Ο Μαρκ, στα 40 του, είναι καθηγητής λογοτεχνίας στο Πανεπιστήμιο της Λωζάνης, ο οποίος εξακολουθεί να ζει με την αδερφή του σε ένα τεράστιο απομονωμένο σαλέ και που του αρέσει να συνάπτει ερωτικές σχέσεις με τις μαθήτριές του. Όταν όμως η τελευταία του κατάκτηση, εξαφανίζεται ξαφνικά, η μητέρα της έρχεται στο κολέγιο για να ανακαλύψει πτυχές της ζωής της κόρης της και σε αυτές συναντά τον Μαρκ…
Υπάρχει μια διάχυτη αίσθηση παραλόγου και σουρεαλισμού, μια υπερβολική σοβαροφάνεια που φλερτάρει με το χιούμορ και μια ατμόσφαιρα αγωνίας που δείχνει λίγο ή περισσότερο -ανάλογα με την σκηνή και τα γούστα σας- σλάπστικ στον τρόπο που οι αδελφοί Λαριέ την κινηματογραφούν.
Αν έχετε δει τις προηγούμενες ταινίες τους το απολαυστικό « Peindre ou faire l'amour » και τα ακατάτακτα «Le voyage aux Pyrénées » και «Les derniers jours du monde» υποθέτω θα είστε προετοιμασμένοι για τον τρόπο που κοιτάζουν τον κόσμο και το σινεμά: με μια ματιά λοξή και ιδιότροπη και με ένα χιούμορ που δεν σου επιτρέπει να νιώθεις ποτέ βέβαιος αν πρέπει ν γελάσεις ή να νιώσεις αμήχανα.
Μόνο που εδώ, η γοητευτική συνταγή τους δεν μοιάζει να λειτουργεί όπως θα έπρεπε ίσως γιατί, το πρωτότυπο υλικό, ένα αστυνομικό μυθιστόρημα του Φιλίπ Τζιαν, δεν δείχνει όσο «ελαστικό» θα έπρεπε για να ανοίξει στα μέτρα των επιλογών των σκηνοθετών.
Ετσι αντί για υπόγεια ανατρεπτικό και ανυπάκουο στους κανόνες ενός σινεμά είδους αυτός ο «Ερωτας» μοιάζει συχνά με φτηνό μελόδραμα και αμήχανη σαπουνόπερα, αφήνοντας τους ηθοποιούς χαμένους σε μια ιστορία που είναι τόσο εξωφρενικά απίστευτη που μοιάζει σχεδόν με φάρσα, δίχως καν το φιλμ να προσπαθεί να το πετύχει.
Μέσα του χωράει χιονοστιβάδες από ατάκες που ακούγονται βαθυστόχαστες μα φλερτάρουν ξεδιάντροπα με την σάχλα, οικογενειακά δράματα και καταπιεσμένα πάθη ικανά να ξεχειλώσουν σε μια ολόκληρη σεζόν σαπουνόπερας και μια ιστορία που ακόμη κι αν γλιστρά σαν σκιέρ σε κατηφόρα με όλο και μεγαλύτερες ταχύτητες «αγωνίας», παύει πολύ γρήγορα να σε ενδιαφέρει.
Αυτό που μένει τελικά, είναι μια υπέροχα στιλιζαρισμένη ατμοσφαίρα, τόσο στις σκηνές στο υπέροχο πανεπιστήμιο της Γενεύης όσο και στο απομονωμένο σαλέ των ηρώων, όσο και η αίσθηση μιας ταινίας που μοιάζει αποφασισμένη να σε εκπλήξει σε κάθε ευκαιρία και με κάθε τίμημα.
Ακόμη και εις βάρος της.
