Είναι παράξενο και δύσκολο να κρίνεις το δεύτερο μέρος μιας τριλογίας χωρίς να έχεις δει το πρώτο. Στην περίπτωση του «Κλείδωσες; Οι Αγνωστοι 2» αυτό ακριβώς συμβαίνει, καθώς το πρώτο φιλμ δεν προβλήθηκε στους δημοσιογράφους και έτσι το κοινό καλείται να μπει κατευθείαν στη μέση της ιστορίας. Το αποτέλεσμα είναι μια εμπειρία που μοιάζει μισή, αφού λείπει το υπόβαθρο που θα έδινε περισσότερο βάρος στις εξελίξεις.
Oταν μαθαίνουν ότι ένα από τα θύματά τους, η Μάγια, είναι ακόμα ζωντανή, επιστρέφουν για να ολοκληρώσουν αυτό που έχουν ξεκινήσει. Μη έχοντας πού να καταφύγει και κανέναν να εμπιστευτεί, η Μάγια πρέπει να επιβιώσει από ένα ακόμη φρικτό κεφάλαιο τρόμου, καθώς οι Ξένοι - που οδηγούνται από έναν παράλογο, αδιάκοπο σκοπό - την καταδιώκουν, πρόθυμοι να σκοτώσουν όποιον σταθεί εμπόδιο στο δρόμο τους.
Ο Ρένι Χάρλιν, με την εμπειρία του στο είδος, προσπαθεί να στήσει ατμόσφαιρα και σασπένς. Υπάρχουν στιγμές που οι εικόνες λειτουργούν, όπως οι σκιές πίσω από μισόκλειστες πόρτες ή οι ξαφνικές εμφανίσεις στο σκοτάδι. Παρ’ όλα αυτά, η σκηνοθεσία δίνει την αίσθηση ενός έργου που προχωρά μηχανικά, χωρίς αληθινό ρυθμό ή σφιχτή δομή. Οι σκηνές κυνηγητού διαδέχονται η μία την άλλη με τρόπο σχεδόν τυχαίο, χωρίς κορύφωση ή πραγματική ένταση.
Το σενάριο είναι ίσως το πιο αδύναμο σημείο. Αντί να επεκτείνει οργανικά τον κόσμο της ταινίας, ανακυκλώνει συνεχώς το ίδιο μοτίβο: η πρωταγωνίστρια τρέχει για να σωθεί, οι μασκοφόροι καραδοκούν, κι όλα ξαναρχίζουν από την αρχή. Οι προσπάθειες να δοθεί υπόβαθρο στους δολοφόνους μέσα από αναδρομές αφαιρούν την τρομακτική αίσθηση της τυχαίας βίας που χαρακτήριζε το πρωτότυπο. Σε σημεία, οι σκηνές γίνονται υπερβολικές ή ακόμη και παράλογες, χάνοντας τη σύνδεση με την ατμόσφαιρα που θα έπρεπε να έχει ένα θρίλερ επιβίωσης.
Η Μαντελέιν Πετς, παρότι βρίσκεται στο επίκεντρο της ιστορίας, δεν καταφέρνει να σηκώσει το βάρος που απαιτείται από μια «final girl». Η ερμηνεία της συχνά περιορίζεται σε κραυγές, τρέξιμο και υπερβολικές αντιδράσεις, χωρίς να αποτυπώνει πειστικά τον τρόμο ή την ψυχολογική φθορά που θα έπρεπε να βιώνει ο χαρακτήρας της. Αντί να δώσει βάθος και δραματικότητα, η παρουσία της μοιάζει επιφανειακή, με αποτέλεσμα το κοινό να δυσκολεύεται να συνδεθεί μαζί της. Σε μια ταινία που ήδη πάσχει από αδύναμο σενάριο, η αδύναμη ερμηνεία της Πετς κάνει το τελικό αποτέλεσμα ακόμη πιο απογοητευτικό.
Συνολικά, το «Κλείδωσες; Οι Αγνωστοι 2» είναι μια ταινία που αποτυγχάνει να σταθεί αυτόνομα αλλά και να υπηρετήσει το όραμα μιας τριλογίας. Μοιάζει περισσότερο με γέφυρα προς το επόμενο κεφάλαιο παρά με μια ταινία που στέκεται από μόνη της. Παρά τις λίγες σκηνοθετικές στιγμές έντασης το αποτέλεσμα είναι άδειο, επαναλαμβανόμενο και τελικά αδιάφορο.