Επιτέλους! Η Καρολίν συνταξιοδοτήθηκε και έχει μια καινούρια ζωή μπροστά της. Έχει χρόνο να φροντίσει τα παιδιά της, τον σύζυγο και πάνω από όλα τον εαυτό της. Πολύ σύντομα όμως αντιλαμβάνεται ότι αυτό το είδος ελευθερίας είναι συνώνυμο της πλήξης, με αποκορύφωμα το δώρο γενεθλίων της, που δεν είναι άλλο από μια κάρτα μέλους σε ένα club συνταξιούχων. Παραδόξως, εκεί θα έρθει σε επαφή με τον νεαρό καθηγητή πληροφορικής, που υποκύπτει στη γοητεία της. Η Καρολίν θα βιώσει μια δεύτερη νεότητα, θα ερωτευτεί τον νεαρό άντρα, θα γευτεί πρωτόγνωρες εμπειρίες, θα επαναστατήσει και θα αιφνιδιάσει τον περίγυρο της. Ποιος είπε ότι η συνταξιοδότηση είναι το τέλος και όχι μια ολοκαίνουρια αρχή;
Το πρόβλημα του να κάνεις μια ταινία όπου ένας νεαρός άντρας και μια γυναίκα με τα διπλάσια του χρόνια ξεκινούν μια ερωτική σχέση, στην οποία πρωταγωνιστεί η Φανί Αρντάν, είναι πως με μια τόσο άχρονα ερωτεύσιμη ηθοποιό, πολύ απλά, η σχέση μοιάζει απολύτως κατανοητή. Ευτυχώς λοιπόν που στο «Τα Καλύτερα Ερχονται», η ματιά είναι από την πλευρά εκείνης, μιας γυναίκας που έχει τις δικές της αμφιβολίες για την σχέση και που εκτός των άλλων είναι παντρεμένη, με δυο κόρες περίπου στην ηλικία του άντρα που θα ερωτευτεί.
Το φιλμ της Μαριόν Βερνού, δίνει στην Αρντάν, έναν ρόλο που ακόμη κι αν μοιάζει να ξεκινά από εύκολα ρομαντικά κλισέ η ικανή ηθοποιός κατορθώνει να μεταμορφώσει σε κάτι παραπάνω σχεδόν μόνο χάρη στην παρουσία της, την ερμηνευτική της ωριμότητα και την ικανότητα να γοητεύει ακόμη κι αν δεν κάνει τίποτα παραπάνω από το να φυσά μια τολύπα καπνού από τα χείλη της.
Ομως όσο κι αν η Αρντάν κι οι υπόλοιποι καλοί συνάδελφοί της προσπαθούν κι όσο κι αν οι χαρακτήρες τους προσπαθούν να αποφύγουν τις ευκολίες σε ένα σενάριο που δεν είναι κενό από σκέψη, το φιλμ δεν κατορθώνει να αποτινάξει την αίσθηση ενός καλοφωτογραφημένου, φιλμ που μοιάζει να τσεκάρει κουτάκια στη λίστα με τα πράγματα που θα μπορούσαν να το κάνουν να μοιάζει πιο ρομαντικό: μια μελαγχολικά όμορφη παραλιακή πόλη, ελκυστικοί άνθρωποι, σύζυγοι με κατανόηση, μουσική που θες να συνοδεύει και τις δικές σου ρομαντικές στιγμές και ούτω καθ΄εξής.
Μπορεί να μην αξίζει τον χαρακτηρισμό του καλοφτιαγμένου Αρλεκιν για γυναίκες μιας κάποιας ηλικίας, αλλά παρ΄ότι προσπαθεί, δεν κατορθώνει να αποκτήσει ένα βάθος που θα το έκανε αληθινά ενδιαφέρον, έστω κι αν κατά στιγμές η Αρντάν από μόνη της, σε αποζημιώνει για τις πιο προβλέψιμες και αδιάφορες στιγμές της ταινίας.
