Το 1966 ο Τζον Λένον βρίσκεται στην Αλμερία της Ισπανίας για τα γυρίσματα της ταινίας «Πως Κέρδισα τον Πόλεμο» του Ρίτσαρντ Λέστερ. Αρκετά χιλιόμετρα βορειότερα, στην πόλη Αλμπασέτ, ο Αντόνιο, χρησιμοποιεί τους στίχους από τα τραγούδια των Beatles για να διδάξει στους μαθητές του αγγλικά. Όταν μαθαίνει ότι ο Λένον βρίσκεται στην Ισπανία, αποφασίζει να ξεκινήσει ένα ταξίδι προς την Αλμερία για να συναντήσει το είδωλο του από κοντά. Στην διαδρομή θα γνωρίσει την Μπελέν και τον Χουάνχο, δύο νέους που έχουν φύγει από τα σπίτια τους, ο καθένας κυνηγώντας το δικό του όνειρο. Τα ταξίδι τους θα είναι μακρύ και θα τους αποκαλύψει πράγματα που δεν είχαν ποτέ φανταστεί για τον εαυτό τους.
Βασισμένη σε ένα αληθινό περιστατικό σε μια εποχή που η εμμονή με τους διάσημους έδειχνε να έχει μια γοητευτική, σχεδόν ιδεαλιστική αίσθηση κι όχι τον ανθρωποφαγικό χαρακτήρα των tabloids και του ίντερνετ, η ταινία του Νταβίντ Τρουέμπα, ακολουθεί μια ανάλογα νοσταλγική διαδρομή δίχως όμως να πέφτει στην παγίδα ενός γλυκερού ρετρό.
Σε αυτό το road movie εποχής μπορεί όλα να δείχνουν γοητευτικά και άψογα φωτογραφημένα, όμως στην διάρκεια του φιλμ χωράνε μερικοί καλοσχηματισμένοι χαρακτήρες, μια ενδιαφέρουσα απεικόνιση της εποχής και της ισπανικής Ιστορίας, μικρές γοητευτικές λεπτομέρειες, χιούμορ και τρυφερότητα κι ακόμη και ψήγματα μιας πολιτικής ματιάς στο παρελθόν -αλλά κι ως αντανάκλαση και στο τώρα. Το φιλμ του Τρουέμπα κατορθώνει να ισορροπεί την «μεγάλη εικόνα» με τις μικρές προσωπικές ιστορίες και την νοσταλγική γοητεία της εποχής με την αλήθεια της ζωής στο τότε που προφανώς δεν ήταν ιδανική.
Κι αν κάποιες από τις συμπτώσεις και τις συναντήσεις του κεντρικού ήρωα στον δρόμο του προς τα γυρίσματα της ταινίας του Τζον Λένον, δείχνουν σχηματικές, όπως ίσως και τα «μηνύματα» που το φιλμ θέλει να περάσει, ο τρόπος με τον οποίο συμβαίνουν ή κινηματογραφούνται, είναι από την αρχή ως το τέλος κομψός και μετρημένος, πειστικός και γλυκόπικρος. Αναμφίβολα αποτελεσματικός. Και βρίσκουν στο πρόσωπο του εξαιρετικού Χαβιέ Κάμαρα τον ιδανικό οδηγό (κυριολεκτικά και μεταφορικά), για να σε κερδίσει με την εξαιρετική του ερμηνεία κάνοντάς σε να τον ακολουθήσεις δίχως δισταγμούς στο ταξίδι του.
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι στο μυαλό του Τρουέμπα είναι πρωτίστως το κοινό, κάτι που είναι σαφές από την πορεία της ταινία στο φεστιβάλ του Σαν Σεμπαστιάν, στις αίθουσες της Ισπανίας και στα βραβεία Γκόγια όπου θριάμβευσε κερδίζοντας έξι από αυτά, όμως το φιλμ είναι από εκείνες τις crowd pleasing ταινίες που είναι οτιδήποτε άλλο παρά κούφιες.
Σε καμιά περίπτωση ένα φιλμ που θα σας αλλάξει την ζωή, μα δίχως αμφιβολία, μια ταινία που θα κάνει το βράδυ σας καλύτερο.
