Το «Blood Ties», μία φιλόδοξη ταινία εποχής, ένα μεγαλεπίβολο σκηνοθετικό πρότζεκτ -και το πρώτο που γυρίζει από την άλλη πλευρά του Ατλαντικού- έφερε τον Γάλλο σταρ και κινηματογραφιστή Γκιγιόμ Κανέ στις Κάννες, πλαισιωμένο από το λαμπερό καστ του. Διαβάστε τη γνώμη του Flix για την ταινία.
Η σύζυγός και πρωταγωνίστριά του Μαριόν Κοτιγιάρ, με ένα σούπερ μίνι φόρεμα και το πιο γλυκό χαμόγελο συμπαράστασης, ο Κλάιβ Οουεν που εισέπραξε το μεγαλύτερο χειροκρότημα της αίθουσας, ο πάντα σοβαρός Μπίλι Κράνταπ, ένας εξαιρετικά ευδιάθετος Τζέιμς Κάαν, η πανύψηλη Ζόι Σαλντάνα, η αμίλητη Λίλι Τέιλορ - όλοι πόζαραν στο μεσημεριανό photo call στην, επιτέλους, ηλιόλουστη ταράτσα του Palais des Festivals και μετά πήραν τις θέσεις τους στην συνέντευξη Τύπου που ακολούθησε για να μας μιλήσουν για την ταινία.
Δείτε την είσοδό τους στην αίθουσα Τύπου.
.
Γιατί αποφάσισε ο Γκιγιόμ Κανέ να γυρίσει μία ταινία στην Αμερική;
Μετά το «Μην το Πεις σε Κανέναν» μου έγιναν διάφορες προτάσεις να σκηνοθετήσω μία ταινία στην Αμερική. Αυτό ήταν μία ιδιαίτερη πρόκληση για μένα, αλλά από την άλλη πλευρά δεν ήθελα να δουλέψω στο χολιγουντιανό σύστημα των στούντιο. Δεν είμαι άνθρωπος των στούντιο, δεν μπορώ αυτή την πίεση. Οπότε απέρριπτα τις αναθέσεις και συγκεντρώθηκα στο να βρω το δικό μου, προσωπικό πρότζεκτ. Θυμήθηκα αυτό το υπέροχο σενάριο στην ταινία που είχα πρωταγωνιστήσεις εγώ. Ηταν μεγάλο μου όνειρο να σκηνοθετήσω κάτι που θα ακολουθεί το ύφος των αμερικανικών ταινιών των 70ς, που αγαπώ και θαυμάζω ιδιαίτερα - αυτές των Σκορσέζε, Λιούμετ, Πέκινπα. Το «Blood Ties» μου έδωσε αυτή την ευκαιρία...
Πώς προέκυψε η συνεργασία με τον Ντέιβιντ Γκρέι στο σενάριο;
Είχε δει το «Μην το Πεις σε Κανέναν» και μου είχε κλείσει ένα ραντεβού για φαγητό για να γνωριστούμε. Μου είπε πόσο πολύ του άρεσε η ταινία και πόσο θα ήθελε να συνεργαστούμε κάποτε. Μετά από χρόνια τον συνάντησα εδώ στις Κάννες όπου ήταν στην κριτική επιτροπή. Του είπα ότι έψαχνα για έναν συνσεναριογράφο για την ταινία μου και μου είπε «σταμάτα να ψάχνεις, μόλις τον βρήκες!» Ηταν πολύ συγκινητικός.
Πώς αισθάνεται ο Τζέιμς Κάαν που πρωταγωνιστεί σε μία ταινία 70ς, όταν ο ίδιος έζησε αυτό το σινεμά από κοντά;
Είναι πολύ παράξενο για μένα να απαντάω μία τέτοια ερώτηση γιατί δεν έχω κρύψει τα τελευταία χρόνια την απέχθειά μου για το πώς έχει καταντήσει ο κινηματογράφος. Εχω γίνει πολύ αρνητικός με τις ταινίες του σήμερα. Εγώ είχα την τύχη να δουλέψω στα 70ς με τους καλύτερους σκηνοθέτες, συμπρωταγωνιστές, διευθυντές φωτογραφίες. Να γυρίσω ταινίες με αρχή, μέση και τέλος. Δεν υπάρχει πλέον αυτό στις franchise ταινίες των στούντιο. Οταν όμως βρίσκω μία ανεξάρτητη παραγωγή (ή τουλάχιστον μία ταινία που ακολουθεί το ύφος μίας ανεξάρτητης παραγωγής) τότε παίζω με χαρά.
Πόσο πιο δύσκολο, ή διαφορετικό ήταν για τον Κανέ να γυρίσει μία ταινία στην Αμερική;
Δουλεύω πάντα με τους ίδιους συνεργάτες. Είμαι άνθρωπος που θέλω γύρω μου το πιστό μου συνεργείο, τους φίλους μου. Δεν μπορούσα τώρα να το κάνω αυτό. Επρεπε να δουλέψω με Αμερικάνους τεχνικούς, να κερδίσω από την αρχή την εμπιστοσύνη τους. Εκεί το σύστημα είναι εντελώς διαφορετικό. Στη Γαλλία όταν ξεκινάμε ένα πρότζεκτ είμαστε όλοι ταγμένοι σ' αυτό μέχρι να το τελειώσουμε. Στην Νέα Υόρκη ένα συνεργείο μπορεί να δουλεύει σε 3-4 πρότζεκτ ταυτόχρονα (και τηλεοπτικά), υπάρχουν άλλοι ρυθμοί, ωράρια και συνδικαλιστικοί κανόνες. Αυτό με τους διαφορετικούς κανόνες ήταν επίσης κάτι το εντελώς διαφορετικό: στη Γαλλία ανοίγουμε την κάμερα και τραβάμε. Στην Αμερική για τα πάντα πρέπει να πάρεις άδεια από τις αρχές πρώτα. Επίσης δεν μπορείς να μιλήσεις απευθείας στον καθένα στο πλατό. Δεν επιτρέπεται να σκηνοθετήσεις εσύ τους κομπάρσους - είναι δουλειά του βοηθού σου. Σε κάτι τέτοια τεχνικά θέματα έπρεπε να προσαρμοστώ. Αλλά ήταν πολύ ενδιαφέρουσα, συναρπαστική εμπειρία.
Είναι πλέον περίεργο για την Μαριόν Κοτιγιάρ να συνεργάζεται με τον άντρα της;
Λατρεύω να δουλεύω μαζί του. Εχει την ίδια αμείωτη ενέργεια και τον ίδιο ενθουσιασμό ως σκηνοθέτης, με αυτή που πρώτη φορά διέκρινα στα πλατό όταν ήμασταν συμπρωταγωνιστές. Ταυτόχρονα έχει έναν μεγάλο σεβασμό στη δουλειά του ηθοποιού, γιατί είναι και ο ίδιος. Κι αυτό είναι πολύ σημαντικό. Θα ήθελα να κάνω άλλες 20 ταινίες μαζί τους (ο Κανέ χαμογελάει και σκύβει στο μικρόφωνο: «θα κάνεις ακόμα 18»).
Πώς έγινε η πρόταση στον Κλάιβ Οουεν;
Με πήρε τηλέφωνο ο Αλφόνσο Κουαρόν, με τον οποίο είχαμε συνεργαστεί στα «Παιδιά των Ανθρώπων» και παραμένουμε πολύ καλοί φίλοι. Μου είπε ότι θα σε πάρει τηλέφωνο ο Γκιγιόμ Κανέ, ο οποίος είναι εξαιρετικός σκηνοθέτης και πάρα πολύ καλό παιδί, και θα σου προτείνει ένα σενάριο. Να το διαβάσεις και να το λάβεις σοβαρά υπόψη σου (γελάει). Ηξερα την προηγούμενη δουλειά του κι όταν τον συνάντησα με κέρδισε αμέσως. Η ενέργεια, η προσωπικότητα, το πάθος του. Είναι πανέξυπνος και για αυτό πήρα την πιο γρήγορη απόφαση της ζωής μου.
Πόσο απλό ήταν να αναπαραστήσουν την Νέα Υόρκη της δεκαετίας του 70;
Αγαπώ πολύ την ενέργεια αυτής της πόλης, έτσι κι αλλιώς. Ομως η Νέα Υόρκη των ταινιών του 70 ήταν πολύ διαφορετική από τη σημερινή. Υπήρχε μία πιο βρώμικη, ηλεκτρισμένη ατμόσφαιρα. Είδα πολλά ντοκιμαντέρ και φωτογραφίες της εποχής, έκανα μεγάλη έρευνα πριν σχεδιάσουμε σκηνογραφικά την ταινία. Ηθελα τα πάντα να είναι αυθεντικά - να υπάρχουν σκουπίδια παντού, τα αυτοκίνητα να μην είναι γυαλιστερά λες και βγήκαν από μουσείο, τα κοστούμια να έχουν μία φυσική φθορά. Είναι δύσκολο να κάνεις ταινία εποχής, αυτή είναι η πρώτη φορά που το επιχειρώ.
Γιατί επέλεξε τον Ματίας Σένερτς για έναν μικρό ρόλο;
Είχα δει το ταλέντο του Ματίας στο «Bullhead». Τον γνώρισα όμως όταν άρχισε να δουλεύει με την Μαριόν στο «Σώμα με Σώμα». Η Μαριόν μου μιλούσε καθημερινά για την εμπειρία της μαζί του στο γύρισμα, για το πόσο μεγάλο ταλέντο είναι. Δε χρειάζεται παρά να κάνεις μία κουβέντα μαζί του και συνειδητοποιείς το μεγάλο του χάρισμα, την ενέργειά του. Για το «Blood Ties» χρειαζόμουν ηθοποιούς που να μπορούν να αποπνέουν μία διπλή ιδιότητα: να είναι σκληροί και βίαιη μέσα στην εγκληματική πραγματικότητά τους, αλλά συμπαθητικοί και γοητευτικοί ως άνθρωποι στις προσωπικές τους ιστορίες. Να τους φοβάσαι και να τους νιώθεις ταυτόχρονα. Αυτό είναι πολύ δύσκολο στο κάστινγκ. Ο Ματίας όμως το έχει, όπως και ο Κλάιβ.
Η Μαριόν Κοτιγιάρ υπόσχεται να... φιλήσει έναν Ιταλό δημοσιογράφο
...γιατί επαίνεσε την ιταλική της προφορά στην ταινία. «Ω θα μπορούσα να σε φιλήσω αυτή τη στιγμή» (κοιτάει δίπλα της τον Κανέ, «τρόπος του λέγειν...», κι εκείνος χαμογελαστά «ναι, ναι, τρόπος του λέγειν...»). Οταν πρότεινα στον Γκιγιόμ να κάνουμε την ηρωίδα μου Ιταλίδα κι εκείνος δέχτηκε, δεν περίμενα ποτέ ότι θα δυσκολευτώ τόσο πολύ με τα Ιταλικά. Για κάποιο λόγο... δεν το 'χα. Καταλαβαίνετε λοιπόν τι μεγάλο κοπλιμέντο και πόσο χαρούμενη με κάνετε αυτή τη στιγμή...
Η ταινία μιλάει για δεσμούς αίματος αλλά και ανθρώπους που δίνουν υποσχέσεις που δεν τις τηρούν. Είναι ο Γκιγιόμ Κανέ κάποιος που τηρεί την υπόσχεσή του;
Εχω πάρα πολλά ελαττώματα. Αλλά μπορώ να πω ένα πράγμα για τον εαυτό μου: είμαι άνθρωπος που τιμώ το λόγο που δίνω.
Μάθετε τα πάντα για το 66ο Φεστιβάλ Καννών, στο ειδικό τμήμα του Flix.gr που ανανεώνεται συνεχώς.
