Δε χρειάζεται να το ρίξουμε στην ψυχανάλυση ή την κοινωνική ανθρωπολογία: ο σύγχρονος άνθρωπος να βρίσκει ζόρικα και οι ταινίες είναι εκείνες, όπως πάντα, που τον εξομολογούν. Ετσι, φέτος, μια πλούσια σειρά από εκπληκτικούς ήρωες της οθόνης μας έδειξε τι μπορεί κανείς να κάνει για ν’ αποβάλλει τη μοναξιά του ή, αν προτιμά, να την αξιοποιήσει με τον καλύτερο τρόπο.
Η Ράιαν Στόουν στο «Gravity» Οχι απλώς δε βρέθηκε μόνη στο σπίτι, αλλά βρέθηκε όσο γίνεται πιο μακριά από αυτό, σε κατάσταση limbo στο έξω διάστημα. Πανικοβλήθηκε. Γδύθηκε. Τραγούδησε. Εκλαψε. Φλέρταρε (έστω στη φαντασία της). Ακουσε. Αγωνίστηκε. Κι επέστρεψε.
Ο Αντρας στο «Ολα Χάθηκαν» Το είπε και μόνος του – και, ειλικρινά, δεν είπε και πολλά: «Προσπάθησα…» Ο θαλασσόλυκος που μας έκανε να ξαναερωτευτούμε (ποιος είχε σταματήσει;) τον Ρόμπερτ Ρέντφορντ, πολέμησε τη Φύση, αγωνίστηκε να εξιλεώσει τον εαυτό του και μας χάρισε την πιο υπέροχη υπαρξιακή ταινία της χρονιάς. Για το τι συνέβη στο φινάλε… κοιτάξτε μέσα σας.
Το αγόρι στο «Αγόρι Τρώει το Φαγητό του Πουλιού» Περιπλανήθηκε στην Αθήνα γεμίζοντας την κάθε πλάκα πεζοδρομίου με αγωνία επιβίωσης, προσπαθώντας να μην κάνει εκπτώσεις στην αξιοπρέπειά του. Ποτέ δεν αγαπήσαμε τόσο τη λιτότητα της μοναξιάς κι αν συναντήσουμε το αγόρι θα του μαγειρέψουμε και θα του κάνουμε παρέα.
Η Φράνσις στο «Frances Ha» Ποτέ δεν είσαι μόνος στη Νέα Υόρκη. Ή μήπως πάντα είσαι; Η Φράνσις βρέθηκε χωρίς σπίτι, χωρίς δουλειά, χωρίς φίλη, χωρίς φλερτ, αλλά δεν το έβαλε κάτω: Ετρεξε με μεγάλες δρασκελιές κατά μήκος του Μανχάταν, χόρεψε με έμπνευση που υπερβαίνει την τεχνική και ενηλικιώθηκε με την πιο ευάλωτη χάρη.
Η Γκλόρια στο «Gloria» Το μόνο που δεν ήθελε ήταν να είναι μόνη και προσπάθησε με θάρρος κάθε συνταγή. Για να καταλάβει, στην πορεία, ότι η ζωή σού θέτει και εμπόδια, τα οποία μπορείς να ξεπεράσεις με άνεση κάτω από την ντισκομπάλα. Η πιο αποθεωτική αναζήτηση συντροφιάς που είδαμε φέτος!
Ο Τζον στο «Don Jon» Εδώ έχουμε το… εκ πεποιθήσεως. Ο Τζον αγάπησε τη μοναξιά του μπροστά από την οθόνη του λάπτοπ με default το youporn. Κι ούτε καν η Σκάρλετ Γιόχανσον δε στάθηκε ικανή να του τραβήξει την προσοχή για ικανά διαστήματα. Γιατί, για κάποια πράγματα στη ζωή τους τουλάχιστον, οι άντρες είναι ξεκάθαροι…
Ο Γιάννης Μπουτάρης στο «Ενα Βήμα Μπροστά» Γιατί μόνος μέσα στο ασθενικό πολιτικό σκηνικό της χώρας, διεκδικεί τα αυτονόητα και συχνά τα καταφέρνει, με τόλμη και στιλ. Και γιατί, απ’ ό,τι φαίνεται, κάνει και φίλους στην πορεία.
Η Αννα στο «September» Χωρίς το σκύλο της, τον Μανού, αναζήτησε μια οικογένεια, σε βαθμό εμμονικό, οριακά εγκληματικό. Ενώ τα πράγματα θα μπορούσαν να είναι απλά. Με μια αγκαλιά κι έναν ανοιγμένο καναπέ-κρεβάτι.
Ο Τζεπ στην «Τέλεια Ομορφιά» Πόσο μόνος μπορεί να αισθανθείς περνώντας από πάρτι σε πάρτι μέσα στο διαχρονικό μουσείο που είναι η ιστορική και η νέα Ρώμη; Τόσο όσο ένας έφηβος που χάνει τον πρώτο του έρωτα κι από τότε τον αναζητά.
Διαβάστε ακόμα:
Tags: best of 2013
