Το Επεκουέν ήταν ένα από τα πλέον τουριστικά χωριά της Αργεντινής, με εκατοντάδες επισκέπτες να συρρέουν για τις θερμές πηγές του. Μέχρι που στις 10 Νοεμβρίου 1985, η τεράστια ποσότητα του νερού έσπασε το φράγμα, κατέκλυσε το χωριό και το βύθισε ολοκληρωτικά. Τριάντα χρόνια αργότερα, τα νερά υποχωρούν, με τους κατοίκους όμως να μην επιστρέφουν. Μια παρέα νεαρών, παρά τις προειδοποιήσεις, ταξιδεύει στα αποκαλυφθέντα ερείπια για να γυρίσει ένα ντοκιμαντέρ για την ιστορία του Επεκουέν, όμως αντίθετα με ό,τι νόμιζαν, δεν είναι μόνοι τους...
Εκδικητική αλληγορία για τους «ξεχασμένους» κυβερνήσεων, που μία φυσική καταστροφή τους στοίχισε τα πάντα, αυτή η σπλάτερ ταινία τρόμου και φτηνού εντυπωσιασμού, ακολουθεί όλους τους κανόνες: ημίγυμνα κορίτσια, exploitation ερωτισμού, κοινωνική σαπίλα και σιχαμερή βρωμιά, exploitation αηδίας, ορκισμένοι ττιμωροί-ζόμπι, exploitation βιασμών, ξεκοιλιασμάτων, ακρωτηριασμών, ακόμα και κανιβαλισμού.
Η b-movie ποιότητα επίσης είναι απροκάλυπτη: το μακιγιάζ μιας νέας ηθοποιού για να παίξει τη γριά, τα κακοφωτισμένα λημέρια, τη λεπτομέρεια στην ανατριχιαστική σκηνογραφία, για να μην μιλήσουμε για τους χαρακτήρες καρικατούρες και το σχηματικό σενάριο.
Υπάρχει κοινό φυσικά, το οποίο αντιμετωπίζει με χιούμορ και απενοχοποιημένη απόλαυση αυτό το είδος, αλλά, σίγουρα, μπορεί να βρει καλύτερα παραδείγματά του.
