όταν η γαλλική Act Up, στα πρώτα μόλις χρόνια της δημιουργίας της, κορυφώνει τις δράσεις της, ενημερώνοντας για τον ιό του AIDS και απαιτώντας από την κυβέρνηση και τις φαρμακευτικές εταιρίες να επισπεύσουν τις δοκιμές για τα φάρμακα που θα μπορούσαν να σταματήσουν την ιλιγγιώδη θανατηφόρα διαδρομή του ιού όχι μόνο στην γκέι κοινότητα, αλλά και ανάμεσα στους τοξικομανείς, τις ιερόδουλες και τους φυλακισμένους. Οι «120 Χτύποι το Λεπτό» στον τίτλο της ταινίας αναφέρονται στο σημείο εκείνο που η καρδιά χτυπάει πλέον σε επικίνδυνα σημεία: όταν η επιθυμία γίνεται εμμονή, η χαρά ελευθερώνει ενέργεια, ο θυμός μετατρέπεται σε βία και το μόνο που έχει σημασία είναι να καταφέρεις να μην περάσεις το όριο - για να μην χάσεις τη στιγμή αλλά κυρίως την ίδια σου τη ζωή. Δεν είναι τυχαίο ότι στους ίδιους χτύπους μετράνε και τα beats της house μουσικής που εμφανίστηκε ως μια (όχι μόνο μουσική) επανάσταση στις αρχές της δεκαετίας του '80, ακριβώς, δηλαδή την ίδια εποχή που ένα ιός άρχισε να εξαπλώνεται στην γκέι κοινότητα σκορπώντας το θάνατο, πρώτα στην Αμερική και στη συνέχεια στην Ευρώπη.
Διαβάστε εδώ ολόκληρη την κριτική του Flix για το «120 Βattements par Μinute»
Πρωταγωνιστές και σκηνοθέτης περπάτησαν το κόκκινο χαλί, ενώ ακτιβιστές κρατούσαν συνθήματα.
«The Square» του Ρούμπεν Οστλουντ Λαμπερή πρεμιέρα και για την νέα ταινία του αγαπημένου μας Σουηδού σκηνοθέτη του «Force Majeure». Σύσσωμο το καστ (ανάμεσά τους και η guest Ελίζαμπεθ Μός) συνόδευσε τον Οσλουντ στο κόκκινο χαλί των Καννών. Τα γέλια που θα δείτε στις φωτογραφίες έχουν σίγουρα να κάνουν και με τις φήμες της ταινίας για μεγάλο βραβείο.
Το «The Square» άφησε σίγουρα το στίγμα του στους κριτικούς και το κοινό του Φεστιβάλ. Σινεμά σαν κοινωνικό πείραμα, με κυνικό χιούμορ και περισσή ευφυΐα, που κατορθώνει να σε διασκεδάζει και να σε ταράζει την ίδια στιγμή. Οι ταινίες του Ρούμπεν Οστλουντ είχαν πάντα το δάχτυλό τους στο σημείο εκείνο που χτυπά ο παλμός της σύγχρονης, παράξενης, αλλόκοτης ζωής του εύπορου δυτικού κόσμου. Πίσω από το άψογα φτιαγμένο (ακόμη κι όταν έμοιαζε αψύ) σινεμά τους, είχαν πάντα την αίσθηση μιας «ψυχολογικής μελέτης», ενός «κοινωνικού πειράματος» κι ακριβώς γι αυτό, έκαναν πάντα τους θεατές τους ακόμη κι όταν χειροκροτούν, να νιώθουν λίγο ή περισσότερα αμήχανα. Κάτι τέτοιο δεν ίσχυε ίσως ποτέ περισσότερο απ όσο στο «The Square», μια αληθινά αστεία κι αληθινά επώδυνη σάτιρα του κόσμου της σύγχρονης τέχνης και της πολύ πιο δύσκολης «performance art» που ονομάζουμε ζωή. Ο ήρωας του φιλμ είναι ο Κρίστιαν o βασικός επιμελητής ενός μουσείου σύγχρονης, ο οποίος ετοιμάζει μια καινούρια έκθεση, το βασικό στοιχείο της οποίας είναι ένα τετράγωνο 4 επί 4 χαραγμένο σε έναν δημόσιο χώρο το οποίο θέλει να είναι ένα «καταφύγιο εμπιστοσύνης και συμπόνιας. Μέσα σε αυτό όλοι έχουν τα ίδια δικαιώματα και υποχρεώσεις».
Διαβάστε εδώ ολόκληρη την κριτική του Flix για το «The Square»
«Come Swim», η μικρή μήκους πρεμιέρα της Κρίστεν Στιούαρτ Η αγαπημένη των Καννών («Personal Shopper») αμερικανίδα πρωταγωνίστρια, επέστρεψε χθες βράδυ στο φεστιβάλ για να παρουσιάσει στην αίθουσα Bunuel την μικρή μήκους ταινία που σκηνοθέτησε.
Η Στιούαρτ βρέθηκε στις Κάννες για το μικρού μήκους «Come Swim», όμως τα φλας στο κόκκινο χαλί άστραψαν για δύο λόγους: για το πλατινέ κοντοκουρεμμένο της μαλλί και για τις δηλώσεις της: όταν το Φεστιβάλ δεν ζητάει στους άντρες να φορέσουν φούστα και ψηλά τακούνια, τότε δεν θα έπρεπε και οι γυναίκες να έχουν την υποχρέωση. Βέβαια... εκείνη τα φόρεσε.
Εκκένωση του Palais des Festival Η πιο εκρηκτική στιγμή της 4ης μέρας ήταν 3000 δημοσιογράφοι στο δρόμο, όσο αστυνομία και στρατός έμπαιναν στο Palais des Festival με τη συνοδεία της αντιτρομοκρατικής ομάδας. Γύρω στις 7 το απόγευμα, κι όσο οι ουρές σχηματιζόντουσαν για την νέα ταινία του Μισέλ Χαζαναβίσιους «Redoutable» κάτι έμοιαζε να μην πηγαίνει καθόλου καλά. Τα secutiry της εισόδου καθυστερούσαν χαρακτηριστικά να ανοίξουν τις πόρτες, ενώ κάποια στιγμή με τη βοήθεια της αστυνομίας άρχισαν να διώχνουν τον κόσμο από τα σκαλιά και το πεζοδρόμιο, πιέζοντας προς τις νησίδες και το δρόμο. Εδώ να παρατηρήσουμε ότι τα αντανακλαστικά δεν ήταν καθόλου σωστά: τα κάγκελα που έχουν μπει στις νησίδες (κι αυτά για λόγους ασφαλείας) μάς είχαν παγιδέψει σ' ένα κομμάτι ασφάλτου. Σε περίπτωση που πραγματικά έπρεπε κάποιος να τρέξει, το ποδοπάτημα θα ήταν μοιραίο.
Ευτυχώς, όλα ήταν ένα false alarm. Μία τσάντα που είχε ξεχαστεί στο αμφιθέατρο της Debussy, προκάλεσε κόκκινο συναγερμό για πιθανή βομβιστική επίθεση. Μετά από 45 λεπτά, περάσαμε κανονικά στην αίθουσα. Η αλήθεια είναι ότι η Γαλλία, η Ευρώπη, ο κόσμος μας δε ζει τις πιο ανέμελες στιγμές του. Και το Φεστιβάλ έκανε πολύ καλά στο να τηρήσσει την διαδικασία που επιβάλλεται σε τέτοιες περιπτώσεις.
«Le Redoutable» του Μισέλ Χαζαναβίσιους Ο πολυβραβευμένος σκηνοθέτης του «The Artist» επιστρέφει στο επίσημο διαγωνιστικό τμήμα των Καννών με μία... κομεντί για το ιερό τέρας του σινεμά, πιάνοντας, ωστόσο, εύστοχα και απολαυστικά, τα πιο ευαίσθητα σημεία του αντιδραστικού του πνεύματος. Και δεν είναι καθόλου βλακεία, όπως το χαρακτήρισε ο Ζαν-Λικ Γκοντάρ!
Διαβάστε εδώ ολόκληρη την κριτική του Flix για το ««Le Redoutable»
«Unforgiven» του Κλιντ Ιστγουντ Ποιος τρομοκράτης θα τα έβαζε με το Φεστιβάλ, όταν στο κτίριο την ίδια στιγμή ήταν ο Dirty Harry; O Κλιντ Ιστγουντ παραβρέθηκε σε μία ειδική προβολή των οσκαρικών του «Ασυγχώρητων» στο τμήμα Cannes Classics στην αίθουσα Bunuel.
Βλέπετε, τα χρόνια περνάνε, η ταινία γιορτάζει 25 χρόνια από την πρεμιέρα της και για να το γιορτάσει η Ιστγουντ (μαζί με τους παραγωγούς του στούντιο της Warner) την έφεραν στο 70ο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου των Καννών στην επετριακή 4Κ κόπια της. Φυσικά, σείστηκε η αίθουσα.
Ενα Κάποιο Βλέμμα - πρεμιέρες Στο δεύτερο μεγαλύτερο πρόγραμμα του Φεστιβάλ μετά το επίσημο διαγωνιστικό, το «Un Certain Regard», χθές έγιναν δύο πρεμιέρες. Το μεσημέρι ο Μισέλ Φράνκο (αγαπημένος του Τιερί Φρεμό, έχει φέρει και την «Después de Lucía » και το «Chronic» στις Κάννες) παρουσίασε την νέα του ταινία «Les Filles d' Αvril».
O μεξικανός σκηνοθέτης απογοήτευσε με την νέα του ιστορία για μία μεσήλικη μητέρα που κλέβει τη ζωή από τις κόρες της - ένα δράμα που επιχείρησε να γίνει αιχμηρό αλλά μάλλον απογοήτευσε θυμίζοντας τηλενοβέλα.
«Wind River» Πρεμιέρα και για τον Τέιλορ Σέρινταν. Ο σεναριογράφος του «Hell and High Water» επέστρεψε στις Κάννες και στο Un Certain Regard, ένα χρόνο μετά την επιτυχία της περσινής ταινίας που μετά τις Κάννες ακολούθησε έναν διθυραμβικό δρόμο προς τα Οσκαρ. Και φέτος μάλιστα, ο Σέρινταν επέστρεψε σκηνοθέτης.
Το «Wind River» είναι το σκηνοθετικό του ντεμπούτο και για αυτό ανέβηκε στη σκηνή, πλαισιωμένος από το καστ του (Ελίζαμπεθ Ολσεν, Τζέρεμι Ρέινερ) αγχωμένος. «Θέλω να πιστεύω ότι δεν πρόδωσα τους αληθινούς ήρωες αυτής της ιστορίας που βασίζεται σε πραγματικά γεγονότα. Μία ιστορία που είναι πολύ κοντά στην καρδιά μου...» μάς είπε. Η Ούμα Θέρμαν, πρόεδρος της κριτικής επιτροπής του τμήματος, ήταν μαζί μας στην αίθουσα και τον καταχειροκρότησε.
Κόκκινο χαλί και λάμψη Chopard
Πρωταγωνίστριες, top models, επίσημες καλεσμένες και fashionistas έκαναν και χθες επέλαση στο κόκκινο χαλί, φορώντας Chopard. Χαζέψτε τις φωτογραφίες...
Πάρτε μια κατατοπιστική γεύση από το 70ό Φεστιβάλ Καννών:
- Κάννες 2017: Τα trending topics της #3ης μέρας
- Κάννες 2017: Τα trending topics της #2ης μέρας / Στη δεύτερη μέρα του Φεστιβάλ Καννών, όλα ήταν ένα... θαύμα!
- Κάννες 2017: Τα trending topics της #1ης μέρας / Βάζοντας μπροστά τη γιορτή των γενεθλίων του, το Φεστιβάλ Καννών φωτίστηκε από τη Μαριόν Κοτιγιάρ και την Τζέσικα Τσαστέιν, την Τζούλιαν Μουρ και τη Σούζαν Σαράντον κι ένα πολύ... προεδρικό Πέδρο Αλμοδόβαρ.
