Η Μπεθ είναι μία 60χρονη γυναίκα που ζει έναν τελματωμένο γάμο με τον εγωπαθή, γιατρό σύζυγό της, σ' ένα έρημο πια από παιδιά σπίτι. Οταν διασώζει ένα αδέσποτο σκυλί, βρίσκει νέο νόημα στην μονοτονία της ζωής της: μία χρυσή ευκαιρία να δείξει και να γευτεί ξανά ανιδιοτελή αγάπη, στα εξίσου... «χρυσά» χρόνια της ζωής της. Μόνο που ο άντρας της χάνει κατά λάθος τον «Φρίγουεϊ» στο δάσος και η ένταση μεταξύ τους κλιμακώνεται. Ταυτόχρονα, μία ομάδα έρευνας (από φίλους, συγγενείς και μία γοητευτική... τσιγγάνα με μεταφυσικές ιδιότητες) σχηματίζεται για την εύρεση του χαμένου κουταβιού. Ή της χαμένης ελπίδας. Οποιο βρεθεί πρώτο...
Ο Λόρενς Κάσνταν επιστρέφει σ' ένα είδος που κάποτε γνώριζε καλά: ταινίες με άξονα ένα πολυσυλλεκτικό καστ ηρώων, οι οποίοι φλυαρούν, φαινομενικά για τίποτα, αλλά στην ουσία αποκαλύπτουν τις νευρώσεις, τις αποτυχίες, τις μικρές καθημερινές ήττες, τα χαμένα όνειρα. Μόνο που αν το κλείσιμο ματιού να έχεις τον 60άρη Κέβιν Κλάιν στην νέα ταινία σου, επιχειρεί να εμπνεύσει μία τελευταία «Μεγάλη Ανατριχίλα» στο κοινό, το υλικό που δίνεις σ' αυτόν και στην υπόλοιπη dream team των πρωταγωνιστών σου θα έπρεπε να είναι αντίστοιχο. Και ο Κάσνταν (που εδώ μοιράζεται το σεναριακό credit με τη σύζυγο του) μοιάζει να έχει χάσει ανεπιστρεπτί το μεγάλο ταλέντο του στο στήσιμο κινηματογραφικών «παρέων». Ανευροι ρυθμοί, ένα σενάριο που ψάχνεται κι αυτό στο δάσος, κοινοτοπίες, κλισέ, χιούμορ συνταξιούχων, για να ειπωθούν πράγματα τόσο δεδομένα όσο και το ότι «ο σκύλος είναι ο καλύτερος φίλος του ανθρώπου».
Μεγαλύτερη θλίψη: οι σταρ που παίζουν κι αυτοί κακέκτυπα των εαυτών τους. Την αγαπάς την Νταϊάν Κίτον - θα είναι για πάντα η Ανι Χολ σου, της έχεις συγχωρήσει 80ς και 90ς ατοπήματα. Για πόσο όμως θα μπορεί να εξαργυρώνει τον φύσει και θέσει γοητευτικά νευρωτικό εαυτό της - χωρίς ένα σενάριο που θα αναδεικνύει πόσο μεγάλη ηθοποιός είναι; Ο Κέβιν Κλάιν πώς μπόρεσε να δεχτεί έναν τόσο μονοσήμαντο αντρικό ρόλο - κάποιον που ο χαρακτήρας του στο «Big Chill» θα είχε εκτινάξει σε 10 διαφορετικά επίπεδα; Ο Νταϊάν Γουίστ, ο Σαμ Σέπαρντ - πώς περιορίστηκαν σε χαριτωμένα γερόντια; Πώς κατέληξαν τα δοξασμένα 60ς με πέτρα στα νεφρά;
Συνεχίζεις να κοιτάς - για το καστ, για τον Κάσνταν γιατί ελπίζεις κι εσύ στο ότι τα σκυλιά βρίσκουν το δρόμο του γυρισμού, έστω κι αργά. Η ιστορία όμως αυτής της «Ατίθασης Συντροφιάς», όσο κι αν κάποιος την παρακολουθήσει με προσδοκίες τηλεταινίας για όλη την οικογένεια, χάνεται για πάντα - σε μία επώδυνη μετριότητα.
