«Η "Λάμψη» του Κιούμπρικ είναι κρύα. Δεν είμαι ένας κρύος τύπος. Νομίζω ένα από τα πράγματα που κάνει τον κόσμο να αγαπάει τα βιβλία μου είναι αυτή η ζεστασιά, ένα κάλεσμα προς τον αναγνώστη που του λέει "Θέλω να είσαι μέρος αυτού του πράγματος". Με τη "Λάμψη" του Κιούμπρικ ένιωσα κάτι πολύ κρύο. Κάτι του στιλ "Παρατηρούμε αυτούς τους ανθρώπους, αλλά είναι σαν μικρά μυρμήγκια στη φωλιά τους. Δεν κάνουν ενδιαφέροντα πράγματα, κοιτάξτε τα"».
Αυτά δήλωσε σε πρόσφατη συνέντευξη του στο BBC o Στίβεν Κινγκ, συνεχίζοντας να μισει΄τη «Λάμψη» ακόμη και μετά από τρεις δεκαετίες από τη δημιούργια της, αφού είχε, ήδη με την έξοδό της, εκφράσει την απογοήτευση του για τη μεταφορά του Στάνλεϊ Κιούμπρικ.
Η «κρύα» ατμόσφαιρα του φιλμ, όμως δεν είναι το μόνο πράγμα που τον ενοχλεί. Ο Στίβεν Κινγκ θεωρεί απαράδεκτη την ερμηνεία του Τζακ Νίκολσον θεωρώντας πως η τρέλα του Τζακ Τόρανς γίνεται εντελώς προφανής, αφού δεν έχεις καμία αμφιβολία ήδη από την αρχή πως είναι τρελός.
Και ο Κινγκ συνεχίζει, αφού θεωρεί την απεικόνιση της Γουέντι, συζύγου του Τζακ Τόρανς (από τη Σέλεϊ Ντιβάλ) έναν από τους πιο μισογύνικους χαρακτήρες στην ιστορία του σινεμά: «Βρίσκεται βασικά εκεί για να ουρλιάζει και να κάνει την ηλίθια και αυτή δεν είναι η γυναίκα που έγραψα εγώ.»
O Στάνλεϊ Κιούμπρικ με το συνεργείο και τον Τζακ Νίκολσον στα γυρίσματα της «Λάμψης»
Πίσω στο 1980, ο Κινγκ είχε δηλώσει πως μίσησε το μεταφυσικό κομμάτι της ταινίας που πίστευε πως είχε σκεπάσει την ιστορία, αφού ο ίδιος είχε πλάσει έναν ήρωα που γίνεται θύμα των υπερφυσικών δυνάμεων του ξενοδοχείου, ενώ ο Κιούμπρικ είδε το στοιχειό του ήρωα να έρχεται από τον ίδιο. Επίσης, εκείνη την εποχή ο Κινγκ είχε κατηγορήσει τον Κιούμπρικ ως έναν άνθρωπο που «σκέφτεται πολύ και νιώθει λίγο». Ο Κινγκ φέρεται να είχε δηλώσει:
«Μέρη της ταινίας είναι ανατριχιαστικά, φορτισμένα από έναν ανελέητο κλειστοφοβικό τρόμο, αλλά άλλα είναι απλά επίπεδα. Οχι ότι η θρησκεία δεν έχει σχέση με τον τρόμο, αλλά ένας πορωμένος σκεπτικιστής όπως ο Κιούμπρικ δεν θα μπορούσε να συλλάβει την απάνθρωπη φύση του ξενοδοχείου. Οπότε έψαξε το κακό στους χαρακτήρες και έκανε την ταινία μια οικιακή τραγωδία με απλά υπερφυσικές νότες. Αυτό ήταν το βασικό ελάττωμά: επειδή ο ίδιος δεν μπορεί να πιστέψει, δεν μπορούσε να κάνει το φιλμ πιστευτό και στους άλλους. Αυτό που είναι λάθος στην εκδοχή της "Λάμψης" του Κιούμπρικ είναι ότι είναι μια ταινία από έναν άνθρωπο που σκέφτεται πολύ και νιώθει λίγο και αυτό, παρόλη τη βιρτουοζιτέ του, δεν σε πιάνει ποτέ από το λαιμό και να σε πνίγει όπως πρέπει να κάνει ο πραγματικός τρόμος.»
Διαβάστε ακόμη:
