Ο Σάντι είναι άνεργος. Είναι και ψιλοτεμπέλης. Και νομίζει ότι είναι και πιο έξυπνος από όλους. Νιώθει όμως κι ηττημένος, γιατί η γυναίκα του θέλει να πάρει διαζύγιο και στο φορτηγάκι του στο οποίο και κοιμάται υπάρχει ένας πάκος με κλήσεις για παράνομη στάθμευση. Δεν στεριώνει σε καμία δουλειά, όλοι οι φίλοι του του «δανείζουν», αλλά ο εγωισμός του δεν του επιτρέπει ούτε να παραδεχτεί ότι έχασε τα πάντα, ούτε ότι δεν έκανε και τίποτα στη ζωή του μέχρι σήμερα για να τα κρατήσει.
Οταν θα αγοράσει ένα λαχείο, θα παίξει ειρωνικά με τις πιθανότητες που (δεν) έχει να ευτυχήσει, τουλάχιστον με τον τρόπο που ο ίδιος ορίζει την ευτυχία. Και όταν το κερδίσει, θα βρεθεί αντιμέτωπος για πρώτη φορά με τη «σκληρή» πραγματικότητα της ζωής του, κάτι ανάμεσα σε μια διαρκή λάθος απόφαση, λάθος κίνηση, λάθος λέξη…
Λάθος όλα. Από τη σύλληψη της ιστορίας που μοιάζει με κάτι που έχει εξαντληθεί εδώ και δεκαετίες μέχρι την «φτηνή» αναγωγή στην «οικονομική» κρίση της Ισπανίας (βλ. και ευρωπαϊκό Νότο), από την υφή της είτε ανέμπνευστης είτε χοντροκομμένης κωμωδίας που εκτείνεται από τα περιττώματα στα σκουπίδια και από τα ομοφοβικά, χοντροφοβικά, συμπληρώστε ότι - φοβικά θέλετε αστεία μέχρι τις καφρίλες που θα έκανε μια αντροπαρέα αλλά που δεν θα ήθελε ποτέ να δεις, έτσι κι αλλιώς, πόσο μάλλον σε μια κινηματογραφική ταινία.
Το (να το πούμε ευγενικά) απλοϊκό της ιστορίας δεν ενοχλεί τόσο, όσο η ολοκληρωτική απουσία οποιασδήποτε υπονόμευσης των κλισέ που αναπαράγονται προκειμένου, υποτίθεται, να ανατραπούν και έτσι να αναδειχθεί η καλοσύνη, τα αγνά αισθήματα και ο πραγματικός πλούτος του ανθρώπου που φυσικά δεν βρίσκεται στα χρήματα, αλλά στο να είσαι ευγενικός, πιστός, να ξέρεις να εκτιμάς, να μοιράζεσαι και να ανταποδίδεις την αγάπη και την αφοσίωση των άλλων.
Σαν από πείσμα, κάθε μικρή η μεγάλη ευκαιρία που δίνει το (προχειρογραμμένο σε κάθε περίπτωση) σενάριο ή ο εξαιρετικά φωτογενής Αλεξ Γκαρσία στο «Οταν Εγινα Πλούσιος» να ορθοποδήσει σε κάτι πιο έξυπνο και πραγματικά αστείο ή, αν μη τι άλλο, στη ρομαντική κωμωδία που θέλει από την αρχή, καταλήγει σε φαρσικά τρικ που έρχονται όταν έχεις πια δεν έχεις όρεξη για άλλα, θυμίζοντας τα φασόλια που αναγκάζεται να φάει με το ζόρι ο πρωταγωνιστής κάπου στη μέση του φιλμ. Και όλοι μπορούμε να φανταστούμε τι ακριβώς συμβαίνει μετά…
