Η Ταινία
Η ατίθαση οδηγός Αντι και ένα νευρικό ζόμπι με το όνομα Πίνα, διασχίζουν τη μητρόπολη με ένα σκοτεινό μυστικό στο πορτμπαγκάζ και μια ομάδα εθνικιστών οδηγών ταξί στο κατόπι τους.
Η Σκηνοθέτης
Η Βασιλική Λαζαρίδου είναι σκηνοθέτης και visual artist. Σπούδασε Πολιτισμική Τεχνολογία στο Πανεπιστήμιο Αιγαίου, Θεωρία Κινηματογράφου στο Μονπελιέ και Ρητορική των Μέσων στο Πάντειο Πανεπιστήμιο. Εχει σκηνοθετήσει τη μικρού μήκους «Hopepunk».
Εξι ερωτήσεις για το «Hopepunk»:
Πώς επιλέξατε το θέμα της ταινίας σας, ποια ήταν η αρχική ιδέα, ποια η ανάγκη να αφηγηθείτε αυτή την ιστορία;
Το Hopepunk είναι ένα μεταποκαλυπτικό παραμύθι εκδίκησης και παρόλο που αντλεί τη φόρμα του από αναγνωρίσιμα είδη (έχουμε ζόμπι, έχουμε αυτοκίνητο που μιλάει, έχουμε κακούς ταξιτζήδες, ρόδες που σπινιάρουν φεύγοντας βιαστικά και άλλα πολλά σινεφίλ παραφερνάλια), δεν παύει να είναι μια πολύ προσωπική ιστορία σύνδεσης, μετακίνησης. Οι χαρακτήρες μας εξερευνούν τα όρια των μεταξύ τους σχέσεων με αποφασιστικές και ίσως κάπως ραγδαίες κινήσεις έχοντας μέσα τους τη φλόγα και την ανάγκη να ανήκουν, να αγαπιούνται χωρίς προϋποθέσεις και να προχωρούν μαζί ανεξάρτητα από το σημείο εκκίνησης της καθεμιάς. Με το Hopepunk νομίζω πως στ’ αλήθεια φτιάξαμε τελικά ένα φανταστικό σύμπαν γεμάτο σύντομες σημειώσεις πλοήγησης για όλα τα μικρά και τα μεγάλα συναισθήματα που βιώνονται υπαρξιακά, συλλογικά.
Τι σας δυσκόλεψε στην πραγματοποίηση της ταινίας, τι σας έφερε μεγάλη χαρά, ή τι σας εξέπληξε - θετικά ή αρνητικά;
Η ταινία είχε από την αρχή της μεγάλες απαιτήσεις τόσο σε επίπεδο παραγωγής όσο και χρηματοδότησης και παρόλο που το σενάριο στηρίχθηκε από τους περισσότερους ελληνικούς φορείς που θα μπορούσαν να το στηρίξουν, η αναζήτηση πόρων ήταν αρκετά επίπονη διαδικασία. Σε όλο αυτό η στήριξη και η καθοδήγηση των παραγωγών μας, Μ. Δρανδάκη, Φ. Βόκαλη, Κ. Short και M. G. Peaucelle, ήταν τα στοιχεία που έκαναν για εμένα τη διαφορά και διατήρησαν την όρεξη και την ενέργεια όλων μας, σε όλα τα στάδια. Αυτή η ταινία ήταν κάπως τυχερή γιατί από την πρώτη στιγμή συνάντησε μάτια που την πίστεψαν και την αγάπησαν, ίσως χωρίς ακριβώς να μπορούν να τη φανταστούν, αλλά με τεράστια συνέπεια, ενέργεια και πρόθεση να την κάνουν πραγματικότητα. Αυτό είναι κάτι που με συγκίνησε εξαρχής και συνεχίζει να με συγκινεί στο ελληνικό σινεμά. Η μεγαλύτερη χαρά μου, ήταν το γύρισμα! Γραφικό ξέρω, άλλα ισχύει!
Η ελληνική κινηματογραφική κοινότητα βρίσκεται σε αναβρασμό την τελευταία περίοδο. Πόσο αφορά αυτό τους/τις σκηνοθέτες της δικής σας γενιάς και ποια βήματα θα θεωρούσατε ως βελτίωση;
Είναι πολύ σημαντικό οι νέοι αλλά και οι παλιότεροι σκηνοθέτες να έχουν χώρο στην πολιτική υπόσταση του επαγγέλματος, είτε αυτό αφορά τις εργασιακές μας διεκδικήσεις είτε συμμετοχές σε μεγαλύτερα κινήματα όπως πχ η γενοκτονία στη Γάζα από το κράτος του Ισραήλ. Με ευτυχή έκπληξη βλέπω τα τελευταία χρόνια αυτόν τον χώρο να τον οικειοποιούμαστε οργανικά, παράγοντας συλλογικό λόγο και έχοντας πολιτική παρουσία στις εκδηλώσεις του κλάδου. Προσωπικά βρίσκω απαραίτητες τέτοιες ζυμώσεις ειδικά στις δημιουργικές κοινότητες όπως η κινηματογραφική, είναι παραγωγικές σε πολλά επίπεδα και κάνουν τους αγώνες μας μεγαλύτερους, συλλογικότερους και αποτελεσματικότερους κι αυτό συμφέρει και εμάς σαν εργάτες αλλά και την ίδια τη βιομηχανία στο τέλος της ημέρας. Εύχομαι αυτό να ήταν τόσο καθαρό και σε εκείνους που παίρνουν τις αποφάσεις, όσο είναι στα μάτια των εργαζόμενων.
Είναι οι πλατφόρμες και το streaming μια ευκαιρία για τη διανομή και προβολή της μικρού μήκους ταινίας; Ποιες άλλες λύσεις θα βλέπατε προκειμένου η μικρού μήκους ταινία να φτάσει σε περισσότερο κόσμο;
Οι πλατφόρμες, το στρίμινγκ και όλα τα σύγχρονα μέσα θέασης είναι ένας απλώς ένας καινούριος τρόπος οργάνωσης της πληροφορίας. Αυτό από μόνο του δεν τις κάνει απειλητικές, ωστόσο ο τρόπος που τις διαχειριζόμαστε σαν καταναλωτές πλέον έχει να λέει πολλά για τις παρακοινωνικές μας συνήθειες. Συγκεκριμένα για τις μικρού μήκους ο αλγόριθμος εκτιμώ πως έχει υπάρξει φιλόξενος ωστόσο το να βασίζεται ένας δημιουργός στο ποια κουτάκια πρέπει να τικαριστούν για να μανιπιουλαριστεί το clout, να κυλήσει καλά το φεστιβαλικό μομέντουμ και κατά συνέπεια να συνεχίσει να εργάζεται, ελλοχεύει μεγάλους κινδύνους και δυστυχώς πρώτο θύμα σ’ αυτό το συνονθύλευμα νέων αγχωτικών προδιαγραφών είναι η ίδια η δημιουργικότητα. Κάτι που ίσως θα βοηθούσε και που δειλά δειλά κάποιοι αιθουσάρχες στην Αθήνα το επαναφέρουν, είναι να παίρνουν διανομή και να παίζονται οι μικρές ταινίες στις αίθουσες, συνοδεύοντας τις μεγάλες.
Τι σημαίνει το Φεστιβάλ Δράμας για εσας, αλλά και για το σημερινό κινηματογραφικό τοπίο; Τι προσδοκίες έχετε από τη νέα καλλιτεχνική διεύθυνση;
Έχοντας συνεργαστεί στο παρελθόν με το φεστιβάλ σαν viewer με την ομάδα του Γιώργου Ζώη για τον προγραμματισμό του διεθνούς διαγωνιστικό επί δύο χρόνια, γνώρισα το φεστιβάλ πίσω από τα main events και το γκλαμ ας πούμε της διοργάνωσης, και είδα τη σκληρή δουλειά που χρειάζεται να γίνει από το πρώτο λεπτό ως και το τελευταίο. Είναι μεγάλη χαρά να συμμετέχω πλέον με ταινία και ανυπομονώ να βρεθώ ανάμεσα σε φίλους και συναδέλφους, να μιλήσω για τα πάντα, να πιω ποτάκια και να δω τις νέες ταινίες. Είναι μια ανταγωνιστική χρόνια και πιστεύω θα έχει πλάκα λίγη ευγενής άμιλλα between friends and peers!
Τι κάνει μία ταινία μικρού μήκους.... μεγάλη;
Η ψυχή που βάζει το κάθε άτομο απ’ του οποίου τα χέρια περνά, μέχρι να φτάσει στο μεγάλο άσπρο πανί. Από τον πρώτο μέχρι τον τελευταίο άνθρωπο. Αυτό κάνει όλες τις ταινίες μεγάλες.
Δείτε εδώ το τρέιλερ του «Hopepunk»:
Συντελεστές
Σενάριο - σκηνοθεσία: Βασιλική Λαζαρίδου | Παραγωγοί: Φαίδρα Βόκαλη, Μαρία Δρανδάκη | Συμπαραγωγοί: Marie-Gabrielle Peaucelle, Κυβέλη Short | Ηθοποιοί: Γιούλα Μπούνταλη, Reject aka Lex, Θάνος Τοκάκης, Αλέξανδρος Μούκανος, Χρήστος Σύλλας | Διεύθυνση φωτογραφίας: Αρετή Παπαϊωάννου | Μοντάζ: Κλείτος Κυριακίδης, Aλκι Παπασταθόπουλος | Μουσική: Γιώργος Δούσος | Σκηνικά: Σοφία Βάσω | Κοστούμια: Ελισάβετ Ζαχαράκη, Χριστίνα Λαρδίκου | Μακιγιάζ και SFX μακιγιάζ: Ολυμπία Λαζαρίδου | Κομμώσεις: Αλέξανδρος Πρίφτης | Ήχος: Δημήτρης Κανελλόπουλος, Κλείτος Κυριακίδης, Βασιλική Λαζαρίδου | Παραγωγή: Homemade Films | Συμπαραγωγή: ΕΡΤ, Les Films de Juillet | Σε συνεργασία με: Late Bloomers | Μια συμπαραγωγή: του Ελληνικού Κέντρου Κινηματογράφου, Οπτικοακουστικών Μέσων και Δημιουργίας – Creative Greece | Με την υποστήριξη: του Ελληνικού Κέντρου Κινηματογράφου, Οπτικοακουστικών Μέσων και Δημιουργίας – Creative Greece και του Creative Europe – MEDIA
Φεστιβάλ Δράμας 2025 | Γνωρίστε εδώ όλους τους δημιουργούς και τις ταινίες του Εθνικού Διαγωνιστικού Προγράμματος αλλά και τις ελληνικές ταινίες στα διεθνή προγράμματα του Φεστιβάλ.