Στην πραγματικότητα, δεν υπάρχει η παραμικρή έκπληξη σε αυτό το road movie συναισθηματικής ενηλικίωσης και αποδοχής, το οποίο δημιουργεί με παλιομοδίτικη αισθητική και μια αναμφισβήτητα νοσταλγική διάθεση ο Μαρκ Ράσο. Από τις κατάλληλα τοποθετημένες συναισθηματικά φορτισμένες στιγμές μέχρι τις εντάσεις που εκ των προτέρων γνωρίζει κανείς πως μαρτυρούν τραύματα του παρελθόντος και από την ασφαλή κινηματογράφηση μέχρι την στρωτή αλλά απόλυτα αναμενόμενη αφήγηση, όλα μαρτυρούν παλιό κλασικό, ασφαλές σινεμά που ποτέ δεν εκτροχιάζεται αλλά ποτέ δεν δημιουργεί κάτι αυθεντικό, ξεχωριστό και, εν τέλει, πραγματικά ισχυρό.
Με πρωταγωνιστή τον Ματ του Τζέισον Σουντεΐκις, το «Ζωή σε Φιλμ» παρακολουθεί έναν διαζευγμένο και στα πρόθυρα απώλειας της δουλειάς του άνδρα τη στιγμή που μαθαίνει ο πατέρας του ο Μπεν, διάσημος φωτογράφος αλλά δύστροπος και μόνιμα μακριά από την οικογένειά του, είναι βαριά άρρωστος. Οπως ενημερώνει τον Ματ η Ζούι, η κοπέλα που προσέχει τον πατέρα του και ερμηνεύει με ζωτική φυσικότητα η Ελίζαμπεθ Ολσεν, ο Μπεν (Εντ Χάρις) επιθυμεί - ή μάλλον απαιτεί από τον Ματ - να τον συνοδεύσει μέχρι το Κάνσας, όπου σκοπεύει να εμφανίσει φωτογραφίες τραβηγμένες σε Kodachrome, λίγο πριν κλείσει το τελευταίο εργαστήριο εμφάνισης του φιλμ και η Kodak το αποσύρει οριστικά από την αγορά.
Το ταξίδι φυσικά, ακολουθώντας ευλαβικά όλους τους κανόνες του είδους, πρόκειται να στιγματιστεί από τις συγκρούσεις πατέρα και γιου στον δρόμο προς την αποδοχή, θα πάρει απρόσμενες τροπές από αποφάσεις της στιγμής που θα οδηγήσουν σε ακόμα μία σημαντική συναισθηματική αποκάλυψη, θα κινδυνέψει να μην ολοκληρωθεί ποτέ από τα λάθη και τις επιπολαιότητες των συνταξιδιωτών και θα κορυφωθεί εξίσου αναμενόμενα με την αποκάλυψη των φωτογραφιών που αποτέλεσαν και την αφορμή ολόκληρου του ταξιδιού, όλα τακτικά, όμορφα δομημένα και με έμφαση στην συγκίνηση, σαν παλιό, θερινό σινεμά όπου από πριν γνωρίζει κανείς ακριβώς τι πρόκειται να παρακολουθήσει.
Γιατί δεν είναι μόνο η αναπόληση της παρελθόντος και των τραυμάτων που οδήγησαν στο σήμερα ή αυτή καθεαυτή η αφοσίωση σε μια μέθοδο απεικόνισης της μνήμης (που αναπόφευκτα μετρά αντίστροφα μέχρι το τέλος της) που μαρτυρούν μια αφήγηση που επενδύει σχεδόν τα πάντα στην νοσταλγία, ή ακόμα και στην ασφάλεια. Κάθε αφηγηματική επιλογή, κάθε επεισόδιο αυτής της διαδρομής, κάθε μα κάθε σύγκρουση ανάμεσα στην τριπλέτα των πρωταγωνιστικών χαρακτήρων τηλεγραφείται από την αρχή, χωρίς η ταινία να προσποιείται καν ή να νομίζει έστω για μια στιγμή ότι στρώνει τον δρόμο για κάτι καινούριο.
Αντιθέτως, το «Ζωή σε Φιλμ» δείχνει να επενδύει στις οργανικές αλληλεπιδράσεις ανάμεσα στους χαρακτήρες, στην αβίαστη φυσικότητα των ερμηνειών τους (όσο κι αν τα χαρακτηριστικά τους είναι μάλλον στερεοτυπικά) και σε μια διάχυτη χαλαρότητα που θολώνει μερικώς την προκαθορισμένη διαδρομή από το ένα κλισέ ενός road movie στο άλλο. Αυτή η ειλικρίνεια είναι που τελικά δεν σε αφήνει να κακιώσεις σε μια ταινία που υπολογισμένα σερβίρει ένα ξαναζεσταμένο φαγητό ή, ακόμα καλύτερα και σύμφωνα με τις δικές της αναλογίες, «εμφανίζει» μια ταινία με μεθόδους που ανήκουν ανεπιστρεπτί στο παρελθόν.
Ενδιαφέρουσα λεπτομέρεια; Η ταινία είναι γυρισμένη σε φιλμ Kodak 35mm ενώ αποτελεί συμπαραγωγή του Netflix, προορισμένη να καταναλωθεί ψηφιακά κατ' οίκον στο μεγαλύτερος μέρος του κόσμου. Αυτή η ειρωνεία ίσως είναι και το πιο ενδιαφέρον, απρόσμενα σύγχρονο, στοιχείο της.
