Ο 30χρονος Ερνέστο δουλεύει σε ένα εγκληματολογικό ινστιτούτο που προσπαθεί να εντοπίσει και να ταυτοποιήσει τους χιλιάδες αγνοούμενους της γενοκτονίας που έγινε στην Γουατεμάλα, γνωστή και ως Γενοκτονία των Μάγια ή «σιωπηλό ολοκαύτωμα», τα χρόνια από το 1981 μέχρι και το 1983. Ενα στοιχείο θα οδηγήσει τον Ερνέστο στο να υποψιαστεί πως ανάμεσα στους αγνοούμενους βρίσκεται και ο πατέρας του, ένας αντάρτης που χάθηκε την ίδια περίοδο και για τον οποίο γνωρίζει ελάχιστα. Ετσι ξεκινάει την αναζήτησή του, κρυφά από τη μητέρα του και το αφεντικό του.
Θα αρκούσε και αυτή η αναψηλάφηση μιας συνταρακτικής ιστορίας - άγνωστης όσο απομακρύνεται κι από την εποχή της για τον υπόλοιπο πλανήτη - με τρόπο λιτό, κινηματογραφικά μεστό και σε κάθε περίπτωση «πολιτικό», για να κάνει το ντεμπούτο του Σεζάρ Ντίαζ μια ταινία που οφείλει να ξεχωρίσει ανάμεσα στις καλές στιγμές του λατινοαμερικανικού σινεμά των τελευταίων χρόνων. Ειδικά σε μια εποχή όπου οι πληγές της Λατινικής Αμερικής μοιάζουν να ανοίγουν ξανά και ξανά, ενώ ο Ντόναλντ Τραμπ (κρυφό) κοιτάζει μέσα από τείχη και ενισχυμένα σύνορα που κόβουν στη μέση την αλήθεια, τα ψέματα και τις ενοχές μιας «ολόκληρης» χώρας.
Η πραγματικά όμως πολύτιμη συμβολή της ταινίας του Σεζάρ Ντίαζ είναι ο τρόπος με τον οποίο αντιμετωπίζει το δράμα. Αποστασιοποιημένα ναι, καθώς η οπτική γωνία του δεν μετατοπίζεται ποτέ από τον Ερνέστο, ο οποίος περισσότερο από την «αλήθεια» που αναζητά, προσπαθεί να βρει τον εαυτό του, ανάμεσα σε μια προσωπική ιστορία και μια εθνική Ιστορία που πρέπει να ειπωθούν με κάθε κόστος. Η διαδρομή του είναι χαμηλότονη, σχεδόν ανεπαίσθητη, δονούμενη από τις ανακαλύψεις της Ιστορίας, αλλά με σταθερή πυξίδα που δείχνει περισσότερο από το παρελθόν το παρόν - τη μόνη οδό για ένα οποιοδήποτε, καλύτερο μέλλον.
Μπορεί ο τίτλος της ταινίας του νεαρού σκηνοθέτη να δίνει το πρόσημο στις «μητέρες», αλλά είναι ο κύκλος της ζωής που συμβολίζουν που ενδιαφέρει εδώ περισσότερο, και η βαθιά αίσθηση ανθρωπιάς που απλώνεται πάνω από τα ανώνυμα (αλλά τόσο βαθιά γνώριμα πρόσωπα τους) όταν στο τέλος τα ανατριχιαστικά ευρήματα του Ερνέστο θα είναι το κομμάτι που λείπει στη σχέση του με τη μητέρα του και μαζί κομμάτι από το κοσμικό παζλ της ιστορικής λήθης.
