Αθήνα, τώρα, επτά ιστορίες ανθρώπων, με έναν ξεχωριστό, υπονομευτικό τίτλο η καθεμιά. Ο Covid 19 ως σατανάς. Η ανήλικη πόρνη που διαμαρτύρεται στον νταβατζή της: τον πατέρα της. Τα αποκαΐδια μιας επίθεσης με μολότοφ. Το οδοιπορικό ενός ηλικιωμένου με άνια και μιας φιλότιμης, ίσως, αστυνομικού. Ενα ζευγάρι που αναζητά τον έρωτά του, ένας τσακωμός με το στερεότυπο δημοσίου υπαλλήλου, μια απρόσμενη απαγωγή.
Διαβάστε και δείτε ακόμη: Επτά ιστορίες ακραίας αγάπης αποκαλύπτονται στο «Καθαρτήριο» του Βασίλη Μαζωμένου. Δείτε από ένα teaser για την κάθε ιστορία της ταινίας και υλικό από την ταινία και τα γυρίσματα.
Ο Βασίλης Μαζωμένος έχει τον δικό του τρόπο να κάνει σινεμά, το δικό του κινηματογραφικό ύφος - κι η νέα του ταινία, με Βραβείο Σκηνοθεσίας στο Πανόραμα Ευρωπαϊκού Κινηματογράφου, δεν ξεστρατίζει. Μονολεκτικός, βαρυσήμαντος τίτλος. «Νυχτερινό» αστικό τοπίο, ανεξαρτήτως ώρας της ημέρας, street ατμόσφαιρα, αντανακλάσεις σε τζάμια. Χρήση φυσικών χώρων, περίπου όπως είναι, πράγμα που κατεβάζει και το κόστος παραγωγής: το diy κι η αποτύπωση τής χωρίς παρεμβάσεις πραγματικότητας είναι χαρακτηριστικό των ταινιών του.
Και ένα σενάριο γραμμένο με σοβαρότητα, με οργή ακόμα, αλλά τόσο ξύλινο, με διαλόγους τόσο μη φυσικούς, που αγγίζουν τα όρια της παρωδίας. Κι όμως, μέσα σ' αυτή τη σχεδόν γραφική δημιουργία, κάτι διατυπώνεται για το σήμερα, για το cancel culture, για τα λαϊκά δικαστήρια, για τις εύκολες κρίσεις που, έστω και με εικόνες αφόρητες και συζητήσεις μπανάλ, η καρδιά της αγγίζει μια χορδή ευαισθησίας. Κι αν την περιορίζαμε σε μια μόνο από τις επτά ιστορίες, αυτή της αστυνομικού Μαρίας Ζορμπά, θα μιλούσαμε και για ένα (μικρού μήκους, έστω), φιλμ που αγγίζει και τα μάτια και τη συνείδηση.
