Γεννημένη το 1930, μπορεί να μην είχε ποτέ τεράστια απήχηση εκτός της χώρας της, όμως η Μπαρμπαρά είχε το δικό της πιστό κοινό που την λάτρεψε ως μια μεγάλη του γαλλικού τραγουδιού. Ανάμεσα στους θαυμαστές της συμπεριλαμβάνεται κι ο Ματιέ Αμαλρίκ ο οποίος εδώ δίνει στην πρώην γυναίκα του Ζαν Μπαλιμπάρ τον ρόλο της Barbara, αλλά κι όχι ακριβώς.
Διότι στο φιλμ η Μπαλιμπάρ υποδύεται την Μπριζίτ, μια σταρ που αναλαμβάνει να παίξει την Barbara σε μια ταινία που σκηνοθετεί ο χαρακτήρας του Αμαλρίκ, Ιβ Ζαντ, ο οποίος υποδύεται για δεύτερη φορά έναν σκηνοθέτη στο φετινό φεστιβάλ μετά τα «Φαντάσματα του Ισμαήλ» του Αρνό Ντεπλεσάν.
Η Μπαλιμπάρ, ικανή ηθοποιός κι επίσης επαγγελματίας τραγουδίστρια είναι απλά εξαιρετική στον τρόπο που όχι απλά μοιάζει, μα αποπνέει την Μπαρμπαρά, αλλά πέρα από αυτή την σχεδόν αλλόκοτη ομοιότητά της και την θεαματική ερμηνεία της, δεν υπάρχουν παρά ελάχιστα πράγματα στο φιλμ να θαυμάσεις αφού είναι τόσο αποσπασματικό ώστε να μην αφορά πολλούς πέρα από τους φανατικούς θαυμαστές της τραγουδίστριας.
Σημαντικά γεγονότα της ζωής και της καριέρας της, έρωτες και συνεργασίες, ή ίδια η στάση της απέναντι στην ζωή (όπως για παράδειγμα ο τρόπος που πολέμησε εναντίον του στίγματος του AIDS), περνούν από το φιλμ εντελώς παράπλευρα: Ενα σημείωμα στον τοίχο δίπλα στο τηλέφωνο, με τα νούμερα της Act Up, μια φωτογραφία με τον Ζεράρ Ντεπαρντιέ, λεπτομέρειες που οφείλεις να προσέξεις αν θες να χτίσεις το πορτρέτο της γυναίκας που δανείζει το όνομά της στην ταινία.
Διότι ακόμη και έχει μια τόσο συναρπαστική ηρωίδα ως αφορμή, ο Αμαλρίκ μοιάζει να ενδιαφέρεται περισσότερο να κάνει μερικές μάλλον ομφαλοσκοπίες παρατηρήσεις για την εικόνα και την αντανάκλασή της, για την ηθοποιό και τον ρόλο, για το ίδιο το σινεμά και τον τρόπο που προσπαθεί να συλλάβει την ζωή. Πράγματα που ίσως ακούγονται ενδιαφέροντα στο χαρτί, μα που στην οθόνη θα χρειάζονταν κάτι πιο στιβαρό για να τα συγκροτήσει σε ένα πιο ενδιαφέρον όλον.
Περισσότερες κριτικές από το 70ό Φεστιβάλ Καννών:
- Κάννες 2017: Η ευρωπαϊκή ανατολή είναι η νέα Αγρια Δύση στο «Western»
- Κάννες 2017: Στο «Wonderstruck», ο Τοντ Χέινς μιλά για την αγάπη: με δυο εποχές, τρεις ταινίες και μια μακέτα
- Το τέλος ενός γάμου και μιας ολόκληρης χώρας στο «Χωρίς Αγάπη» του Αντρέι Ζβιάγκιντσεφ
- Κάννες 2017: Η Βανέσα Ρεντγκρέιβ κάνει το προσφυγικό προσωπική της υπόθεση στο «Sea Sorrow»
- Κάννες 2017: Τα «Φαντάσματα του Ισμαήλ» δεν είναι σίγουρα το «8 1/2» του Αρνό Ντεπλεσέν
