«Με την κόρη μου, Γκαλαάντ και την εγγονή μου, Μίλα, έχουμε να μοιραστούμε πολύ θλιβερά νέα, το θάνατο της μητέρας μου, Ανούκ Εμέ. Ημουν στο πλευρό της όταν έφυγε, σήμερα το πρωί, στο σπίτι της στο Παρίσι». Η είδηση ήρθε από τηνΜανουέλα, κόρη της ηθοποιού και του Νίκου Παπατάκη. Η Εμέ έφυγε στα 92 χρόνια της, χωρίς ποτέ να έχει προδώσει το ταλέντο της και τη δημόσια εικόνα της.
Διανύοντας την απόσταση από τη νουβέλ βαγκ στον φελινικό μαξιμαλισμό, η Ανούκ Εμέ ήταν μια εξαιρετική ηθοποιός, ταυτόχρονα μια γυναίκα με αύρα μυστηρίου, μελαγχολίας, αινιγματικότητας. Οι ρόλοι της ήταν τίποτε λιγότερο από εμβληματικοί. Η διστακτική μπροστά στην ορμή του έρωτα Αν, απέναντι στον Ζαν-Λουί Τρεντινιάν, στο «Ενας Αντρας, μια Γυναίκα» του Κλοντ Λελούς (1966), η γόησσα Μανταλένα που πάσχει από... ennui στο «La Dolce Vita» του Φεντερίκο Φελίνι, η οργισμένη απατημένη σύζυγος Λουίζα στο «8½», επίσης του Φελίνι, και στα δύο δίπλα στον Μαρτσέλο Μαστρογιάνι, η αιώνια «Λόλα» στο ομότιτλο αριστουργηματικό ντεμπούτο του Ζακ Ντεμί.
Λόλα
Στα γυρίσματα του «8½»
Κι ακόμα στη «Justine» του Τζορτζ Κιούκορ με τον Ντερκ Μπόγκαρντ, στο «Σόδομα και Γόμορρα» του Ρόμπερτ Ολντριτς, στο «A Leap in the Dark» του Μάρκο Μπελόκιο, δίπλα στον Μισέλ Πικολί, που χάρισε και σ' εκείνη και σ' εκείνον τον Χρυσό Φοίνικα Ερμηνείας στις Κάννες, στην «Τραγωδία Ενός Γελοίου Ανθρώπου» του Μπερνάρντο Μπερτολούτσι, στο «Prêt à Porter» του Ρόμπερτ Ολτμαν που αξιοποίησε και την κωμική της δεινότητα.
Γεννημένη στο Παρίσι, ως Νικόλ Φρανσουάζ Φλοράνς Ντρεϊφούς, έπαιξε στην πρώτη της ταινία στα 14 χρόνια της: ήταν το «Σπίτι στη Θάλασσα» του Ανρί Καλέφ κι από τότε υιοθέτησε το όνομα της ηρωίδας της, Ανούκ. Την ίδια χρονιά, το 1947, έπαιξε στο «La Fleur de l’âge» του Μαρσέλ Καρνέ: παρότι η ταινία δεν ολοκληρώθηκε ποτέ, ήταν ο Ζακ Πρεβέρ, συν-σεναριογράφος του φιλμ, που χάρισε στην Ανούκ το επαγγελματικό της επώνυμο, «Aimée», αγαπημένη.
«Ενας Αντρας, Μια Γυναίκα»
Με τον Νίκο Παπατάκη
Είχε διακριθεί με Τιμητικό Βραβείο Σεζάρ το 2002 και Τιμητική Χρυσή Αρκτο στο Φεστιβάλ Βερολίνου του 2003. Είχε παντρευτεί τέσσερις φορές και τέσσερις φορές είχε πάρει διαζύγιο: με τον Εντουάρ Ζίμερμαν (1949-1950), τον Νίκο Παπατάκη (1951-1955), τον Πιερ Μπαρού (1966-1969) και τον Αλμπερτ Φίνεϊ (1970-1978).
«Μπορείς να διακρίνεις την αληθινή ομορφιά σ' έναν άνθρωπο μόνο καθώς εκείνος μεγαλώνει,» είχε πει η Ανούκ Εμέ κι ενώ η ίδια ήταν πανέμορφη, εσωτερικά κι εξωτερικά, από τα πρώτα της βήματα, παρέμεινε έτσι ως το τέλος.
Δείτε παρακάτω ένα βιντεο-κολάζ από σκηνές από τις ταινίες της:
