«BoJack Horseman» (4η σεζόν)
Είναι σχετικά σπάνιο σε αυτά τα τοπ-10 στη διάρκεια των ετών να εμφανίζονται σειρές σε τυχαίες σεζόν της διαδρομής τους, για τον ίδιο λόγο που είναι σπάνιο για σειρές να γίνονται τόσο ριζοπαστικές απέναντι στον ίδιο τους τον εαυτό σε τυχαίες σεζόν της διαδρομής τους. (Ένα παράδειγμα που μου έρχεται είναι όταν βάλαμε το «The Good Wife» στο #1 για την 5η σεζόν, μια αληθινή σεζόν-όπερα και ταυτόχρονα ύμνος των παραδοσιακών δυνατοτήτων του μέσου σε μια εποχή αληθινής μετεξέλιξης της τηλεοπτικής γλώσσας.) Κατά τα άλλα ξεχωρίζουμε συνήθως πρώτες ή τελευταίες σεζόν, γιατί στην πραγματικότητα εκεί είναι που μια σειρά καθορίζει αληθινά το DNA ή/και την υστεροφημία της.
Η 4η σεζόν του «BoJack Horseman» είναι όλα τα παραπάνω μαζί. Θα μπορούσε να είναι μια τελευταία σεζόν γιατί επιτρέπει στον ήρωά του να κοιτάξει τον εαυτό του στον καθρέφτη, να αναγνωρίσει το αδιέξοδο της ύπαρξής του, και να ορίσει διάδοχο ελπίζοντας πως σε αυτόν τον επόμενο γύρο, τα πάντα θα είναι ένα τσικ καλύτερα, ευκολότερα. Θα μπορούσε να είναι μια πρώτη σεζόν γιατί η σειρά επεκτείνει το σύμπαν της, τους χαρακτήρες, το εύρος της με τρόπο που στο παρελθόν δεν είχε καν επιχειρήσει. Και είναι οπωσδήποτε μια ριζοσπαστικών διαθέσεων αναμέτρηση του «BoJack» με όλα όσα συνθέτουν αυτή τη σειρά.
To τηλεοπτικό top-ten του 2017
Ετούτη την 4η σεζόν θα τολμούσα να τη χαρακτηρίσω, για την ακρίβεια, τη Μεγάλη Αμερικάνικη Νουβέλα του 21ου αιώνα. Η ιστορία παύει κατηγορηματικά πλέον να αφορά αποκλειστικά τον Μπότζακ, κοιτάζοντας το παρελθόν του ίδιου όσο -κατ’επέκταση- της σύγχρονης Αμερικής. Η φιλόδοξη αφήγηση συνενώνει το παρελθόν, το παρόν, ακόμα και μια μικρή φαντασίωση του μέλλοντος, με τρόπους ανεξάντλητα εφευρετικούς, μέσα από αφηγήσεις, φλάσμπακς, αναμνήσεις που ζωντανεύουν, ακόμα και παράλληλη εξέλιξη ιστοριών από διαφορετικές δεκαετίες στον ίδιο τόπο, την ίδια στιγμή.
Αναζητώντας το κλειδί του μυστηρίου της μεταμοντέρνας δυστυχούς κενότητας του 21ου αιώνα, η σειρά κοιτάζει στο παρελθόν και στα εμφανή σημάδια που αφήνει στο κορμί όχι μόνο του ήρωά της, αλλά και του γενικότερου Σήμερα. Είναι μια δίχως έλεος αναζήτηση του μεγάλου υπαρξιακού κενού στην καρδιά της σημερινής Δύσης. Τα προβλήματα πρώτου κόσμου σπάνια εξερευνήθηκαν με τόση ειλικρίνεια και τόσο μεράκι. Όσο για την ίδια τη σειρά, δεν ξέρω πού μπορεί να πάει μετά από αυτή τη σεζόν- οι πιθανότητες είναι τόσο ανεξάντλητες, που σχεδόν φοβάμαι αν υπάρχει νόημα να προχωρήσουμε παρακάτω.
Το καλύτερο επεισόδιο
«Time’s Arrow» (4x11)
Τα 11α επεισόδια αυτής της σειράς έχουν βάλει στόχο να τραυματίσουν μια γενιά θεατών, δεν εξηγείται αλλιώς. Η 4η σεζόν είχε ίσως τα περισσότερα μεμονωμένα σπουδαία επεισόδια από οποιαδήποτε άλλη της σειράς (το «The Old Sugarman Place» δένει εντυπωσιακά παρελθόν και παρόν σε μια ταυτόχρονη δράση, το «Ruthie» είναι μια σπαρακτική προσωπική φαντασίωση της Πρίνσες Κάρολιν, το «Stupid Piece of Sh*t» με μια εσωτερική αφήγηση που σε γονατίζει) όμως το 11ο, με την αποκάλυψη όλης της αλήθειας για τη μητέρα του Μπότζακ, εκτός από συγκλονιστικό δράμα καταφέρνει να ρίξει νέο φως σε ολόκληρη την ως τώρα σεζόν (μην πως τη σειρά ολόκληρη) χωρίς να καταφύγει σε «gotcha!» τύπου εφετζίδικη αφήγηση.
Μια σκηνή
Ωραία όλα αυτά βέβαια αλλά στο 7ο επεισόδιο η Τζέσικα Μπίελ γίνεται βασίλισσα της φωτιάς στην υπόγεια κοινωνία και βάζει φωτιά στον Ζακ Μπραφ, ανάμεσα σε αυτό και στο «The Sinner» είχε φοβερό καλοκαίρι η Μπίελ.
Επίσης, αυτή η fresh hell:
Και κάτι ακόμα
Και λίγο παλιότερο praise για τη σειρά: Την είχαμε ξανά στη δεκάδα πριν μερικά χρόνια, ενώ ξεχωρίσαμε και το αριστουργηματικό «Fish Out of Water» ως ένα από τα καλύτερα περσινά επεισόδια.
Παλιότερα
- Το περσινό νούμερο 8: «The People V. O.J. Simpson»
- H προηγούμενη σεζόν του «BoJack Horseman» στο top-10 του Flix: 2015, #3
Και μην ξεχνάτε: Flix Top Ten 2017: Ψηφίστε την καλύτερη ταινία της χρονιάς!
