Μια από τις πιο αγαπημένες μας... φεμινίστριες των τελευταίων ετών, η Λίζα Σίμπσον της γνωστής οικογενείας, είχε πει κάποτε «γιατί όταν μια γυναίκα έχει αυτοπεποίθηση και δείχνει δύναμη την αποκαλούν μάγισσα»; Μέσα σε αυτή την σπουδαία ατάκα που έρχεται από πολύ παλιά για να μιλήσει για το σήμερα κρύβεται όλος ο φόβος της πατριαρχικής κοινωνίας, που θέλει τις γυναίκες υποχείριο τους, να βρίσκονται κάτω από αυτούς και όποια βρει τη δύναμη να ξεφύγει από τα δεσμά τους να χαρακτηρίζεται αυτόματα ως η μάγισσα που βρήκε τη δύναμη με ξόρκια...
Ευτυχώς, οι «μάγισσες» κυκλοφορούν ανάμεσά μας και η σειρά του Disney+ «Agatha All Along» τις αγκαλιάζει με αγάπη και τους δίνει την δύναμη (και τα απαραίτητα ξόρκια) για να προκαλέσουν τον δικό τους χαμό στο MCU, γεμίζοντας τις οθόνες μας με την πολύχρωμη δυναμή τους.
Η σειρά βασίζεται κυρίως στην πρώτη, και την καλύτερη, προσπάθεια της Marvel να μεταφέρει το MCU στη μικρή οθόνη, το «WandaVision», και στον χαρακτήρα της Αγκαθα Χάρκνες, την οποία ενσάρκωσε με ένα μοναδικό μπρίο και ταπεραμέντο η Κάθριν Χαν. Ο χαρακτήρας της Χάρκνες ποτέ, τουλάχιστον στα κόμικς, δεν ήταν τίποτα περισσότερο από ένας βοηθητικός χαρακτήρας, ο οποίος παρουσιάζονταν πάντα ως ένας frenemy για την Γουάντα – Scarlet Witch – Μάξιμοφ.
Εδω η δημιουργός του «WandaVision» Τζακ Σέιφερ, την φέρνει στο προσκήνιο προσπαθώντας να εμβαθύνει στην ιστορία και στα κίνητρα της Αγκαθα, δίνοντας περισσότερα στοιχεία για το μυστηριώδες παρελθόν της και τις σχέσεις της με άλλους χαρακτήρες του MCU.
Αυτό που γίνεται εμφανές από την αρχή είναι πως το «Agatha All Along» παίζει τελείως μόνο του σε σχέση με όσα διαδραματίζονται στο MCU αυτή την περίοδο, κάτι που μοιάζει σαν μια μαγική δόση φρεσκάδας που φαίνεται πως χρειάζεται απεγνωσμένα το ήδη βαλτωμένο κινηματογραφικό σύμπαν της Marvel. Στην σειρά, η διαβόητη Αγκαθα Χάρκνες βρίσκεται καθηλωμένη και αποδυναμωμένη, αφού ένας ύποπτος goth έφηβος τη βοηθά να απελευθερωθεί από ένα διαστρεβλωμένο ξόρκι. Το ενδιαφέρον της κεντρίζεται όταν εκείνος την παρακαλεί να τον πάρει μαζί του στο θρυλικό Δρόμο των Μαγισσών, μια σειρά μαγικών δοκιμασιών που, αν καταφέρει να επιβιώσει, ανταμείβει μια μάγισσα με αυτό που της λείπει. Μαζί, η Αγκάθα και αυτός ο μυστηριώδης Εφηβος δημιουργούν μια απελπισμένη συμμορία και ξεκινούν να κατεβαίνουν, να κατεβαίνουν, να κατεβαίνουν τον Δρόμο...
Ως σίκουελ του «WandaVision», η σειρά συνδέεται με τον προκάτοχό της με τις αρχικές στιγμές του πρώτου επεισοδίου να δείχνουν την Αγκαθα να έχει κολλήσει σε έναν κόσμο που μοιάζει ως παρωδία του αστυνομικού δράματος «Mare of Eastown», με όλο το μυστήριο και την ατμόσφαιρα της συγκεκριμένεις σειράς. Ομως γρήγορα αυτό αλλάζει και όλα παίρνουν τον Δρόμο (των μαγισσών) τους.
Αυτό που ξεχωρίζει την σειρά από ό,τι έχουμε δει ως τώρα από την Marvel είναι ο τρόπος που παρουσιάζει σε κάθε επεισόδιο τις ιστορίες των μαγισσών του. Υπάρχει μια θεατρικότητα σε όλο αυτό, που ποτέ άλλωτε δεν έχουμε δει σε τέτοιου είδους σειρα, με τραγούδια που σου μένουν (το «The Ballad of the Witches' Road» μπορεί να μην είναι το ίδιο πασιάρικο όσο το «Agatha All Along» από το «WandaVision» αλλά καταφέρνει να σου μένει), άπλετο camp και φυσικά τα πρακτικά εφέ (οι δοκιμασίες των μαγισσών είναι η μία καλύτερη από την άλλη) που δίνουν στην σειρά αυτό το μαγικό στοιχείο που την κάνει τόσο διασκεδαστική ως το φινάλε της. Η σκοτεινή ατμόσφαιρα μερικές φορές ενισχύεται με χιουμοριστικά στοιχεία, που θυμίζουν το κλασικό μαύρο χιούμορ των γοτθικών σειρών, με τους φωτισμούς και τις εναλλαγές χρωμάτων να χρησιμοποιούνται με τέτοιον τρόπο για να τονίσουν τη μαγική ένταση και τα συναισθήματα της Αγκαθα, ενώ η μουσική συμβάλλει καθοριστικά στη διαμόρφωση μιας μυστηριώδους και έντονης αισθητικής.
Ενα από τα βασικά θέματα της σειράς είναι η εξουσία και η επιθυμία για έλεγχο, είτε του περιβάλλοντος είτε των ίδιων των συναισθημάτων. Η Αγκαθα, ενώ μοιάζει να κινείται από μια ακατάπαυστη δίψα για δύναμη, αποκαλύπτει σταδιακά ότι οι επιλογές της δεν είναι πάντα καθοδηγούμενες από φιλοδοξία, αλλά από τον πόθο να βρει τον δικό της δρόμο σε έναν κόσμο γεμάτο περιορισμούς. Αυτή η αναζήτηση δύναμης και αυτοκαθορισμού βγαίνει με ένα εξαιρετικό τρόπο μέσα από την υπέροχη ερμηνεία της Κάθριν Χαν δίνει στον χαρακτήρα μια αστείρευτη σατανική γοητεία. Καθ' όλη τη διάρκεια της σειράς. η Αγκαθα είναι εγωίστρια αλλά μαθαίνει το πως να ενεργεί ανιδιοτελώς. Η Σέιφερ μας δείχνει την πιο ανθρώπινη πλευρά της, αλλά ποτέ δεν της δίνει αυτή την εξιλέωση που αναζητά ο χαρακτήρας της.
Μιας και μιλάμε για ερμηνείες ας αναφερθούμε λίγο στο εξαιρετικό time jump έβδομο επεισόδιο της σειράς. Σε αυτό δίνεται η ευκαιρία στον χαρακτήρα της Λίλια, την οποία ερμηνεύει η υπέροχη (θρυλική) Πάτι ΛουΠον, πραγματικά να λάμψει. Μπορέσαμε να δούμε τον κόσμο μέσα από την οπτική της και να καταλάβουμε πολύ περισσότερα για τα όσα συνέβαιναν, με την ΛουΠον να μας υπενθυμίζει για άλλη μια φορά το πόσο τεράστια ηθοποιός είναι μέσα σε ένα επεισόδιο που πρόσθεσε βάθος και συγκίνηση σε ένα εξαιρετικά γραμμένο χαρακτήρα.
Ομως και οι υπόλοιποι χαρακτήρες της σειράς βρίσκουν τις δικές τους στιγμές να λάμψουν, όπως ο Τζο Λοκ στον ρόλο του Εφηβου και η Ομπρεϊ Πλάζα ως μυστηριώδης μάγισσα Ριο, δίνουν στην σειρά την δική τους τραγική ιστορία αλλά και μια δόση αστείρευτης τρέλας. Μόνο που τα μυστήρια και οι αποκαλύψεις που τα ακολουθούν θα μπορούσαν να ήταν κάπως καλύτερα δομημένα έτσι ώστε να μην είναι ήταν και τόσο εμφανή από την αρχή.
Το «Agatha All Along» δεν είναι σαν καμία άλλη σειρά του MCU. Κι αυτό το λέμε ως θετικό. Ακολουθώντας μια μεγάλη αλυσίδα από μάγισσες της μεγάλης και της μικρής οθόνης, φτάνει στα επιπέδα του «WandaVision» με τη Marvel να δίνει στις μάγισσες του την ευκαιρία να λάμψουν και σε μας μια πραγματικά φανταστικά διασκεδαστική τηλεόραση. Ο κόσμος (και το σύμπαν της Marvel) ανήκει σε αυτές και εμείς απλά είμαστε θεάτες τους.
