Ο φόνος ενός μέλους του Κογκρέσου στην Ουάσιγκτον έχει τη σφραγίδα του Ρώσου κατασκόπου με το συνθηματικό όνομα, Κάσιους, που για χρόνια τον θεωρούσαν νεκρό. Η CIA αναθέτει σε μια ομάδα από δύο πράκτορες να εντοπίσουν τον δολοφόνο. Ένας έξυπνος, νεαρός πράκτορας θα συνεργαστεί με τον βετεράνο που πέρασε το μεγαλύτερο μέρος της καριέρας του παρακολουθώντας τον Κάσιους.Αυτό όμως που κανείς δε γνωρίζει, είναι πως στην πραγματικότητα ο βετεράνος και ο Κάσιους είναι το ίδιο πρόσωπο… Καθώς ο νεαρός συνεργάτης του, αποκαλύπτει σιγά-σιγά την πραγματική του ταυτότητα, ο βετεράνος πρέπει να ανακαλύψει πρώτος ποιος είναι ο νέος απατεώνας πίσω από τη δολοφονία.
Δεν είναι μόνο ο Ρίτσαρντ Γκιρ που μοιάζει γερασμένος, ούτε ο Τόφερ Γκρέις που δείχνει απόλυτα άχρωμος σε αυτή την απρόσμενα ψυχροπολεμική, κατασκοπική περιπέτεια που σε κάνει να αισθάνεσαι ότι βλέπεις ταινία προπαγάνδας βγαλμένη από την δεκαετία του 70. Μυστικοί πράκτορες, διπλές ταυτότητες, κατάσκοποι που παραμένουν ανενεργοί μέχρις ότου αναλάβουν δράση, όλα τα κλισέ που έχετε δει καλύτερα και πιο αποτελεσματικά σε δεκάδες ταινίες και σε τηλεοπτικές σειρές επιστρέφουν αδιάφορα, νυσταλέα, σωρευτικά σε ένα άνευρο συνονθύλευμα.
Και το μόνο εύρημα που μπορεί να βγάλει από το μανίκι το σενάριο των Μάικλ Μπραντ και Ντέρεκ Χάας είναι απλά μια σειρά από ανατροπές που ξεκινούν από τις ηθελημένα προφανείς για να καταλήξουν στις τόσο εξωφρενικές που συμπληρώνουν όλη την διαδρομή πίσω στο προβλέψιμο. Ισως η μόνη έκπληξη στο φιλμ έχει να κάνει με το πως οι δυο σεναριογράφοι υπεύθυνοι ανάμεσα σε άλλα για ταινίες όπως το «Wanted» και το «Τρένο για τη Γιούμα», αναλώνονται στο κυνήγι της έκπληξης παραμελώντας στο άγχος τους, όχι απλά τους χαρακτήρες αλλά και την ίδια την κοινή λογική.
Λίγες στιγμές αγωνίες, ίχνος από χιούμορ και φρεσκάδα, μετριότατες ερμηνείες και ούτε μια αξιομνημόνευτη αναμέτρηση, αθροίζουν ένα θρίλερ που μοιάζει παλιομοδίτικο και κουρασμένο, τόσο στο επίπεδο των ιδεών όσο και σε αυτό της εκτέλεσής του.
