Στα τέλη της δεκαετίας του ’70, στην Μαδρίτη που μόλις συνέρχεται από τη δικατορία του Φράνκο φτάνει γεμάτη όνειρα για μια νέα ζωή η οικογένεια Ολμέδο. Πρώτη στάση το υπέροχο σπίτι στην οδό Μαλασάνια 32 που θα στεγάσει το κεντρικό ζευγάρι, τον Μανόλο και την Καντέλα, τον πατέρα της Καντέλα που πάσχει από αλτσχάιμερ, την Αμπάρο, κόρη της Καντέλα από προηγούμενο γάμο και τα δύο αγόρια, τον Πέπε και τον μικρό Ραφαέλ. Τίποτα δεν είναι τέλειο, καθώς όλοι τους φτάνουν από την ισπανική επαρχία χωρίς ακριβώς να το θέλουν, αλλά με κομμένους τους δεσμούς με το παρελθόν τους και με τις δυναμικές ανάμεσα στις σχέσεις των ετερόκλητων μελών της οικογένειας διαταράσσονται συνεχώς μπροστά στην αγωνία μιας νέας αρχής που τους βρίσκει απένταρους, με όλα τους τα χρήματα να έχουν τοποθετηθεί στην υποθήκη του σπιτιού. Τίποτα δεν θα βελτιωθεί, όταν ήδη από την πρώτη ημέρα που φτάνουν στο διαμέρισμα της οδού Μαλασάνια κάποιος μοιάζει να τους παρακολουθεί και να θέλει το κακό τους…
Ακόμη μια ταινία τρόμου για ένα στοιχειωμένο σπίτι που κρύβει ένα μυστικό και περιμένει κάθε φορά τους νέους ιδιοκτήτες για να μπορέσει να αποκαλυφθεί, το «Οδός Μαλασάνια 32» κάνει τη διαφορά επειδή ακριβώς διαδραματίζεται στην μετά - Φράνκο Ισπανία και οι ήρωες της αντανακλούν τόσο την κοινωνική κατάσταση της εποχής όσο και την προσδοκία που επικρατούσε παντού για μια νέα ζωή, που θα μπορεί πλέον να μην κρύβεται στις σκιές. Ιδανική συνθήκη, τόσο για το «μυστικό» που κρύβεται μέσα στο σπίτι και αρχίζει να επικοινωνεί με διαφορετικό τρόπο με το κάθε μέλος της οικογένειας όσο και για το «μυστικό» που κρύβει η ίδια η οικογένεια και που θα μάθουμε αργά μέσα στην ταινία για να ολοκληρωθεί ο χάρτης μιας κοινωνίας που ζούσε για χρόνια πίσω από προκαταλήψεις, θρησκοληψίες και τον ηθικό-λογικό μανδύα μιας απανταχού υποκρισίας.
Το διαμέρισμα είναι υποβλητικό, οι ηθοποιοί είναι όλοι διαλεγμένοι προσεκτικά για να αποδώσουν τις χροιές των ηρώων υποδύονται (ο αποφασιστικός πατέρας, η πιο αδύναμη μητέρα, η κόρη που ονειρεύεται το Παρίσι, ο γιος που είναι κλεισμένος στον εαυτό του…) και μέχρι και την πρώτη «εμφάνιση» του στοιχειού όλα υπόσχονται μια ακόμη ικανή προσθήκη στην παράδοση του ισπανικού τρόμου της νέας γενιάς, αυτού που κατάφερε κόντρα στις προβλέψεις να ενσωματώσει τα ιδιαίτερα κι αγαπημένα χαρακτηριστικά ενός εθνικού σινεμά σε μια οικουμενική αίσθηση για το horror που αγαπάμε.
Ακριβώς όπως και οι προσδοκίες της οικογένειας για μια καλύτερη ζωή, το όνειρο για μια τέτοια ταινία τρόμου, όμως, δεν θα βγει αληθινό, αφού από αυτό το σημείο και μετά αυτό που θα κυριαρχήσει στην «Οδό Μαλασάνια 32» είναι η ατέρμονη επανάληψη των ίδιων ακριβώς σκηνών, η εξαντλητική κατάχρηση των τεχνικών που κάνουν τον θεατή να τρομάξει απλά επειδή κάτι συμβαίνει ξαφνικά και εν αγνοία του, ο τερματισμός όλων των κλισέ που έχουμε δει άπειρες φορές σε παρόμοιες ιστορίες (από την τηλεόραση που γίνεται το μέσο επικοινωνίας με τα παιδιά μέχρι το μέντιουμ που θα έρθει για να «καθαρίσει» το σπίτι), μια ακατανόητη επιλογή (που δεν αποκαλύπτουμε) για την τελική σύγκρουση και μια ακόμη πιο ακατανόητη επιλογή ως λύση του δράματος που πραγματικά δεν κολλάει πουθενά και δεν ενδιαφέρει κανέναν.
Πιο ενδιαφέρον στο χαρτί παρά στην οθόνη, το «Οδός Μαλασάνια 32» είναι ακριβώς όπως και το διαμέρισμα που βρίσκεται στον αριθμό της οδού του τίτλου του: πιο ωραίο απέξω, αλλά όταν μπεις μέσα…
