O παγκοσμίου πλέον φήμης πρωταθλητής εναέριων αγώνων ταχύτητας Ντάστι μαθαίνει τα κακά μαντάτα. Το κιβώτιο ταχυτήτων του έχει σοβαρό πρόβλημα και όλα δείχνουν ότι μπορεί να μην αγωνιστεί ξανά. Η λύση είναι μία: πρέπει οπωσδήποτε να αλλάξει και να μετατραπεί σε πυροσβεστικό αεροσκάφος. Με τους νέους του συντρόφους θα ριχτούν με τα μούτρα στην πυρόσβεση μιας επικού μεγέθους πυρκαγιάς. Μήπως ήρθε η ώρα ο Ντάστι να αναδειχτεί σε πραγματικό ήρωα;
Θα έλεγε κανείς πως βρισκόμαστε μακριά από την εποχή μερικοί χαριτωμένοι ήρωες, ένας αξιοπρεπής σχεδιασμός και μια υποτυπώδης ιστορία ανδρείας και (μεταξύ μας) over the top πατριωτισμού αρκούν ως υλικά μιας ταινίας κινουμένων σχεδίων.
Ειδικά όταν μιλάμε για τη Disney που με πιο πρόσφατο παράδειγμα/θρίαμβο του «Frozen», άργησε αλλά τα τελευταία χρόνια κατάφερε να διασχίσει χωρίς πολλές απώλειες τη διαδρομή ανάμεσα στο παιδί που δεν ήθελε ποτέ να προδώσει και τον ενήλικα που την είχε τόσο ανάγκη.
Κι, όμως, το δεύτερο (όπως και το πρώτο) μέρος των «Αεροπλάνων» είναι ακριβώς αυτό: μια απλοϊκή, καλοσχεδιασμένη και αγωνιώδης περιπέτεια που σου δίνει συνεχώς την εντύπωση πως δημιουργήθηκε για να κλείσει κάποιο κενό στα releases της εταιρείας και συνεπακόλουθα στα merchandise και τις κυκλοφορίες για το home cinema – το οποίο παρεπιπτόντως ανθεί ακόμη στις μικρές ηλικίες.
Εντάξει ο Νταστι είναι τρισχαριτωμένος και σύμβολο ηρωισμού, πείσματος και καλοσύνης. Και οι σβούρες του πάνω από τα δάση που φλέγονται είναι φτιαγμένες για να τραβήξουν την προσοχή ενός παιδιού από το να κάνει κάποια σκανταλιά. Και τα άλλα αεροπλάνα είναι και αυτά χαριτωμένα και τα αυτοκινήτα όλο χάρη στις κινήσεις τους όταν μιλάνε και κοιτάζουν ψηλά στον ουρανό.
Αλλά αυτό δεν είναι ακριβώς μια ταινία που αξίζει να ανήκει στο πάνθεον του σύγχρονου animation, ειδικά όταν στην αρχή αφιερώνει στους αεροπυροσβέστες που αφιερώνουν τη ζωή τους για να σώσουν ζωές και καταλήγει στα περί κάθε – ακόμη και του πιο αλαζονικού – αεροπλάνου (βλ. ανθρώπου) που μπορεί να γίνει ήρωας, με μοναδικό ανατρεπτικό της σημείο το «Thunderstruck» των AC/DC που ακούγεται αυτούσιο στην πιο θεαματική σκηνή της ταινίας.
Λυπόμαστε ήδη τους γονείς που θα αναγκαστούν να αγοράσουν το soundtrack στα παιδιά τους, αλλά όχι και τα ίδια τα παιδιά που είμαστε σίγουροι πως είναι πλέον πιο απαιτητικά από απλώς ανθρωπόμορφα αντικείμενα που κάνουν φασαρία...
