Παραμένει ένα από τα πιο δημοφιλή σινεμά της Θεσσαλονίκης, πρωτοπόρο στο σινεμά ρεπερτορίου που επιστρέφει δυναμικά και στην Αθήνα και τολμηρό τόσο στις επιλογές όσο και στις αποφάσεις του. Οπως για παράδειγμα να μείνει ανοιχτό μέχρι και τις 24 Νοεμβρίου - παρατείνοντας έτσι τη «θερινή» περίοδο μέχρι να σημάνουν Χριστούγεννα.
Ο λόγος για τον Απόλλωνα της Σαρανταπόρου που έκλεισε τη σεζόν με ένα weekend θαλπωρής προβάλλοντα το «Polar Express» του Ρόμπερτ Ζεμέκις και το «Μια Υπέροχη Ζωή» του Φρανκ Κάπρα, την απόλυτη χριστουγεννιάτικη ταινία, σε sold-out προβολή, κλείνοντας μια από τις πιο πετυχημένες σεζόν της ζωής του.
Με ένα συγκινητικό μήνυμα που απευθύνεται στους θεατές που γέμισαν άπειρες φορές τον Απόλλωνα φέτος, το σινεμά που παραμένει το αγαπημένο της Ιωάννας Ράππου, όπως μας είχε δηλώσει στο Flix, ξαποσταίνει για λίγο και επανέρχεται με τα πρώτα σημάδια της άνοιξης.
ΑΠΟΧΑΙΡΕΤΙΣΤΗΡΙΟ
Συναντηθήκαμε για πρώτη φορά φέτος πριν από επτά μήνες. Ήτανε Μάης, οι πρώτες ζέστες είχαν έρθει μα η ανοιξιάτικη ψύχρα εμφανιζόταν κάποια βραδιά. Ο Μάης πέρασε, τον Μάιο τον περάσαμε μαζί. Ύστερα ήρθε ο Ιούνης κι η πόλη φώναζε πόσο πολύ θέλει να νιώσει το καλοκαίρι. Η καθημερινότητα όμως δεν την άφηνε να αφεθεί. Εμείς δίναμε ραντεβού στην Σαρανταπόρου, οι ανοιξιάτικες ψύχρες είχαν φύγει, τα βράδια μοσχομύριζαν έρωτα και ποπ κορν και δροσερά κοκτέιλ. Η πόλη γεμάτη κι εμείς, μαζί, ζούσαμε τον Ιούνιο παρέα. Τον Ιούλιο η ζέστη ήταν ανυπόφορη. Φορούσαμε τα πιο ελαφριά ρούχα που υπήρχαν στην ντουλάπα μας, οι δρόμοι άρχισαν να ερημώνουν, στη Σαρανταπόρου ήταν όλα ίδια κι όλα τόσο διαφορετικά. Συναντιόμασταν στα αφιερώματα μας, γελούσαμε, λέγαμε καλησπέρα και καληνύχτα, κυλούσε η ζωή και στο ημερολόγιο αλλάζαμε μαζί τις μέρες. Βλέπαμε ταινίες, πίναμε μπύρες, κρύα βυσσινάδα, χοτ ντογκ, κοιταζόμασταν, είχαμε αυτήν την προσμονή, να συναντηθούν ξανά τα μάτια μας. Κι ήρθε και ο Αύγουστος και ήταν η πόλη, όπως κάθε χρόνο, έρημη και μαγική. Κι ήταν όλα ήσυχα μα υπήρχε ένα στενό γεμάτο πρόσωπα λαμπερά και ευτυχισμένα. Κι ήταν στ' αλήθεια τόσο γλυκό που όλο το καλοκαίρι ήμασταν μαζί. Τον Σεπτέμβρη επέστρεψαν οι φοιτητές, η Θεσσαλονίκη ζωντάνεψε ξανά, όλα έτρεχαν, όπως τρέχει και η ζωή, μα εμείς εκεί, στο μέρος που χτίσαμε όλοι μαζί, στο σινεμά που ήταν το καταφύγιο μας. Μετά έφτασε ο Οκτώβρης. Ο 42ος Οκτώβρης στο Θερινό Απόλλων. Το Φθινόπωρο έκανε την εμφάνιση του στα τέλη του μήνα μα εμείς πιστοί στο ραντεβού μας. Οι κουβέρτες έκαναν την εμφάνιση τους, οι ζακέτες ήταν απαραίτητες, το ζεστό τσάι με μέλι έγινε ο σταρ του κυλικείου. Ούτε που κατάλαβαμε πως πέρασαν έξι μήνες. Κι ύστερα κύλησε λίγο ακόμα ο καιρός και ήρθε ο Νοέμβριος. Εμφανίστηκαν τα πρώτα κρύα, οι φθινοπωρινές βροχές, τα πεσμένα φύλλα - όχι του Καουρισμάκι, και σκέπασαν το χαλίκι του Απόλλωνα. Δώσαμε το τελευταίο μας ραντεβού στις 23 και 24 Νοεμβρίου. Είχε και τα δύο βράδια 5 βαθμούς κελσίου. Πάνω από 800 άνθρωποι ήρθαν να αποχαιρετήσουν την φετινή σεζόν και να καλοσωρίσουν τα Χριστούγεννα. Αυτό το κείμενο το έγραψε ο Απόλλωνας. Και το αφιερώνει σε εσάς, που είστε η ψυχή του.
Αναζητήστε περισσότερες πληροφορίες για τον Απόλλωνα στην επίσημη σελίδα του στο Facebook.
