Ενα περίπου χρόνο μετά τα πραγματικά γεγονότα του Ιουνίου του 2013, ο Γιώργος Αυγερόπουλος τοποθετεί το δάχτυλό του σε δύο από τα πιο καυτά και ανοιχτά εδώ και καιρό θέματα της σύγχρονης ελληνικής πραγματικότητας: το βίαιο κλείσιμο της ΕΡΤ και την εξακολουθητική αντισυνταγματική κυβερνητική πρακτική που περνάει από μόνη της «αποφάσεις», καταλύοντας βασικές αρχές της Δημοκρατίας – τουλάχιστον όπως τη γνωρίζαμε μέχρι σήμερα.
Ο ίδιος ο Αυγερόπουλος, εργαζόμενος της ΕΡΤ, χρησιμοποιεί αρχειακές πρώτες ύλες, όπως οπτικό υλικό από την ώρα της ανακοίνωσης του κλεισίματός της πίσω στα γραφεία και τις αίθουσες της ΕΡΤ, τη θλίψη και το σοκ των εργαζομένων, τις πρώτες κλήσεις για τις συγκεντρώσεις στην Αγ. Παρασκευή και φτάνοντας μέχρι την εισβολή των ΜΑΤ στο Ραδιομέγαρο καταγράφει το χρονικό των γεγονότων, προσπαθώντας να συνδέσει το κλείσιμο της ΕΡΤ ως αποτέλεσμα του μνημονίου και από την άλλη με την κολακεία του συστήματος απέναντι στον ιδιωτικό τομέα.
Δυστυχώς, το «Χαμένο Σήμα της Δημοκρατίας» είναι λιγότερο ένα ντοκιμαντέρ και περισσότερο ένα στρατευμένο και ανώφελο ρεπορτάζ που αποτελείται από εικόνες που έχουμε δει ήδη εκατοντάδες φορές και με ποικίλους τρόπους (ζωντανά, μαγνητοσκοπημένα, στις ειδήσεις ή στο διαδίκτυο), ντυμένες με αποσπασματικές συνεντεύξεις (κατά κύριο λόγο του Φώτη Κουβέλη και του - προερχόμενου από τον ιδιωτικό τομέα - Λάμπη Ταγματάρχη), με μοναδικό «αντίλογο» την ειρωνική του ανάκριση στον Παντελή Καψή και με μια διάχυτη διάθεση πολεμικής (κυρίως στις ενδιάμεσες κάρτες και στο τηλεοπτικό voice-over) που δεν απλώνεται ποτέ στη δομή, το μοντάζ ή την αφήγηση του χρονικού της ΕΡΤ ώστε να αποτελέσει τη βάση για ένα αγωνιώδες, πολιτικά καίριο και αποκαλυπτικό ντοκιμαντέρ.
Ξεπερασμένο ήδη από την ίδια την πραγματικότητα (το άνοιγμα της ΝΕΡΙΤ βρίσκεται ήδη προ των πυλών), το «Χαμένο Σήμα της Δημοκρατίας» αφορά πρόδηλα μόνο κάποιον ξένο θεατή - το παραδέχεται ήδη άλλωστε και ο ίδιος ο δημιουργός του - που δεν έχει παρακολουθήσει από κοντά τα γεγονότα της ΕΡΤ.
Ακτιβιστικά μονόπλευρο - σχεδόν σαν ένα ακόμη βίντεο στο YouTube, φτιαγμένο για να κρατήσει ψηλά το ηθικό όσων συνεχίζουν να διαδηλώνουν κατά του κλεισίματος της ΕΡΤ - χάνει την ευκαιρία να εμβαθύνει στις πραγματικές αιτίες του κλεισίματος της ΕΡΤ, να τεκμηριώσει, όπως οφείλει να κάνει ένα ντοκιμαντέρ, τα δεδομένα που παρουσιάζει και τελικά μοιάζει ικανό μόνο να αποτελέσει στο μέλλον ένα ντοκουμέντο για το τι συνέβη εκείνη τη νύχτα του Ιουνίου του 2013 όταν χάθηκε το σήμα της ΕΡΤ μέχρι και την με τη βία των ΜΑΤ εκκένωση της Αγίας Παρασκευής.
Με πιο ενδιαφέρουσα οπτική γύρω από την ύπαρξή του, την αδυναμία του να προχωρήσει τη συζήτηση λίγο παρακάτω από το αυταπόδεικτο παράνομο και φασιστικό κλείσιμο της ΕΡΤ και να ανοίξει το βλέμμα του στη μεγάλη εικόνα του «μαύρου» στη σύγχρονη ελληνική δημοκρατία και στον τρόπο με τον οποίο θα μπορούσε να ξαναβρεθεί ένα κάποιο... σήμα.
Διαβάστε ακόμη:
