Η Ταινία
Ο Λάκης, ιδιωτικός ερευνητής, πιστεύει ότι η ζωή του είναι μεταφυσικά συνδεδεμένη με το ΠΑΣΟΚ και τον Αντρέα Παπανδρέου. Μια νύχτα, κλειδώνει τον Κωστάκη στο γραφείο του και μέσα από ένα ταξίδι στην Ελλάδα της μεταπολίτευσης, προσπαθεί να τον πείσει να μην πουλήσει σε πολυεθνική, το ιστορικό θερινό σινεμά που διατηρεί η οικογένεια του στη ταράτσα του μεγάρου, στο οποίο συνυπάρχουν και οι δύο τους τα τελευταία χρόνια.
Ο Σκηνοθέτης
Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1987. Παράλληλα με τις σπουδές του στο Πανεπιστήμιο Αθηνών εργάστηκε ως βοηθός σκηνοθέτη και μοντέρ. Το 2016-17 σκηνοθέτησε την παράσταση «Ο Κατάθλας» που παρουσιάστηκε στο θέατρο Skrow. Την σεζόν 2018-2019 σκηνοθέτησε το θεατρική παράσταση «Τέσλα» στην Τεχνόπολη του Δήμου Αθηναίων ενώ ταυτόχρονα ολοκλήρωσε την μικρού μήκους ταινία «Ο Καραγκιόζης» βασισμένη στο ομότιτλο διήγημα της Λένας Κίτσοπουλου, η οποία απέσπασε τη τιμητική διάκριση «Βραβείο Κίνητρο» απο το Ελληνικό Κέντρο Κινηματογράφου, στο 42ο Φεστιβάλ Δράμας. Τη σεζόν 2019-20 σκηνοθέτησε τη παράσταση «Υβόννη», μια προσέγγιση στο θεατρικό έργο του Βίτολντ Γκομπρόβιτς «Υβόννη, η Πριγκίπισσα της Βουργουνδίας», στο Μπάγκειον. Εκτός από τη σκηνοθεσία ασχολείται και με το μοντάζ και τη δημιουργία προωθητικών και διαφημιστικών βίντεο. Ζει και εργάζεται στην Αθήνα.
Εξι ερωτήσεις για το «100 Χρόνια Μπροστά»:
Πώς επιλέξατε το θέμα της ταινίας σας, ποια ήταν η αρχική ιδέα, ποια η ανάγκη να αφηγηθείτε αυτή την ιστορία;
Οταν γνωριστήκαμε με τον Αντώνη (Τσιοτσιόπουλο) μου έστειλε να διαβάσω κάποια δικά του κείμενα μεταξύ των οποίων και ένα μονόπρακτο μέρος της παράστασης «Δε variete». Διαβάζοντας το, ενθουσιάστηκα με την υπόθεση και τον λόγο του κειμένου και σκέφτηκα τι ωραία που θα ήταν να αποδοθεί σεναριακά. Αποφασίσαμε να το διασκευάσουμε σε σενάριο και να κάνουμε μια προσπάθεια να δούμε τι μπορεί να συμβεί με αυτό. Η υπέροχη γραφή που εξαρχής υπήρχε, ο σουρεαλισμός που είχε το κείμενο του Αντώνη ήταν το κίνητρο. Και κυρίως ότι γέλασα πάρα πολύ διαβάζοντας το. Σε μια εποχή που είναι γεμάτη με «καλές» απόψεις και οι κωμωδίες στη μυθοπλασία είναι στρογγυλεμένες και «προσεκτικές», εδώ έχουμε να κάνουμε με μια αιχμή στον λόγο που ταυτόχρονα είναι οργανική δραματουργικά και έχει θέση.
Τι σας δυσκόλεψε στην πραγματοποίηση της ταινίας, τι σας έφερε μεγάλη χαρά, ή τι σας εξέπληξε - θετικά ή αρνητικά;
Η ταινία είναι μια αυτοχρηματοδοτούμενη παραγωγή που μπόρεσε να πραγματοποιηθεί με τη πολύτιμη βοήθεια φίλων και συνεργατών. Αυτό έχει μια υπέροχη και ρομαντική διάσταση αλλά ταυτόχρονα σημαίνει ότι όλες τις απαιτήσεις και της προκλήσεις σε όλη τη διάρκεια της παραγωγής τις αντιμετωπίσαμε με αρκετή δυσκολία. Ο στόχος ήταν να μη στερηθεί τίποτα η ταινία και να ολοκληρωθεί με τις σωστές προδιαγραφές. Τα καταφέραμε σε πολύ μεγάλο βαθμό και είμαστε περήφανοι για αυτό. Αυτό που με έκανε χαρούμενο τώρα που το σκέφτομαι, είναι το γεγονός ότι ακόμη και σήμερα που ζούμε στη πλέον ατομικιστική και πραγματιστική εποχή, συνεχίζει να υπάρχει αυτή η αυτοδιάθεση και η προσήλωση από ανθρώπους που αγαπούν τη εργασία τους, συνεχίζουν να «δίνονται» στον μέγιστο βαθμό σε ένα κινηματογραφικό έργο με κίνητρο τους το καθαρό πάθος για τη τέχνη τους παρόλες τις δυσκολίες. Εκεί είναι που δημιουργούνται αυτές οι μικρές στιγμές που όλα συντονίζονται και νιώθεις πως είσαι στη σωστή στιγμή, εκεί που πρέπει, και βιώνεις τη διαδικασία στο μέγιστο. Αυτό με έκανε χαρούμενο.
Η ελληνική κινηματογραφική κοινότητα βρίσκεται σε αναβρασμό την τελευταία περίοδο. Πόσο αφορά αυτό τους/τις σκηνοθέτες της δικής σας γενιάς και ποια βήματα θα θεωρούσατε ως βελτίωση;
Υπάρχει μια παρατεταμένη σύγχυση μάλλον. Υπάρχει μια μεγάλη ανάγκη και θέληση των δημιουργών αλλά ταυτόχρονα συνεχίζεται και η μεγάλη ανασφάλεια σε επίπεδο χρηματοδότησης και παραγωγής. Είναι πολύ δύσκολο πραγματικά να κάνεις κινηματογράφο στην Ελλάδα ακόμα και για δημιουργούς που θα μπορούσαμε να πούμε ότι είναι στη πρώτη γραμμή. Η φεστιβαλικότητα κρατάει σθεναρά και ευτυχώς αποτελεί τον σημαντικότερο δίαυλο. Θα πρέπει όμως να δημιουργηθούν σταθερά και όχι πρόσκαιρα, πλαίσια ενίσχυσης και υποστήριξης σε επίπεδο προπαραγωγής και παραγωγής. Ετσι μόνο θα μπορέσει να σταθεροποιηθεί ο κινηματογράφος, να ακολουθήσει τις εξελίξεις και να πρωτοπορήσει πραγματικά. Υπάρχουν ευτυχώς άνθρωποι και κάποιοι φορείς που «ανοίγουν δρόμο» με την επιμονή τους αλλά θα πρέπει αυτό να αγκαλιάζεται και να δημιουργείται μια αλυσίδα ενεργειών που θα το εξελίξει.
Είναι οι πλατφόρμες και το streaming μια ευκαιρία για τη διανομή και προβολή της μικρού μήκους ταινίας; Ποιες άλλες λύσεις θα βλέπατε προκειμένου η μικρού μήκους ταινία να φτάσει σε περισσότερο κόσμο;
Δεν γνωρίζω επαρκώς το θέμα στη πρακτική του εφαρμογή και στις παραμέτρους. Είμαι πάντως από αυτούς που πιστεύουν ότι ο ιδανικός χώρος της ταινίας είτε μικρού είτε μεγάλου μήκους, είναι η αίθουσα του κινηματογράφου. Αυτό δεν αποτελεί μια ρομαντική μόνο προσέγγιση αλλά και μια πραγματιστική. Είναι τελείως διαφορετική η εμπειρία. Είναι εξαιρετικό παρόλα αυτά το γεγονός ότι υπάρχει πρόσβαση σε έργα μέσα από τις πλατφόρμες και το streaming, αυτό είναι κάτι που καλώς συμβαίνει και πρέπει να αποκομίσουμε τα οφέλη του καθώς τελικά έχει σημασία να φτάσει το έργο στον θεατή. Δεν πρέπει όμως να παραγκωνιστεί ή να εκλείψει η κάποια μορφή διανομής. Θα πρέπει η μικρού μήκους ταινία να έχει ανοιχτούς δρόμους για τη προβολή στις αίθουσες. Ενδεχομένως μέσα από περισσότερα αφιερώματα, από συμπράξεις ή και να ενταχθεί ακόμα με κάποιους τρόπους όπως γινόταν πριν από αρκετά χρόνια. Κάποια από αυτά συμβαίνουν σποραδικά. Δεν ξέρω τι ακριβώς θα μπορούσε να συμβεί αλλά αν το συζητήσουμε με σοβαρή πρόθεση συλλογικά κάτι παραπάνω θα σκεφτούμε.
Τι σημαίνει το Φεστιβάλ Δράμας για εσάς, αλλά και για το σημερινό κινηματογραφικό τοπίο; Τι προσδοκίες έχετε από τη νέα καλλιτεχνική διεύθυνση;
Εχω μια υπέροχη εμπειρία ως ανάμνηση από το φεστιβάλ με τη προηγούμενη συμμετοχή μας το 2019. Ολοι αναγνωρίζουν τη σημαντικότητα του Φεστιβάλ Δράμας εδώ και δεκαετίες και είναι αναμφισβήτητη. Είναι πραγματικά μια όαση για το σινεμά γενικά, όχι μόνο για τη μικρού μήκους ταινία. Απολαμβάνεις υπέροχα έργα, συναντάς ανθρώπους που αγαπούν πολύ αυτό που κάνουν, συνδιαλέγεσαι, αντιπαρατίθεσαι, περνάς όμορφα, παρακολουθείς ομιλίες, επιμορφωτικές δράσεις κ.λ.π. Είναι μια συνολική εμπειρία. Τέτοιες εμπειρίες σήμερα είναι πιο αναγκαίες από ποτέ. Το φεστιβάλ είναι ένα κλείσιμο ματιού για τη πορεία των δημιουργών πέρα από συγκεκριμένα πρότζεκτ. Ενα «συνέχισε» κι ότι αυτό που κάνεις έχεις ένα μέσο, ένα κίνητρο και την αρχική στήριξη για να ξεκινήσει μια νέα διαδρομή. Εχει μια ζωογόνα διάσταση για τη δημιουργικότητα. Η νέα καλλιτεχνική διεύθυνση αποτελείται από ανθρώπους της γενιάς μας που δεν ζουν έξω από το σινεμά σε κάποια θέση αλλά από όσα γνωρίζω είναι ενεργά μέλη του, όπως και ο ίδιος ο καλλιτεχνικός διευθυντής. Αυτό από μόνο του λέει πολλά. Σημαίνει ότι έχουν έρθει αντιμέτωποι με τις προκλήσεις με άμεσο τρόπο και ταυτόχρονα έχουν την αδρεναλίνη και το θάρρος που χρειάζεται η καινοτομία στον χώρο της φεστιβαλικότητας και του κινηματογράφου και μόνο θετικά οφέλη μπορεί να έχει αυτό. Αυτό που διαφαίνεται είναι πολύ θετικό.
Τι κάνει μία ταινία μικρού μήκους.... μεγάλη;
Σημασία έχει η αφήγηση, αυτό που έχει να πει και αυτό που βιώνει ο θεατής. Είτε είναι μικρού μήκους είτε μεγάλου, η αξία της καθορίζεται από την ουσία της. Η διάρκεια δεν παίζει κανέναν απολύτως ρόλο ουσιαστικά. Οπως ένα λογοτεχνικό κείμενο μπορεί να είναι 20 σελίδες και να είναι αριστούργημα και ένα άλλο 300 και να μην σε αγγίζει το ίδιο. Ενα ποίημα μπορεί να είναι μόνο 5 γραμμές. Από εκεί και πέρα σε άλλα επίπεδα η μικρού μήκους πολλές φορές γίνεται από εκστασιασμένους δημιουργούς, που προσπαθούν να φτιάξουν κάτι από το τίποτα και με ελάχιστα μέσα. Εργάζονται σκληρά, ξενυχτάνε, υποχρεώνονται και δανείζονται τη κάμερα του φίλου τους κ.λ.π ώστε με πολύ κόπο να φτιάξουν αυτό που οραματίζονται. Ο θεατής δεν οφείλει να το συνυπολογίζει αυτό για κανέναν λόγο αλλά σαν δεδομένο έχει τεράστια αξία. Πολλές φορές φυσικά το ίδιο συμβαίνει και στη μεγάλου μήκους ταινία.
Δείτε εδώ το τρέιλερ του «100 Χρόνια Μπροστά»:
Συντελεστές
Ηθοποιοί: Αντώνης Τσιοτσιόπουλος, Κώστας Φυτίλης, Στάθης Σταμουλακάτος (φωνή) | Σενάριο: Αντώνης Τσιοτσιόπουλος, Μιχάλης Γιγιντής | Σκηνοθεσία: Μιχάλης Γιγιντής | Διεύθυνση φωτογραφίας: Άγγελος Παπαδόπουλος | Μοντάζ: Φιλένια Καρτσωνάκη | Σκηνογράφος - ενδυματολόγος: Μαρία Παπαδοπούλου | Ηχοληψία: Παύλος Χάρμπαλης, Θανάσης Χούτος | Color grading: Διονύσης Λιβέρης | Sound design: Στέλιος Κουπετώρης | Σχεδιασμός αφίσας: Γιώργος Γούσης | Βοηθός σκηνοθέτη: Γιάννης Καπελέρης | Βοηθός παραγωγής: Γιάννης Μπισμπικόπουλος | Focus puller: Αριστείδης Λευκίδης | Παραγωγή - διεύθυνση παραγωγής: Μιχάλης Γιγιντής | Σε συμπαραγωγή με: Cekta - Rental House | Συμπαραγωγή: Αντώνης Τσιοτσιόπουλος, Angle Films | Make-up -Hair Styling: Αδελαΐς - Μαρία Τζινίκου | Μουσική: Κυριάκος Γκαλανάκης, Δημήτρης Ντελής
Φεστιβάλ Δράμας 2025 | Γνωρίστε εδώ όλους τους δημιουργούς και τις ταινίες του Εθνικού Διαγωνιστικού Προγράμματος αλλά και τις ελληνικές ταινίες στα διεθνή προγράμματα του Φεστιβάλ.