Οι κουνιάδοι, Εντουάρντο και Σαμπόνις, παντρεμένοι με τις αδελφές Κούκα και Πέκε Ριμπέιρο, τα έχουν κάνει θάλασσα με τις επιχειρηματικές τους περιπέτειες και χρειάζονται χρήματα για να καλύψουν μια ασφαλιστική αποζημίωση και να αποφύγουν τη φυλακή. Το κόλπο που θα σκεφτούν είναι να απαγάγουν τον… κουνιάδο της Αλίσια Ζαμόρα, της επιχειρηματία που ουσιαστικά τους κορόιδεψε και να ζητήσουν λύτρα. Μόνο που η Ζαμόρα δεν δίνει δεκάρα για τον κουνιάδο της και έτσι οι τρεις άνδρες θα ενώσουν δυνάμεις για να καταφέρουν να βρουν τα χρήματα, να γλιτώσουν τους γάμους τους και να παραπλανήσουν την αστυνομικό, μεσαία αδερφή των Ριμπέιρο που βρίσκεται στο κατόπι τους. Υπό φυσιολογικές συνθήκες, τίποτα δεν μπορεί να πάει στραβά…

…εκτός από τα πάντα. Και δεν εννοεί κανείς (μόνο) το γεγονός πως οι τρεις κουνιάδοι θα κάνουν όλες τις λάθος κινήσεις, ερασιτέχνες ως απαγωγείς αλλά τελικά κι ως ενήλικες, ριψοκινδυνεύοντας κάθε στιγμή να προδοθούν και να κάνουν τα πράγματα ακόμη χειρότερα, αφού όπως συμβαίνει συνήθως σε τέτοιες περιπτώσεις, αυτό που διακυβεύεται είναι κάτι πολύ μεγαλύτερο και αφορά περισσότερα από ένα, δύο, τρία… μέλη της οικογένειας.

Ολα θα πάνε στραβά και κινηματογραφικά, αφού δεν χρειάζεται πολλή σκέψη για να αντιληφθεί κανείς πως βρισκόμαστε ενώπιον ακόμη μιας κωμωδίας καταστάσεων, παρεξηγήσεων και τοπικών διαλέκτων (η δράση εκτυλίσσεται στη Γαλικία), γαρνιρισμένη με κρασί και λιχουδιές που διαφημίζουν με το παραπάνω τα τοπικά προϊόντα - ΠΟΠ μόνο ως προς το σκέλος της προστατευόμενης ονομασίας.

Buddy movie που επενδύει στον χαβαλέ και (όλα) τα κλισέ των ανδρών που παραμένουν πάντα παιδιά - αλλά είναι και τόσο χαριτωμένοι (#not), το ντεμπούτο του Τόνιο Λοπέζ έχει ρυθμό και χαρακτήρες επιπέδου φάρσας και τυποποιημένων ηρώων (ο γιγαντόσωμος γκαφατζής, ο πράος σύζυγος που θέλει να τα κάνει όλα σωστά, αλλά…, ο καταφερτζής τύπος που ξέρει την πιάτσα και τα παιχνίδια της) και εξαντλεί γρήγορα την όποια ζωντάνια του πριν εκπνεύσει πάνω στο ξεχείλωμα μια ιστορίας χωρίς ιστορία και μιας κωμωδίας χωρίς αστεία - μιας ταινίας που κανονικά απευθύνεται με το ζόρι στο κοινό της Γαλικίας και που περιοδεύει μεσογειακά μόνο προς επίρρωση της καταχρηστικής ανάγκης για χάχανα στα θερινά.