Ανισος σκηνοθέτης με φανατικούς όμως θαυμαστές, ο Ολιβιέ Ασαγιάς μοιάζει να απομακρύνεται διαρκώς από τον πάλαι πότε συναρπαστικό σκηνοθέτη της «Irma Vep» και του «Demonlover» - για να αναφερθούμε στην πρώτη και καλύτερη περίοδό του - αλλά και από την σαφώς ακόμη πιο ιδιοσυγκρασιακή δεύτερη - με την πιο mainstream ταινία του (το «Μετά τον Μάη» του 2013) και τις δύο συνεργασίες του με την Κρίστεν Στίουαρτ (το «Τα Σύννεφα του Σιλς Μαρία» και το «Personal Shopper»).
Το «Hors du Temps» έρχεται να προστεθεί στις δύο τελευταίες του ταινίες, το κλασικότροπο αλλά αδιάφορο «Αβάνα: Η Πόλη των Κατασκόπων» και το σχεδόν χωρίς λόγο και αιτία «Παιχνίδια Ζευγαριών».
Περισσότερη Berlinale 2024:
- «Ολοι είμαστε διαφορετικοί άνθρωποι. Το σινεμά όμως ενώνει μαγικά τις ιστορίες μας»: Σεμπάστιαν Σταν, Ανταμ Πίρσον και Ααρον Σίμπεργκ μιλούν στο Flix για το «A Different Man»
- Berlinale 2024 - Κριτική: A Different Man του Αααρον Σίμπεργκ
- «Οι ταινίες ενώνουν, το μίσος διχάζει»: Αντιπολεμική και αντιφασιστική αυλαία για τη 74η Berlinale
- Berlinale 2024: Το κατά Ματ Ντέιμον και Κίλιαν Μέρφι σημαντικό άνοιγμα του Φεστιβάλ Βερολίνου
Το γεγονός ότι το «Hors du Temps» είναι αυτοβιογραφικό (αφού ο κεντρικός ήρωας είναι σκηνοθέτης και ο αδερφός του είναι μουσικοκριτικός, όπως συμβαίνει και στην πραγματικότητα στην οικογένεια του Ασαγιάς) ή ότι ουσιαστικά είναι μια πρώτη, ψύχραιμη, απεικόνιση στα χρόνια των lockdown με τη σοφία του χρόνου που έχει περάσει, δεν του προσθέτει δυστυχώς τίποτα περισσότερο στην έτσι κι αλλιώς φινετσάτη και σε στιγμές πνευματώδη αφηγήσή του, γεμάτη από τον γαλλικό πολιτισμό - και κυριολεκτικά και ειρωνικά.
O Ετιέν, σκηνοθέτης (τον υποδύεται με ιδιαίτερη νευρικότητα εδώ ο συνήθως πιο φυσικός και αφοπλιστικός Βενσάν Μακέν, σε παρόμοιο ρόλο με αυτόν που είχε στη σειρά «Irma Vep» του 2022) και ο Πολ, μουσικοκριτικός περνούν το lockdown στο πατρικό τους σπίτι στην εξοχή. Ο Ετιέν είναι υστερικός με τους κανόνες υγιεινής, ο Πολ απολαμβάνει τη ραστώνη του Απριλίου σε ένα υπέροχο σπίτι στο οποίο δεσπόζει η βιβλιοθήκη του μπαμπά αλλά και εκείνο το αίσθημα μιας γλυκιάς, αν και πάντα επώδυνης αναπόλησης. Μαζί τους βρίσκονται και η Μοργκάν και η Καρόλ, σε ένα κουαρτέτο που για το σύντομο διάστημα που βλέπουμε τις ζωές τους θα βρεθεί στο επίκεντρο μιας ρουτίνας «εκτός χρόνου».
Ο Ολιβιέ Ασαγιάς αυτοβιογραφείται. Ηδυπαθώς και ανώφελα, με τη μορφή μικρών σκηνών - σημειώσεων που ο ίδιος είχε δηλώσει ότι έγραφε κατά τη διάρκεια της πανδημίας πριν αποφασίσει να τις κάνει ταινία. Ακόμη κι αυτό το κάνει φυσικά με την κομψότητα μιας μικρής σουίτας που φέρνει μνήμες από τον Ερικ Ρομέρ, όχι όμως και με την ειρωνία ή την ανεπιτήδευτη επιτήδευση εκείνου. Ενα lockdown για αυτήν την τετράδα δεν θα μπορούσε παρά να αναλωθεί, ταυτόχρονα με τα προϊόντα απολύμανσης και με τη σχέση του Ζαν Ρενουάρ με τον πατέρα του Πιερ-Ογκίστ μέσα από ένα podcast, αλλά και με μια ενδοσκόπηση γύρω από τα πιο ασήμαντα και τα σημαντικά, τα φευγαλέα και τα άλλα που αποκτούν βαρύτητα εκεί που δεν το περιμένεις.
Πετυχαίνοντας μεν την επιμήκυνση του χρόνου που όλοι νιώσαμε κατά τη διάρκεια των lockdowns τα χρόνια της πανδημίας, χάνοντας ωστόσο το ενδιαφέρον του με ημιτελείς ιδέες, εστέτ φανφάρες και απλοποιημένες σοφιστείες για τη ζωή, ο Ασαγιάς παραδίδει μια πρώτη, ας την πούμε ψύχραιμη και όχι ακραιφνώς επιτηδευμένη (που είναι), σε κάθε περίπτωση χωρίς ιδιαίτερο ενδιαφέρον ματιά πάνω σε εκείνο το διάστημα που ουσιαστικά άλλαξε περίπου τον κόσμο. Με σίγουρη εξαίρεση το σινεμά του Ολιβιέ Ασαγιάς.
Το 74ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Βερολίνου διεξάγεται φέτος από τις 15 μέχρι και τις 25 Φεβρουαρίου. Το Flix βρίσκεται εδώ για να σας μεταφέρει, ζωντανά, όλα όσα συμβαίνουν μέσα και έξω από τις αίθουσες.
Ευχαριστούμε την Aegean Airlines για την παροχή των εισιτηρίων του ταξιδιού στο 74ο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Βερολίνου.
