Σε μια μακρινή, άχρονη πολιτεία, όπου οι άνθρωποι έχουν χάσει τη φωνή τους. Ο κος TV, ο καναλάρχης της περιοχής είναι αυτός που έχει αναλάβει την εξουσία: έχει κλείσει τους ανταγωνιστικούς σταθμούς και έχει κατακλύσει την αγορά με τη μόνη διαθέσιμη τροφή, κουτιά με μπισκότα “ΤV Food”! Οσο για τις φωνές εναντίωσης; Ο κος TV δεν έχει κανένα πρόβλημα, αφού βρήκε τη δραστική λύση: Απλώς τις έκλεψε όλες! Η μόνη γυναίκα που έχει το δικαίωμά της να μιλά, δεν είναι άλλη από τη «Φωνή». Μια τραγουδίστρια που δίνει παραστάσεις σε φτηνά μαγαζιά τη νύχτα, κρύβοντας το πρόσωπο της με μια κουκούλα, εξυπηρετώντας τις ορέξεις του αδίστακτου άνδρα. Ο τελευταίος φαίνεται να μην σταματά εκεί και οργανώνει ένα δόλιο σχέδιο για να κρατήσει την εξουσία του για πάντα, γι’ αυτό και απάγει τη «Φωνή» -χωρίς όμως να ξέρει πως και ο μικρός της γιος έχει κι αυτός το «χάρισμα». Ένα μικρό κοριτσάκι που θα τον γνωρίσει θα καλέσει την, κατά τ’ άλλα διαλυμένη, οικογένειά της, για να τον βοηθήσουν, και τους παρασέρνει σε ένα ταξίδι προς μια κεραία που εκπέμπει άλλα μηνύματα, προς το άγνωστο, τον κίνδυνο, τον ουρανό!
Επιλέγοντας να μιλήσει τη γλώσσα του βωβού σινεμά, με τρόπο φρέσκο κι εμπνευσμένο, το «La Antenna» κατορθώνει στην πορεία να εφεύρει ένα απόλυτα δικό του ιδίωμα που χρησιμοποιεί δανεικές φράσεις από τον Μελιές και τον Φριτζ Λάνγκ, από το ανακυκλωμένο ασπρόμαυρο σύμπαν του Γκάι Μάντιν, από τον πεσιμιστικό φουτουρισμό του «Μπραζίλ» του Τέρι Γκίλιαμ ή το 1984 του Τζορτζ Οργουελ.
Γεμάτο εικόνες εξαιρετικής ομορφιάς και κινηματογραφικά ευρήματα που στην πλειοψηφία τους λειτουργούν πετυχημένα, μπορεί να χρησιμοποιεί μια μάλλον διάφανη παραβολή για να μιλήσει για κάτι μάλλον προφανές, αλλά δεν κρύβει ότι ενδιαφέρεται περισσότερο για τις εικόνες απ ότι για την ιστορία. Αυτές είναι άλλωστε που έχουν τον πρώτο λόγο, αυτές θα σας γοητεύσουν αρχικά κι αυτές θα σας αποζημιώσουν. Και με το παραπάνω...
