Αν κι έχει περάσει προ πολλου την ηλικία ενός enfant terrible, ο Γκασπάρ Νοέ δεν έχει χάσει την ικανότητά του να προκαλεί το ενδιαφέρον και να φλερτάρει με το σοκ, ακόμη κι αν μερικές φορές όλα τα παραπάνω έχουν περισσότερο να κάνουν με τις προσδοκίες των ανθρώπων από εκείνον παρά με τις ίδιες τις προθέσεις του.
Τουλάχιστον σε ότι αφορά στην τελευταία ταινία του «Climax» μια «ταινία καταστροφής με χορό» την οποία ο ίδιος περιγράφει ως μια απόλυτα «θετική και χαρούμενη εμπειρία» και την πιο εύκολη ταινία που γύρισε ποτέ. Βραβευμένη στο Δεκαπενθήμερο του φεστιβάλ των Καννών τον περασμένο Μάιο η ταινία βρέθηκε έκανε αρκετούς ανθρώπους να χαμογελάσουν όταν πρόσφατα η επιτροπή για την επιλογή της υποψήφιας ταινία της Γαλλίας για το ξενόγλωσσο Οσκαρ, την βάλε στην shortlist με τις τρεις πιθανές για την πρόταση. Η κουβέντα μας στο τηλέφωνο (αφού πρώτα με ρωτήσει αν έχουμε γνωριστεί και καταλήξουμε ότι και οι δυο μας ήμασταν πολύ νέοι την πρώτη φορά που συναντηθήκαμε, αλλά ότι όχι, «ο χρόνος δεν καταστρέφει τα πάντα»), δεν θα μπορούσε παρά να ξεκινήσει από εκεί.
Το «Climax» του Γκασπάρ Νοέ κυκλοφορεί στις αίθουσες στις 4 Οκτωβρίου από τη Weird Wave
Πως σου φάνηκε ότι το «Climax» βρέθηκε στην λίστα των τριών shortlisted ταινιών για την πρόταση της Γαλλίας για το ξενόγλωσσο όσκαρ;
Ηταν διασκεδαστικό. Φυσικά δεν υπαρχει καμια απολυτως πιθανότητα να βρεθεί η ταινία μου υποψηφια στην κατηγορία της ξενόγλωσσης ταινίας, αλλά ακόμη κι έτσι είχε πλάκα. Η επιτροπή που επιλέγει την ταινία που θα καταθέσει η Γαλλία στα Οσκαρ περιλαμβάνει αρκετούς ανθρώπους καποιους απο τους οποιους τους γνωρίζω και ξέρω ότι μίσησαν το «Climax» και μισούν όλες τις προηγούμενες ταινίες μου, οπότε δεν υπάρχει καμία περίπτωση να πάρω το χρίσμα για τα Οσκαρ. Δεν είναι κάτι που με ενδιαφέρει κι όλας. Το να κερδίσεις ένα βραβείο στις Κάννες είναι για μένα κάτι πολύ πιο σημαντικό, είναι ένα φεστιβάλ που λέει κάτι σε μένα προσωπικά, αντίθετα από τα Οσκαρ.
Σε ενδιαφέρουν ακόμη τα βραβεία; Θυμάμαι στην τελετή του Δεκαπενθήμέρου των Σκηνοθετών να είσαι ιδιαίτερα χαρούμενος.
Φυσικά, ειδικά στο Δεκεπενθήμερο, όπου δεν ήξερα καν ότι υπάρχει βραβείο. Νόμιζα ότι είναι μη διαγωνιστικό τμήμα και ξαφνικά μαθαίνω ότι κέρδισα. Μου είπαν να μην φύγω από τις Κάννες γιατί θα έπαιρνα ένα βραβείο, οπότε ναι ήμουν ενθουσιασμένος.
Στις Κάννες επίσης, ήσουν παρών σε κάθε προβολή, πριν και μετά. Προφανώς σε ενδιαφέρει τι σκέφτονται οι άνθρωποι για τις ταινίες σου.
Δεν μπορείς να προσποιηθείς ότι δεν σε ενδιαφέρει. Ειδικά σε αυτή την ταινία που είναι πιο αστεία από τις πρόσφατες που έχω κάνει και οι χαρακτήρες δεν είναι τόσο βασανισμένοι, ήθελα να να δω αν οι άνθρωποι θα έχουν μια διαφορετική αντίδραση στο φιλμ, απ ότι στις τελευταίες μου ταινίες.
Πως γεννήθηκε η ιδέα για το φιλμ;
Ηθελα να κάνω ένα φιλμ για μια κοινότητα ανθρώπων που γλιστράει στο χάος. Και σκέφτηκα ότι θα είχε ενδιαφέρον να την τοποθετήσω σε έναν κόσμο που έβρισκα συναρπαστικό. Με ενθουσιάζει ο χορός και σκέφτηκα εδώ να βάλω μαζί χορευτές από διαφορετικά είδη αυτού που αποκαλούμε street dance, voguers, krumpers, waackers, πράγματα που μου αρέσει να βλέπω στο youtube. Σκέφτηκα ότι ήθελα να κάνω ένα φιλμ που ως ένα σημείο να έχει το ύφος ενός ντοκιμαντέρ και ήταν η πιο εύκολη ταινία που έχω κάνει στη ζωή μου. Την έγραψα πολύ γρήγορα, από την ιδέα μέχρι το post production μου πήρε μόνο 4 μήνες, ενώ τα γυρίσματα κράτησαν μόνο 15 μέρες. Ομολογώ ότι εξέπληξε ακόμη και τον εαυτό μου, αλλά ήθελα να κάνω μια ταινία στην οποία το αληθινό ενδιαφέρον να βρίσκεται στον χορό και νομίζω ότι κατάφερα να το κάνω με τον τρόπο που ήθελα.
Δείτε ακόμη: Προσοχή στα μάτια σας! Νέο trailer για το «Climax» του Γκασπάρ Νοέ
Ηξερες πως ήθελες να σκηνοθετήσεις τις σκηνές χορού από την αρχή;
Οχι, πέρα από το ότι ήθελα το φιλμ να αποτελείται από μερικές σκηνές σεκανς και είχα στο μαυλό μου το «Full Metal jacket» του Κιούμπρικ ένα φιλμ που είναι χωρισμένο σε δυο διακριτά μέρη. Ηθελα το δεύτερο μέρος του φιλμ να είναι ένα μονοπλάνο και ήξερα ότι ήθελα οι χορευτές να αυτοσχεδιάζουν στην κάμερα. Από εκεί και πέρα, ήθελα απλά να τους δω να χορεύουν ήθελα να έχω ένα γερανό και ήθελα να έχω μια μικρή κάμερα για να είμαι πάντα όσο πιο κοντά γίνεται στους χορευτές. Γυρισα την ταινία εγώ, είχα πάντα την κάμερα στα χέρια μου καθώς ήθελα να είμαι μέρος αυτής της ενέργειας. Κάναμε αρκετές λήψεις για κάθε σκηνή, μερικές φορές δέκα ή δεκαπέντε και κάθε φορά η τελευταία λήψη, αυτή που όλοι συντονιζομαστε σε έναν δικό μας ρυθμό ήταν πάντα η καλύτερη.
Πως έκανε το casting; Μοιάζει εξαιρετικά σημαντικό να βρεις τους κατάλληλους ανθρώπους για μια ταινία σαν αυτή
Διάλεξα τους ανθρώπους με βάση τις ικανότητές τους στο χορό αλλά και τις προσωπικοτητές τους. Προσπαθούσαμε να βρούμε τους καλύτερους χορευτές που υπάρχουν στο Παρίσι αλλά και σε άλλα μέρη του κόσμου. Ηταν σημαντικό όταν θα βρίσκονταν μαζί να λειτουργούν σαν ένα γκρουπ και πραγματικά τα γυρίσματα μαζί τους ήταν μια από τις πιο ευχάριστες εμπειρίες της καριέρας μου. Είχαν όλοι μια έντονη θετική ενέργεια και καθώς δουλεύουν με το σώμα τους και τις αντοχές του, όλοι το προσέχουν πολλοί δεν πίνουν δεν κάνουν ναρκωτικά είναι εξαιρετικά καθαροί και υγιείς. Αλλά και με την Σοφία Μπουτέλα, ήξερα πολύ καλά πως χορεύει, την είχα δει σε πολλά βίντεο να χορεύει είναι περισσότερο ακροβάτης από χορεύτρια. Η αλήθεια είναι ότι την ήξερα περισσότερο σαν χορεύτρια απ΄ότι σαν ηθοποιό καθώς δεν έχω δει τις χολιγουντιανές της ταινίες και δεν τις είδα πριν τα γυρίσματα ηθελημένα.
Νομίζω ότι δεν πρέπει ποτέ να ξεχνάμε ότι κάτω απ΄όλη την κοινωνική μας κατασκευή, πέρα από τα φύλα και τις φυλές, τους καλούς τρόπους και τις συμβάσεις, υπάρχει κάτι κοινό στους ανθρώπους κι αυτό δεν είναι παρά κάτι το ζωώδες. Τα ένστικτα και οι ορμές. Είμαστε ζώα κατά βάθος και θα υπάρξει πάντα μια στιγμή που με την κατάλληλη αφορμή το ζώο θα πάρει το πάνω χέρι.
Εκείνη ήξερε την δουλεία σας;
Ναι ήξερε τα πράγματα που έχω κάνει, μου ειπε «ο πατέρας μου είναι θαυμαστής σου», αλλά επειδή οι προηγούμενες ταινίες μου ήταν βίαιες ή είχαν πολύ σεξ ομολογώ ότι ήταν λίγο ανήσυχη στην αρχή. Δεν είναι εύκολο να εμπιστευτείς κάποιον σε μια ταινία που δεν έχει σενάριο και φυσικά την καταλαβαίνω, αλλά από την αρχή την διαβεβαίωσα ότι δεν θα έκανε ποτέ κάτι που δεν θα ένιωθε άνετα να γυρίσει. Και ξέρω ότι από την αρχή μέχρι τώρα είναι πολύ χαρούμενη με την ταινία που κάναμε και ομολογώ ότι ήταν μια θαυμάσια εμπειρία για όλους. Δεν υπήρξε ποτέ καμμιά ένταση στο σετ, ηταν η πιο χαρούμενη κι εύκολη ταινία που έχω κάνει.
Πόσο εύκολο ήταν να κάνεις μια ομάδα «καθαρων» ανθρώπων να υποδυθούν τόσο πειστικά τους μαστουρωμένους;
Δεν είναι εύκολο να προσποιείσαι ότι είσαι τελείως μαστουρωμένος όταν δεν έχεις πάρει απολύτως τίποτα, γιατί αντίθετα απ ότι μπορεί να φανταστεί κανείς δεν ρίξαμε έκσταση στην σαγκρία στ΄αλήθεια. Είχα κάνει μια συλλογή από βίντεο με ανθρώπους που είναι high από διαφορετικά ναρκωτικά ένα best of από τις πιο τρελές στιγμές μαστουρωμενων ανθρώπων στο internet που δείξαμε στους ηθοποιούς και τους αφήσαμε να διαλέξουν τον δικό τους τρόπο να γίνουν high on camera.
Υπάρχει κάποιος συγκεκριμένος λόγος που η ταινία είναι τοποθετημένη το 1996 εκτός από έναν που μπορούμε όλοι να σκεφτούμε;
Τα κινητά τηλέφωνα εννοείς; Ναι, αν η ταινία ήταν τοποθετημένη στο σήμερα όλοι θα είχαν ενα τηλέφωνο στην τσέπη τους και το δεύτερο μισό του φιλμ θα ήταν απλά άνθρωποι που στέλνουν μηνύματα στον έξω κόσμο. Δεν θα ήταν το ίδιο ενδιαφέρον (γέλια).
Η μουσική παίζει εξαιρετικά σημαντικό ρόλο. Ολα τα τραγούδια τα οποία ακούγονται είναι τραγούδια τα οποία έχει χορέψει;
Εχουμε 93 λεπτά μουσικής σε μια ταινία που διαρκεί 93 λεπτά η μουσική είναι εξαιρετικά σημαντική φυσικά. Είχα από την αρχή κάνει μια λίστα με τραγούδια που ήθελα να συμπεριλάβω πολύ περισσότερα απ΄ όσα τελικα χώρεσαν γιατί ξέραμε ότι υπήρχαν μουσικές που δεν θα μπορούσαμε να έχουμε λόγο του κόστους των δικαιωμάτων. Αλλά είμαι πολύ χαρούμενος με την τελική επιλογή και ναι όλα όσα ακούγονται στο φιλμ είναι κομμάτια που έχουν την δική τους σημασία για μένα.
Οταν ακους «μια ταινία του Γκασπάρ Νοέ» περιμένεις κάτι που με τον ένα ή τον άλλο τρόπο θα σε σοκάρει. Το γεγονός ότι η φήμη του προβοκάτορα προηγείται των ταινιών σου είναι κάτι που έχεις βαρεθεί;
Οχι αντίθετα το απολαμβανω. Αλλά από την άλλη δεν νομίζω ότι υπάρχουν πολλά που σοκάρουν σε αυτή την ταινία αντίθετα υπάρχουν πολλά που δεν έχω δοκιμάσει στο παρελθόν. Θα έλεγα ότι είναι μια καινούρια αρχή με κάποιο τρόπο, μια ευκαιρία να πειραματιστώ με πράγματα που με ενδιέφερε να δοκιμάσω στο σινεμά. Κι ακόμη κι αν το δεύτερο μέρος του φιλμ είναι σκοτεινό, νομίζω ότι οι περισσότεροι άνθρωποι βγαίνουν από την αίθουσα χαμογελώντας. Νιώθω ότι αυτή η ταινία μου είναι πιο ελαφρία, πιο χαρούμενη ακόμη κι αν το χιούμορ είναι σκοτεινό.
Κι ακόμη κι αν το φιλμ μοιάζει να λέει ότι ακόμη και η πιο ομάδα θετικων ανθρώπων έχει μια εγγενή τάση προς την αυτοκαστροφή;
Νομίζω ότι δεν πρέπει ποτέ να ξεχνάμε ότι κάτω απ΄όλη την κοινωνική μας κατασκευή, πέρα από τα φύλα και τις φυλές, τους καλούς τρόπους και τις συμβάσεις, υπάρχει κάτι κοινό στους ανθρώπους κι αυτό δεν είναι παρά κάτι το ζωώδες. Τα ένστικτα και οι ορμές. Είμαστε ζώα κατά βάθος και θα υπάρξει πάντα μια στιγμή που με την κατάλληλη αφορμή το ζώο θα πάρει το πάνω χέρι.
Καθώς γύρισες αυτή την ταινία τόσο γρήγορα έχεις ήδη κάποια άλλη στα σκαριά;
Φυσικά, κι ελπίζω να ξεκινήσω γυρίσματα πριν το τέλους του χρόνου. Δεν θα μπορέσω να συγκρίνω τον εαυτό μου με τον Φασμπίντερ ο οποίος έκανε κάποτε τέσσερις ταινίες τον χρόνο, αλλά θα ήθελα να κάνω σινεμά πιο γρήγορα και πιο συχνά.
Το «Climax» του Γκασπάρ Νοέ κυκλοφορεί στις αίθουσες στις 4 Οκτωβρίου από τη Weird Wave
Tags: Γκασπάρ Νοέ, Climax
