Υπάρχει κάτι το αναζωογονητικό σε αυτήν την ιστορία μυστηρίου που απευθύνεται καταφανώς σε πολύ μικρά παιδιά, αλλά κάπως προδίδει τη διάθεση της να παίξει με τους κώδικες μιας πιο ενήλικηςταινίας. Με το ένα πόδι σε ένα πειραγμένο φιλμ μυστηρίου με ηρωίδα την Αγκαθα Κριστοπούλου (κατά την ελληνική μεταγλώττιση) και από την άλλη στο γνωστό μοτίβο των ανθρωπόμορφων ζώων που εδώ είναι και με κέφι σχεδιασμένα, το «Μυστήριο στη Φάρμα των Ζώων» περνάει τον μέσο όρο της (πολύ) παιδικής ταινίας, χωρίς ωστόσο να ολοκληρώνεται και ως κάτι περισσότερο από αυτό.
Η υπόθεση είναι και απλή και μπερδεμένη, εμπνευσμένη δηλωμένα από π.χ. ιστορίες όπως το «Φόνος στο Οριάν Εξπρές» όπου η δράση εκτυλίσσεται ολόκληρη μέσα σε ένα τρένο που κινείται. Η κλοπή ενός εξελιγμένου, φτιαγμένου με τεχνητή νοημοσύνη, σπόρο που θα αλλάξει τον τρόπο που καλλιεργούν, τρέφονται και τελικά ζούν οι κάτοικοι της Φάρμας των Ζώων, θα βάλει τους επιβάτες του τρένου σε μια τροχιά συνενοχής. Η Αγκάθα Κριστοπούλου, ντετέκτιβ διεθνούς φήμης, θα αναλάβει δράση για να βρει τον κλέφτη, όμως οι αυτόκλητοι βοηθοί της, η Κλάρα και ο Αλπίνος (ναι είναι μια αγελάδα και ένα πρόβατο) θα οδηγηθούν νωρίτερα από οποιονδήποτε στη λύση.
Το animation είναι έξυπνο στο σχέδιο των χαρακτήρων, οι σινεφίλ αναφορές κάνουν το εφέ τους, τα μικρά χαρακτηριστικά των ζώων (με highlight την κότα που κακαρίζει στα κ) σε κάνουν να χαμογελάς και τελικά η ώρα περνάει με μια ευχάριστη περιπέτεια δράσης και μυστηρίου στην οποία θα νικήσει φυσικά το καλό, το δίκαιο και το ακομπλεξάριστα λαϊκό. Για το target group στο οποίο απευθύνεται και με εύσημα τη σκανδιναβική καταγωγή ενός franchise που αντέχει ακόμη (το εν λόγω φιλμ είναι η τρίτη ταινία της σειράς), συν ένα twist στο φινάλε που το λες και ακαταμάχητο, να μια οικολογικής ευαισθησίας ταινία με εκπαιδευτική αν μην τι άλλο αξία.
