«Horace and Pete» (1η σεζόν)
Για χρονιά πάντως στη διάρκεια της οποίας ο Λούις Σι Κέι υπονόησε πως το «Louie» έχει τελειώσει μέχρι νεοτέρας, δεν τα πήγαμε και άσχημα από Λούις Σι Κέι-περιεχόμενο. Είναι θαυμαστό προσόν για ένα δημιουργό το να ξέρει πώς και πότε (και για πόσο) είναι καλύτερο για αυτόν να μένει κυρίως στο παρασκήνιο. Μες στο 2016 έχουμε πάρει 3 σειρές παραγωγής του, τα «Baskets», «One Mississippi» και το υπέροχο «Better Things», και το ότι βοήθησε αυτές τις τρεις να γίνουν πραγματικότητα θα ήταν αρκετός λόγος για μπράβο.
Ομως το καλύτερο ήρθε από το πουθενά, μια μέθοδος κυκλοφορίας και προώθησης που το 2016 φαίνεται να κερδίζει όλο και πιο πολύ έδαφος σε σχέση με τις over-hyped κυκλοφορίες των μεγάλων στούντιο (βλέπε επίσης και: «Stranger Things», «The OA»). To «Horace and Pete» εμφανίστηκε μια μέρα στο σάιτ του κωμικού, διαθέσιμο προς αγορά, δίχως κανείς να ξέρει ότι υπάρχει ή τι είναι ή πόσο θα διαρκέσει. Είχε ένα τρελό καστ, με Στιβ Μπουσέμι, Άλαν Άλντα, Τζέσικα Λανγκ, Ίντι Φάλκο (και τραγούδι τίτλων από τον Πολ Σάιμον!). Οι αναφορές του ήταν πάρα πολύ τοπικές και άμεσες (οι θαμώνες του μπαρ μιλούσαν για το Super Bowl) δείγμα πως το όλο πράγμα είχε γυριστεί τις αμέσως προηγούμενες μέρες.
Η ίδια η σειρά υποστήριζε ένα τέτοιο φορμάτ, καθόλα πειραματικό, εν μέρει θεατρικό, εν μέρει χαμηλού μπάτζετ old-school σίτκομ. Αφορούσε ένα μπαρ από αυτά τα παλιομοδίτικα α λα «Cheers», όπου οι θαμώνες κάθονται στη μπάρα και συζητάνε επί ώρες μεταξύ τους και με τους ιδιοκτήτες περί ανέμων και υδάτων, το οποίο μεταφρασμένο στην Αμερική του 2016 σημαίνει περί Τραμπ και identity politics. Το μπαρ κρατούν ο Χόρας και ο Πιτ (Σι Κέι και Στιβ Μπουσέμι, εκπληκτικός), και είναι πάντα ένας Χόρας κι ένας Πιτ που το κρατούν, επειδή #παράδοση.
Στη διάρκεια των 10 επεισοδίων της μίνι σειράς (πολλά εκ των οποίων γίνονται όλο και πιο πειραματικά), και μέσα από ένα τόσο παλιομοδίτικα γνώριμο (‘ασφαλές’) περιβάλλον, ο Σι Κέι εξερευνά ζητήματα σαν τις ψυχικές και μη ασθένειες, την οικογένεια και στοιχειώδη θέματα πολιτικής, μα αν υπάρχει μια μεγάλη θεματική που διατρέχει το show, είναι το μεγάλο άγχος της λευκής, πατριαρχικής Αμερικής καθώς η παράδοση γίνεται εκφυλισμός και το παλιό δε βρίσκεται απλώς σε πόλεμο με το νέο, αλλά καταλήγει φάντασμα που στοιχειώνει ό,τι επιβιώσει.
To τηλεοπτικό top-ten του 2016
Γράψαμε στο Flix
Οταν οι τίτλοι του τέλους πέφτουν έχεις αναγνωρίσει κάτι από τις μικρές ματαιότητες της καθημερινότητας, κάτι από την ιδιοφυή παρατηρητικότητα της σειράς πάνω στην ρουτίνα της σύγχρονης ζωής πάνω στα μπαγκαζια -διαφορετικού μεγέθους- που όλοι κουβαλάμε. Κι έχεις ήδη γνωρίσει τόσο καλά τους απόλυτα ατελείς ήρωες της που θέλεις να δεις τι θα ακολουθήσει σε αυτή την αλλόκοτη, απρόσμενη σειρά που δεν μοιάζει να υπακούει σε κανέναν άλλο κανόνα εκτός από τους δικούς της. (Περισσότερα.)
Το καλύτερο επεισόδιο
«Episode 10» (1x10)
To πρώτο μισό του φινάλε διαδραματίζεται δεκαετίες πριν, αποκαλύπτοντας ξεκάθαρα πλέον τον τρόπο με τον οποίο αυτό το μέρος (το μπαρ, δηλαδή ‘το μπαρ’, δηλαδή κάθε θεσμός μέσα από τον οποίο έχουμε φτάσει στο σήμερα) χτίστηκε πάνω σε θλίψη, μιζέρια και καταπίεση. (Ο Λούις παίζει τον πατέρα του, ο οποίος είναι άντρας ‘όπως οι παλιοί’.) Στη δεύτερη πράξη του επεισοδίου, και ως το σοκαριστικό φινάλε, είναι η Σύλβια της Ίντι Φάλκο που καταλαβαίνει επιτέλους αυτό που κανείς άλλος, δεμένος σε μια αόριστη αίσθηση καθήκοντος, δεν έλεγε να καταλάβει: Πώς έχει έρθει ο καιρός για κάτι άλλο.
Μια σκηνή
Στην έναρξη του 3ου επεισοδίου η Λόρι Μέτκαλφ παραδίδει έναν εκπληκτικό μονόλογο, που είναι ευφυής σε πολλά επίπεδα. Αφενός γιατί ξαφνικά βλέπεις ένα μονοπλάνο πολλών λεπτών, ενός ανθρώπου που δεν έχεις ξαναδεί στη σειρά, αφετέρου επειδή η ιστορία που αφηγείται είναι τόσο καθηλωτική με τον τρόπο της. Θα ήθελα μου αφηγηθεί τα πάντα.
Και κάτι ακόμα
O Λούις Σι Κέι είπε αρχικά πως είχε μπει μέσα αρκετά χρήματα από την παραγωγή αυτής της σειράς (κατευθείαν για το σάιτ του) αλλά είμαστε σίγουροι πως θα τα καταφέρει, όπως και νά’χει. Ήδη τη σειρά την αγόρασε για streaming το Hulu.
Ο κωμικός κατά τα άλλα έχει δηλώσει, σχετικά με το ενδεχόμενο μιας 2η σεζόν, πως “θα μπορούσα να γράψω μια άλλη δεκαετία”, ό,τι κι αν σημαίνει αυτό. Δε θα κρατούσαμε την ανάσα μας αν και, πλέον, απο τον Σι Κέι έχουμε μάθει να περιμένουμε μόνο απρόσμενα πράγματα.
Παλιότερα
- Το περσινό νούμερο 4: «Rectify»
- Οι προηγούμενες εμφανίσεις του Λούις Σι Κέι: «Louie» Σεζόν 3 (#1) | Σεζόν 4 (#5)
Και μην ξεχνάτε: Flix Top Ten 2016: Ψηφίστε την καλύτερη ταινία της χρονιάς!
To τηλεοπτικό top-ten του 2016
