Ο ουρανός ανοίγει από κεραυνούς - μέσα στη γοτθική έπαυλη, ο επιθεωρητής τούς έχει όλους συγκεντρωμένους στο σαλόνι. Στέφεται σε έναν-έναν, διαδοχικά κι εκθέτει τις αμαρτίες του. Ομως ο αληθινός ένοχος είναι... Η ταινία κόβεται, ο ιερέας και πρόεδρος της κινηματογραφικής λέσχης της μικρής παραθαλάσσιας πόλης απολογείται, προσπαθεί να επισκευάσει. Δεν χρειάζεται, στην ομήγυρη βρίσκεται η Μις Μαρπλ, με το πλεκτό της φυσικά, έτοιμη να δώσει την απάντηση, ως κάτι το αυτονόητο.
Σ' αυτή την τόσο διασκεδαστικά σινεφιλική ταινία, σ' αυτή τη μικρή παραθαλάσσια πόλη της Μις Μαρπλ, φτάνει μια μεγάλη παραγωγή για να γυρίσει ταινία. Ο παραγωγός Τόνι Κέρτις, ο σκηνοθέτης Ροκ Χάντσον, οι δυο σταρ. Η Μαρίνα της Ελίζαμπεθ Τέιλορ, σύζυγος του σκηνοθέτη, σαγηνευτική κι ευάλωτη, στη δύση της καριέρας της κι η Λόλα της Κιμ Νόβακ, νεότερη, ανταγωνιστική, με πλούσιο μπούστο, σύζυγος του παραγωγού. Οταν, σε μια δεξίωση προς τιμή του συνεργείου, μια κυρία βρίσκεται νεκρή, δηλητηριασμένη, ο τοπικός επιθεωρητής υποψιάζεται ότι ο στόχος ήταν η Μαρίνα. Ο επιθεωρητής, μεγαλύτερος film buff απ' όλους, έτοιμος να τους εκθέσει χρησιμοποιώντας αναφορές από τη φιλμογραφία τους, ανιψιός, ποια άλλης, της Μις Μαρπλ.
Εχοντας υπογράψει μια σειρά από περιπέτειες του Πράκτορα 007, ο Γκάι Χάμιλτον ξεκινά τα θρίλερ μυστηρίου της Αγκαθα Κρίστι - θ' ακολουθούσε, δυο χρόνια αργότερα, το «Εγκλημα Κάτω από τον Ηλιο». Λιγότερο κοσμοπολίτικο, περιπαίζοντας κι αγαπώντας μαζί τα ελαττώματα της μικρής κοινωνίας της εξοχής, το φιλμ είναι γεμάτο όχι μόνο εκπλήξεις, αλλά και φλεγματικό χιούμορ.
Γυρισμένο πριν 43 χρόνια, το 1980, αφήνει, σήμερα, την αισθητική του να το προδώσει, πιο ρετρό και λίγο πιο ξεθωριασμένο κι από μεταγενέστερες ταινίες του είδους. Πόσο ταιριαστό με τους ήρωές του, αλλά και με τους πρωταγωνιστές του, ένα μάτσο από τους μεγαλύτερους σταρ του Χόλιγουντ, λίγο ξεθωριασμένους κι αυτούς, στην «ωριμότητά» τους. Και πόσο μεγαλειώδης είναι, ανάμεσά τους, η Ελίζαμπεθ Τέιλορ, όχι μόνο χάρη στο καπέλο-γλάστρα μιας θύελλας από μοβ λουλούδια, ή στα ανεξάντλητα νεγκλιζέ που φορά στην κάμαρά της, αλλά κυρίως στη δύναμή της ν' αυτοσαρκάζεται, να παίζει με το είδωλό της και να δείχνει ότι γελά από μέσα της, κάθε στιγμή.
