Ο σκηνοθέτης του «Η Επίσκεψη τής Μπάντας» υπογράφει (και συμμετέχει στο Φεστιβάλ Κανών), μια πολιτική «τραγι-κωμωδία», μια ταινία που, σαν ψηφιδωτό, ενώνει μικρές ιστορίες μικρών ανθρώπων σ’ ένα μεγάλο πορτρέτο του Παλαιστινιακού, τελικά αποσπασματικό, αλλά σίγουρα ευαίσθητο και συγκινητικό.
Ο Σάμι, ένας Παλαιστίνιος που ζει στην Ιερουσαλήμ, επιστρέφει για το γάμο του αδελφού του στο μικρό αραβικό χωριό τής καταγωγής του στο Ισραήλ, με τους αρτηριοσκληρωτικούς κατοίκους που τραμπουκίζουν τούς «παράνομους» Παλαιστίνιους μεροκαματιάρηδες που τούς κάνουν τα μαστορέματα. Αυτόν τον πολύπλοκο ιστό αντικρουόμενων ταυτοτήτων προσπάθησε ν' αποφύγει ο Σάμι, μετοικώντας στη μεγάλη πόλη και βρίσκοντας μια φιγουράτη δουλειά, σ' αυτόν εγκλωβίζεται τώρα, μαζί με τη γυναίκα και το μικρό γιο του, όταν, απροειδοποίητα, οι ισραηλινές αρχές πολιορκούν το χωριό, κόβουν το ηλεκτρικό και υψώνουν γύρω του ένα φρουρούμενο τείχος.
Με αναφορές που αγγίζουν από την πανδημία ως τη «Χολέρα» τού Καμί και μ’ έναν αργό αλλά παιχνιδιάρικο ρυθμό, μ’ ένα προβοκατόρικο χιούμορ και μια ριζωμένη μελαγχολία, χωρίς γενικότητες, χωρίς διδακτισμό αλλά με την ικανότητα να αναλύσει, ποτέ φλύαρα, την ιδιαιτερότητα τής αντιπαλότητας των δυο λαών, ο Κολίριν χτίζει μια ταινία αξιαγάπητη χωρίς, όμως, ίσως κι από υπερβολική κινηματογραφική διακριτικότητα, να μπορέσει να ενοποιήσει τα στοιχεία της ώστε να την οδηγήσει σ' ένα τελευταίο μέρος δυναμικό ή αξιομνημόνευτο.
