Η ταινία
Κόρη παρατηρεί μάνα. Κόρη γίνεται μάνα, κι η μητρότητα μοιάζει με αυτούς τους μοναχικούς, περήφανους κάκτους που όλοι θαυμάζουν από μακριά και μόνο οι ίδιοι ξέρουν τον κόπο που καταβάλλουν για ν' ανθίσουν. Ποιο είναι το αντίτιμο της τρυφερότητας ;
Η σκηνοθέτης
Η Μυρτώ Αποστολίδου είναι φωτογράφος. Σπούδασε Media Arts στην Αγγλία και εργάστηκε αρχικά ως βοηθός σκηνοθέτη στο σινεμά και στην τηλεόραση. Από το 2010 φωτογραφίζει σχεδόν αποκλειστικά ομάδες Θεάτρου και Χορού με τακτικές συνεργασίες με το Θέατρο Τέχνης και το Εθνικό Θέατρο. Παράλληλα έχει κάνει φωτογραφία πλατώ για κινηματογραφικές και τηλεοπτικές παραγωγές. Προσωπική κι επαγγελματική της δουλειά έχει δημοσιευτεί μεταξύ άλλων στην Καθημερινή, Ελευθεροτυπία, Athens Voice, το Lifo, το Κοντέινερ στο περιοδικό Σινεμά, το περιοδικό τέχνης Highlights.
Εξι ερωτήσεις για το «Οι Κύκλοι της Ρο»:
(Απαντούν η Μυρτώ Αποστολίδου και η συν-δημιουργός της ταινίας, Ρόζα Προδρόμου)
Πώς επιλέξατε το θέμα της ταινίας σας, ποια ήταν η αρχική ιδέα, ποια η ανάγκη να αφηγηθείτε αυτή την ιστορία;
Ρ.Π: Η μητρότητα με χτύπησε κατακέφαλα. Το μέγεθος της τρυφερότητας, της αγάπης, της κούρασης και της κοινωνικής ιερότητας του ρόλου της μάνας, με ενεργοποίησε ώστε να θέλω να μιλήσω για την κρυμμένη απαξίωση και απόγνωση που σα σκιά, κρύβεται πίσω από τις προσδοκίες του ρόλου. Κι έτσι κατάλαβα, εκ των υστέρων, πολλά για τη σχέση με τη δική μου μητέρα, που έκρυβε την οικειότητα πίσω από ένα πέπλο ασφαλούς αποστασιοποίησης.
Μ.Α: Ενα από τα βιβλία που έχω στην καρδιά μου λέγεται «Δε μ' αγαπάς. Μ' αγαπάς. Τα Παράξενα Της Μητρικής Αγάπης», της Φωτεινής Τσαλίκογλου. Σε αυτό το βιβλίο αποκαλύπτεται όλο το πάθος και η αγριότητα της σχέσης μάνας κόρης. Ετσι και η Ρόζα φανερώνει με τον εξομολογητικό της λόγο ένα αθέατο βάθος σε αυτήν τη σχέση που αντίστοιχο, μόνο σε αυτό το βιβλίο είχα νιώσει. Δεν φιλτράρει τίποτα, είναι όλα εκεί, η εμπειρία της μητρότητας ατόφια. Εδώ οι αντιφάσεις μοιάζουν σαν κάτι αυτονόητο και σχεδόν όμορφο και δεν φέρουν την πολεμική που βιώνουμε συναισθηματικά όταν τις ζούμε πραγματικά. Ετσι το τέλος της ταινίας που δεν έχει πλέον λόγια και μπαίνεις σε κάτι πιο αισθαντικό, το λέω ειλικρινά, το έχω δει άπειρες φορές γιατί με ηρεμεί, με συγκινεί και με καθησυχάζει.
Τι σας δυσκόλεψε στην πραγματοποίηση της ταινίας, τι σας έφερε μεγάλη χαρά, ή τι σας εξέπληξε - θετικά ή αρνητικά;
Ρ.Π: Η παρουσία της Μυρτώς πίσω από την κάμερα, λειτουργεί ευεργετικά : δημιουργεί ζεστασιά κι ασφάλεια στον χώρο, μ έναν τρόπο που ανοίγει χώρο στο ένστικτο. Είμαι ευγνώμων που η συνεργασία μας προέκυψε αβίαστα, λόγω φιλίας, και που αυτό τροφοδοτεί τη δημιουργική μας σχέση. Η ταινία έχει κάτι από την τρυφερότητα της σχέσης μας, εξού και το καρδιακό ειδικό βάρος που φέρει.
Μ.Α: Δεν μπορώ να πω πως με δυσκόλεψε κάτι στην πραγματικότητα. Στο μυαλό μου όμως συχνά παλεύω με την αδράνεια και τον εσωτερικό κριτή που ροκανίζει κατά καιρούς την ορμή μου. Μία από τις μεγάλες μου χαρές είναι να δημιουργώ με φίλους, να αλλάζει ο κώδικας επικοινωνίας και οι πράξεις μας να υπηρετούν μια ιδέα που είναι πέρα και πάνω από την σχέση μας. Αυτό το έζησα με την Ρόζα κι είναι μεγάλη τύχη. Θέλαμε κι οι δυο μας να κάνουμε κάτι χειροποίητο και πολύ προσωπικό.
Η ελληνική κινηματογραφική κοινότητα βρίσκεται σε αναβρασμό την τελευταία περίοδο. Πόσο αφορά αυτό τους/τις σκηνοθέτες της δικής σας γενιάς και ποια βήματα θα θεωρούσατε ως βελτίωση;
Μ.Α: Ως Φωτογράφος δεν βρίσκομαι μέσα στην κινηματογραφική κοινότητα για να γνωρίζω σε λεπτομέρεια τα τεκταινόμενα. Ομως από αυτά που έχω συγκρατήσει χαίρομαι που υπάρχει μαχόμενη κοινότητα που διεκδικεί την κρατική στήριξη για ένα σινεμά με ακεραιότητα που η γλώσσα και η φόρμα της θα είναι αμιγώς κινηματογραφική. Δηλαδή βαθιά, πρωτότυπη, προσωπική και με διάθεση για παιχνίδι. Χαρακτηριστικά που συναντάμε πιο δύσκολα στην τηλεόραση.Οσο υπάρχει κοινότητα και συλλογική δράση τόσο θα βλέπουμε το σινεμά να ανθίζει.
Τι σημαίνει το Φεστιβάλ Δράμας για εσάς, αλλά και για το σημερινό κινηματογραφικό τοπίο; Τι προσδοκίες έχετε από τη νέα καλλιτεχνική διεύθυνση;
Μ.Α: Τη Δράμα την επισκέφτηκα πριν από πάρα πολλά χρόνια με αφορμή μια μικρού μήκους που είχε κάνει ο σύντροφός μου. Δεν χόρταινα τον διάχυτο ζωτικό παλμό και ανυπομονώ να βρεθούμε και πάλι εκεί και να βλέπουμε ταινίες σαν να μην υπάρχει αύριο. Aυτο που μου έκανε εντύπωση από την πρώτη στιγμή της διαλογής μας είναι η ζεστή επικοινωνία, η οργάνωση και η πλαισίωση της ταινίας μας. Γνωρίζοντας από κοντά την νέα καλλιτεχνική διεύθυνση στην συνάντηση των δημιουργών που έγινε στην Ταινιοθήκη ένιωσα την δέσμευση και το πάθος της προς το ελληνικό σινεμά και την ανάδειξή του.
Τι κάνει μία ταινία μικρού μήκους.... μεγάλη;
Μ.Α: Αρκεί να σε ακουμπήσει φαντάζομαι. Αυτό φτάνει.
Δείτε εδώ το τρέιλερ του «Οι Κύκλοι της Ρο»:
Συντελεστές
Σκηνοθεσία: Μυρτώ Αποστολίδου | Σενάριο: Ρόζα Προδρόμου, Μυρτώ Αποστολίδου | Φωτογραφία: Μυρτώ Αποστολίδου | Μοντάζ: Mυρτώ Αποστολίδου | Σχεδιασμός Ηχου: Mυρτώ Αποστολίδου | Παραγωγοί: Μυρτώ Αποστολίδου, Ρόζα Προδρόμου | Συμμετέχει η Ρόζα Προδρόμου
Φεστιβάλ Δράμας 2025 | Γνωρίστε εδώ όλους τους δημιουργούς και τις ταινίες του Εθνικού Διαγωνιστικού Προγράμματος αλλά και τις ελληνικές ταινίες στα διεθνή προγράμματα του Φεστιβάλ.