Με αληθοφάνεια, ψυχραιμία και μεθοδικότητα που έρχεται κατευθείαν από το παρελθόν του νεαρού, μόλις 38 ετών, Τζονατάν Μιλέ στο ντοκιμαντέρ, το μυθοπλαστικό του ντεμπούτο αφηγείται μια - λες - προσωπική ιστορία με την αντικειμενικότητα και κυρίως το σασπένς και την κινηματογραφική υπερβολή που του προσδίδει το είδος του πολιτικού κατασκοπευτικού θρίλερ.
Σαν νεαρός Μάικλ Μαν, με απόηχους που φτάνουν μέχρι το «Μόναχο» του Στίβεν Σπίλμπεργκ και από εκεί στην καρδιά του αμερικανικού σινεμά του ‘70, ο Μιλέ γράφει (μαζί με την Φλοράνς Ροσάτ) ένα σενάριο βασισμένο σε πραγματικά γεγονότα, μιλώντας για το ανθρωποκυνηγητό ενός νεαρού Σύριου πρώην κρατουμένου που αναζητά στην Γαλλία τον βασανιστή του και ταυτόχρονα για κάθε ιστορία εκδίκησης που ανάγκασε τους θεωρητικούς να ανακηρύξουν το revenge movie σε σε κυρίαρχο κινηματογραφικό genre μέσα στον αιώνα του κινηματογράφου.
Μέλος μιας οργάνωσης που προσπαθεί να εντοπίσει εγκληματίες πολέμου του καθεστώτος της Συρίας, ο Χαμίντ, πρώην καθηγητής πανεπιστημίου που ζει στο Στρασβούργο, είναι ο οδηγός σε μια αναζήτησή που διαθέτει το σασπένς του θρίλερ αλλά κυρίως εκείνο το άλλο, το πιο αγωνιώδες, της ανάγκης να επουλωθούν ανοιχτά τραύματα που σε εμποδίζουν να είσαι ο εαυτός σου. Χωρίς ταυτότητα, με το παρόν του φτιαγμένο από ένα ψέμα και με την οργισμένη επιθυμία για αντίποινα που όμως θα εμποδίσει πολλές φορές - μέχρι το τέλος; - η ανθρώπινη συνείδηση, ο Χαμίντ παίζει στο δικό του video game, φρενήρες σε ρυθμό αλλά και σε ρίσκο, σε έγχυση αδρεναλίνης αλλά και σε ουμανισμό.
Ενα εκρηκτικό μείγμα αποτυπωμένο μαγνητικά, θλιμμένα και πανανθρώπινα στο πρόσωπο ενός πρωταγωνιστή, του Αντάμ Μπεσά, που βραβευμένος στο τμήμα Ενα Κάποιο Βλέμμα των Καννών το 2022 για το «Harka» του Λότφι Νάθαν και ήδη διεθνής με συμμετοχή στο «Extraction» των αδελφών Ρούσο, με αυτήν την ταινία κερδίζει δίκαια τον τίτλο ενός «νέου Ταχάρ Ραχίμ» στο σύγχρονο σινεμά.