Λίγο λιγότερο λαμπερή, λίγο περισσότερο κομψή και πνευματώδης από τις αντίστοιχες αμερικανικές, αλλά εξίσου καθησυχαστικά μη πειστική, αυτή η γαλλική ρομαντική κομεντί προσφέρει αντίδοτο στη μελαγχολία με συνταγή... γιατρού.
Κεντρικός ήρωας είναι ο Ζαν-Πιερ, ο γιατρός του χωριού όπου ζει και των περιχώρων. Είναι διαρκώς διαθέσιμος και προσφέρει στους συντοπίτες του τόσο ιατρικές, όσο και συναισθηματικές συμβουλές: τούς είναι απαραίτητος κι εκείνοι γι' αυτόν, μέρος της καθημερινότητας του τόπου, ζωντανό στοιχείο της. Ωσπου ο Ζαν-Πιερ θα μάθει ότι είναι ο ίδιος σοβαρά άρρωστος και χρειάζεται αναγκαστική ξεκούραση. Τα καθήκοντά του θ' αναλάβει η Ναταλί, όμορφη και ώριμη σε ηλικία, αλλά νέα γιατρός, που κάνει το αγροτικό της. Θέλοντας και μη, ο Ζαν-Πιερ θα διαπιστώσει ότι, πράγματι, ουδείς αναντικατάστατος.
Ο Τομά Λιλτί, σκηνοθέτης του κριτικά αναγνωρισμένου στη Γαλλία, «Hippocrate» του 2015, κάνει τη σοφή επιλογή να τοποθετήσει την ιστορία του στην επαρχία, όχι την τουριστική και περιποιημένη, αλλά την πραγματική, παραμελημένη και αυθεντική, πράγμα που δίνει στο φιλμ του έναν ευπρόσδεκτο ρεαλισμό κι ένα παράπλευρο ενδιαφέρον. Εκεί, ο Φρανσουά Κλουζέ ενσαρκώνει με μελαγχολία αλλά και μπρίο τον παντοδύναμο Ζαν-Πιερ που βρίσκεται σε ευάλωττη στιγμή - η παρουσία του και μόνο αρκεί για να γίνει η ταινία ενδιαφέρουσα, παρότι ο ρόλος δεν απαιτεί πολλά από τις ικανότητές του.
Ωστόσο η ταινία δεν καμουφλάρει τις προθέσεις της, αυτές δηλαδή του ανάλαφρου κοινωνικού σχολιασμού και κατανώλει πολύ χρόνο στην κοινότυπη κωμωδία, με φαβορί τις «συναντήσεις» της Ναταλί με τους κατοίκους και τις εκκεντρικότητές τους, ή απλώς τις ανατροπές της ίδιας της ζωής στη φύση. Η γοητεία της απλότητας στη ζωή των «αληθινών» ανθρώπων είναι το μότο κι ο Λιλτί το κάνει συμβατικά κι ευχάριστα, σ' ένα φιλμ έτοιμο για εμπορική επιτυχία.
