Σε μια ελληνική θερινή σεζόν που ακόμα δεν έκανε τη «γαλλική κωμική εμπορική επιτυχία της», το φιλμ του Ολιβιέ Μπαρού (με μπόλικα παράσημα στο γαλλικό box office) έρχεται να διεκδικήσει τη θέση, με ό,τι καλό κι ό,τι ανόητο συνεπάγεται αυτό.
Ο Ζερόμ είναι ένας πωλητής σκαφών αναψυχής στη Νίκαια. Οχι μόνο: ο Ζερόμ ίσως είναι αστροναύτης, φροντιστής ηλικιωμένων, εξαιρετικά φιλάνθρωπος, πρωταθλητής πολεμικών τεχνών, ερωτύλος άνευ προηγουμένου. Τουλάχιστον στη φαντασία του. Ο Ζερόμ είναι κατ’ εξακολούθηση ψεύτης αλλά όταν, ξυπνώντας ένα πρωί, συνειδητοποιήσει ότι τα ψέματά του έχουν γίνει η πραγματικότητά του, θ’ αγωνιστεί να επιστρέψει στο χτες.
Μια αν όχι πρωτότυπη, σίγουρα χαριτωμένη και πρόσφορη για κωμωδία ιδέα αναλαμβάνει ο Μπαρού, χωρίς να την οδηγεί πουθενά. Τα gags διαδέχονται το ένα το άλλο χωρίς κορύφωση, η επίλυση του γρίφου έρχεται προβλέψιμα και ανάλατα, ενώ ο Ταρέκ Μπουνταλί σ' ένα one man show εκμεταλλεύεται, μεν, στο έπακρο τις διασκεδαστικές μούτες του, αλλά αναλώνεται σε γκάφες και υπερβολές που συνθέτουν μια ταινία - ανέκδοτο χωρίς punch line.
