Η ταινία
Δύο γυναίκες. Δύο εφαπτόμενοι κόσμοι καταδικασμένοι σε αιώνια απομόνωση.
Σε ένα άχρονο ακαθόριστο σήμερα και σε έναν τόπο οικεία αφηρημένο, μια νεαρή γυναίκα παλεύει να σπάσει τα αόρατα δεσμά που την κρατούν σε συναισθηματική αδράνεια, αμφιταλαντευόμενη ανάμεσα στη ζωή και τη συνήθεια.
Η σκηνοθέτης
Η Αναστασία Αναγνωστοπούλου γεννήθηκε στην Αθήνα το 1990. Σπούδασε στο Εργαστήρι Ελευθέρων Σπουδών Θεάτρου «Teatro Piccolo – Αννίτα Καγκάλου» και από το 2012 είναι φοιτήτρια του Τμήματος Σκηνοθεσίας της Σχολής Κινηματογράφου Τηλεόρασης Λυκούργου Σταυράκου. Στο πλαίσιο των σπουδών της έχει συμμετάσχει σε θεατρικές παραστάσεις ως ηθοποιός και έχει σκηνοθετήσει πολλές ταινίες μικρού μήκους. Η ταινία «Η Γάτα», στην οποία υπογράφει το σενάριο και τη σκηνοθεσία και έχει τον κεντρικό ερμηνευτικό ρόλο, είναι η διπλωματική της εργασία για τη Σχολή Λυκούργου Σταυράκου και η πρώτη της ταινία που συμμετέχει σε φεστιβάλ.
5+1 ερωτήσεις για τη «Γάτα»
Γιατί κάνατε αυτήν την ταινία τώρα; Τι ήταν αυτό που σας έκανε να θελήσετε να αφηγηθείτε αυτήν την ιστορία;
Ως γυναίκα και καλλιτέχνης, με ενδιαφέρει να αποτυπώσω τους κοινωνικούς περιορισμούς της γυναικείας ατομικότητας και τον συναισθηματικό ευνουχισμό και τις ενοχές που διαμορφώνουν την ψυχοσύνθεσή της. Έναυσμα της αφήγησης είναι η στέρηση και η επιθυμία, που δεν οδηγούν στην εκπλήρωση του πόθου. Μάλιστα, επηρεαζόμενη από το θεατρικό έργο του Ζαν Ζενέ «Οι Δούλες», δίνω έμφαση στον συναισθηματικό εγκλωβισμό, ο οποίος καλλιεργεί την φαντασίωση και τη βία, με αποτέλεσμα οι έννοιες του θύματος και θύτη να γίνονται δυσδιάκριτες.
Πώς θα περιγράφατε την ταινία σας σ' έναν υποψήφιο θεατή;
Είναι ένα ψυχολογικό δράμα που προβάλει τον συναισθηματικό εγκλωβισμό ως στάση ζωής. Η κεντρική ηρωίδα είναι μια νεαρή κοπέλα, η οποία κινείται σε ένα μικρόκοσμο έχοντας μια περιορισμένη μονότονη καθημερινότητα. Το σπίτι αποτελεί τον βασικό άξονα της δράσης και λειτουργεί ως η προέκταση της ηρωίδας. Η μοναδική ενασχόληση της είναι οι δουλειές του σπιτιού και η φροντίδα μιας κατάκοιτης γυναίκας, με αποτέλεσμα να μην έχει αναπτύξει κοινωνικές δεξιότητες. Η μοναχικότητά της έχει σχεδόν φυσικοποιηθεί όμως υπάρχουν στιγμές που η νεαρή γυναίκα εκφράζει την ανάγκη της ανθρώπινης επαφής, την ανάγκη επικοινωνίας. Άλλοτε με τους ήχους, άλλοτε με το βλέμμα, άλλοτε με την φαντασίωση. Το ερώτημα που πλανάται σε όλο το έργο είναι αν η αμφισημία της κοπέλας θα μετατραπεί σε απόφαση απεγκλωβισμού της.
Τι θα θέλατε να σας ρωτήσει ή να συζητήσετε με κάποιον αφού τη δει;
Θα ήθελα να βιώσει την ταινία και να αποτελέσει για αυτόν τροφή για σκέψη. Να μιλήσουμε για πράγματα που μας επηρεάζουν όλους. Για την αποξένωση, τη μοναχικότητα, τον ανθρώπινο ψυχισμό...
Πως είναι να κάνεις σινεμά (στην Ελλάδα) σήμερα; Τι σας δίδαξε ή τι κρατάτε από την εμπειρία;
Από πλευράς υλικής και παραγωγικής υποδομής υπάρχουν ανάγκες και δυσκολίες που στην εποχή της κρίσης διογκώνονται. Από την άλλη, η κρίση των ημερών μας, γεννά την ανάγκη έκφρασης και αυτοκριτικής. Στην πλειονότητά τους τα σενάρια στηρίζονται στους προβληματισμούς και τις ανησυχίες που απορρέουν από την οικονομική και ανθρωπιστική κρίση με κύριο στόχο την ενδοσκόπηση και τη διεύρυνση της πραγματικότητας. Η εποχή που διανύουμε επιτάσσει μια αναδόμηση σε επίπεδο αξιών και νοοτροπίας. Ο κινηματογράφος λοιπόν, παίρνει θέση. Λειτουργεί ως κοινωνικοπολιτικό εργαλείο με τον κόσμο σήμερα να είναι πιο ώριμος από ποτέ σε ό,τι αφορά την αναζήτηση της αφύπνισης. Θεωρώ, ότι η επαφή με την κινηματογραφία μπορεί να συμβάλει καθοριστικά στην κριτική αντίληψη τόσο των δημιουργών όσο και των θεατών.
Τι σημαίνει το Φεστιβάλ Δράμας για σας, αλλά και για το σημερινό ελληνικό κινηματογραφικό τοπίο;
Το Φεστιβάλ Δράμας αποτελεί πολύ σημαντικό βήμα ανάδειξης και προώθησης της δουλειάς νέων κινηματογραφιστών. Επιπλέον, είναι ένας χώρος συναντήσεων, που δημιουργεί εξαιρετικές συνθήκες για καλλιτεχνικές γνωριμίες και πιθανές μελλοντικές συνεργασίες.
info
Σενάριο-σκηνοθεσία: Αναστασία Αναγνωστοπούλου / Παίζουν: Αναστασία Αναγνωστοπούλου, Μίνα Χειμώνα / Διεύθυνση φωτογραφίας-μοντάζ: Χρήστος Ορτέντζιο / Σκηνικά-κουστούμια: Κωνσταντίνα Σκεπετάρη / Μουσική: Στέλιος Δάβαρης / Βοηθός σκηνοθέτη: Κωνσταντίνος Φάμης / Οπερατέρ: Αρίωνας Θεοδωρής / Script: Άννα Πετρίδου / Ηχολήπτης: Ορέστης Καμπερίδης / Μπούμαν: Νίκος Δράκος / Ηλεκτρολόγος: Αλέξανδρος Θεοδόσης / Βοηθός ηλεκτρολόγου: Γιάννης Δάγλας / Οργάνωση παραγωγής: Όλγα Παναγοπούλου-Σορμαΐνη / Εκτέλεση παραγωγής: Αλέξανδρος Ευαγγελάκος, Βαγγέλης Σαλευρής / Φωτογράφος πλατώ: Παναγιώτης Λουκόπουλος
