Οπως και η προηγούμενη ταινία του «Σώμα με Σώμα», έτσι και το «Dheepan» αφηγείται σε ένα εντελώς διαφορετικό πλαίσιο μια ιστορία για μια καινούρια αρχή. Ή τρεις. Ο Ντιπάν ένας στρατιώτης στον αντικαθεστωτικό αγώνα των Ταμίλ στην Σρι Λάνκα, αφήνει πίσω του το παρελθόν του -το καίει κυριολεκτικά σε μια πυρά μαζί με τους νεκρούς συντρόφους του και την στολή του- για να ξεκινήσει από το μηδέν.
Μαζί με την Γιαλίνι, μια νεαρή γυναίκα που δεν είναι η σύζυγός του κι εννιάχρονο ορφανό κορίτσι την Ιλαγιάλ, θα υποδυθούν μια οικογένεια για να έχουν μερικές ακόμη ελπίδες στην προσπάθειά τους να πάρουν πολιτικό άσυλο στη Γαλλία.
Και κάπως έτσι θα βρεθούν σε ένα κτήριο στα πιο φτωχά προάστια του Παρισιού, ένα άντρο διακίνησης ναρκωτικών και παράνομων δραστηριοτήτων, στο οποίο ο Ντιπάν θα προσληφθεί ως επιστάτης, η Γιαλίνι θα κάνει την οικιακή βοηθό σε ένα ηλικιωμένο άντρα και η Ιλαγιάλ θα ξεκινήσει σχολείο.
Οι τρεις τους μοιάζουν με μια κανονική οικογένεια και θα προσπαθήσουν να ζήσουν μια κανονική ζωή, μόνο που στην άκρη της «κανονικής» ζωής τους, το ύφασμα του ψέματος που τείνουν και οι ίδιοι να πιστέψουν είναι εμφανές ότι ξεφτίζει, με τον ίδιο τρόπο που ένα ανησυχητικό όνειρο επανέρχεται σαν σκιά από το παρελθόν, στην διάρκεια της ταινίας.
Το φιλμ του Ζακ Οντιάρ κοιτάζει με βαθιά συμπάθεια και κατανόηση τους τρεις χαρακτήρες του και κινηματογραφεί με απλότητα αλλά και με συναρπαστικό τρόπο την καινούρια τους καθημερινότητα, δίχως να σε αφήνει να ξεχάσεις στιγμή τις συνθήκες της ζωής τους και τα όσα τους καθορίζουν.
Μιλώντας για τις δεύτερες ευκαιρίες και για τα υλικά που χτίζουν μια οικογένεια ή ενώνουν τους ανθρώπους το «Dheepan» είναι ένα βαθιά γοητευτικό, τεταμένο, συγκινητικό μα ποτέ γλυκερό δράμα, που σε παρασύρει ολοκληρωτικά.
Κι ακόμη κι όταν λίγο πριν το τέλος το σενάριο επιφυλάσσει μια ανατροπή που μοιάζει να βγαίνει εκτός κλίματος αυτής της βαθιά ανθρωπιστικής ιστορίας όχι μόνο δεν ανατρέπει την ισορροπία της κατασκευής του φιλμ, μα αντίθετα προσφέρει τον καταλύτη που μοιάζει απαραίτητος για να οδηγήσει το φιλμ στο βαθιά ικανοποιητικό φινάλε του.
Tags: Κάννες 2015, Dheepan, Ζακ Οντιάρ