Η Ντόροθι και ο Τότο έχουν επιστρέψει στο Κάνσας, κατεστραμμένο και μοναχικό, πια, μετά το πέρασμα του τυφώνα. Πολύ γρήγορα, ωστόσο, ένα ουράνιο τόξο ψηφιακή ρουφήχτρα θα τους διακτινίσει και πάλι πίσω στη χώρα του Οζ, όπου όλα είναι ίδια κι όλα έχουν αλλάξει. Εκεί, η Ντόροθι θα αγωνιστεί να σώσει τους παλιούς της φίλους, το Σκιάχτρο, τον Τενεκεδένιο, το Λιοντάρι και την Γκλίντα από ένα νέο κακό που λέγεται Τζέστερ, είναι φθονερός γελωτοποιός και πολύ πολύ κακός.

Ο δισέγγονος του Λ. Φρανκ Μπάουμ εκμεταλλεύτηκε τη δημιουργική φαντασία και τη διασημότητα του προπάππου του κι έγραψε αυτό το «σίκουελ» του Μάγου του Οζ, μια προσχηματική ιστορία που ούτε δικαιώνει την έμπνευση του πρωτότυπου έργου, ούτε και μόνη της, ανεξάρτητα, παρουσιάζει κάποιο ενδιαφέρον ως παραμύθι δράσης. Τα ευρήματα της πλοκής είναι καθησυχαστικά προβλέψιμα και συνηθισμένα, η Ντόροθι και όλοι οι υπόλοιποι ήρωες δεν έχουν ίχνος προσωπικότητας που να προκαλεί κάποια συμπάθεια ή ενδιαφέρον. Στην Αμερική η βασική ατραξιόν της ταινίας ήταν το δημοφιλές καστ της, από τη Λία Μισέλ του «Glee» στον πρωταγωνιστικό ρόλο και τα τραγούδια, μέχρι τον Νταν Άικροϊντ και τον Τζέιμς Μπελούσι, μέχρι τον Ολιβερ Πλατ και τον Κέλσι Γκράμερ, αλλά στην ελληνική μεταγλώττιση το πλεονέκτημα εξαφανίζεται. Και τα ίδια τα τραγούδια του, άλλωστε, μιούζικαλ, γραμμένα από τον Μπράιαν Ανταμς, ακούγονται τόσο τυποποιημένα που δεν γκελάρουν καν στη μνήμη.

Δεδομένων των μεγαλύτερων και μικρότερων αριστουργημάτων που έχουν βγει από την Disney, την Pixar, τη Fox στο παιδικό animation, αλλά και από τα σοφιστικέ στούντιο της Γαλλίας και τη μεγάλη παράδοση της Ιαπωνίας, ο νέος «Οζ» απλώς δεν πλησιάζει τον πήχη. Το ίδιο του το σκίτσο αναπαριστά μονοδιάστατα (και ελαφρώς κακόγουστα) γνώριμες εικόνες με νέες προσθήκες, με την προχειρότητα τηλεταινιών κινουμένων σχεδίων της παιδικής ζώνης που παράγονται με την οκά. Ολα τα παραπάνω, φυσικά, δε σημαίνουν ότι τα παιδιά που θα γεμίσουν τις καλοκαιρινές διακοπές τους μ’ ένα δίωρο στην αίθουσα δε θα διασκεδάσουν ανάλαφρα, αλλά αυτή είναι κι η ελάχιστη απαίτηση από μια παιδική ταινία.