Η Λουσίντα «Λους» Πράις είναι μια δυναμική 17χρονη που ζει μια συνηθισμένη ζωή έως ότου κατηγορηθεί για ένα έγκλημα που δεν διέπραξε. Εξορισμένη στο αναμορφωτήριο Σουόρντ εντ Κρος, η Λους αισθάνεται μια περίεργη σύνδεση με τους δυο νεαρούς άντρες που τη φλερτάρουν. Απομονωμένη και στοιχειωμένη από περίεργα οράματα, ανακαλύπτει σιγά σιγά τα μυστικά του παρελθόντος κι ότι εκείνοι είναι έκπτωτοι άγγελοι, που ανταγωνίζονται επί αιώνες για την αγάπη της. Η Λους πρέπει να αποφασίσει που βρίσκεται η καρδιά της όσο ο παράδεισος αντιτάσσεται στην κόλαση σε μια επική μάχη για την αληθινή αγάπη.
Πολλές είναι εκείνες οι σειρές νεανικών βιβλίων φαντασίας που έχουν μεταφερθεί στον κινηματογράφο. Ομως καμία από αυτές δεν έχουν καταφέρει να βρουν την, εισπρακτική τουλάχιστον, επιτυχία της σειράς «Twilight». Εχουν περάσει ήδη πάνω από 4 χρόνια από τότε που είδαμε την Μπέλα να ταλανίζεται ανάμεσα στην αγάπη ενός βρικόλακα κι ενός λυκάνθρωπου στην τελευταία περιπέτεια της, και με την στέρηση σε πολλούς να χτυπάει κόκκινο, δεν άργησε να κάνει την εμφάνιση της άλλη μια νεανική σειρά βιβλίων φαντασίας, προσπαθώντας να μιμηθεί αρκετά από την επιτυχία των ταινιών της σειράς της Στέφανι Μέγιερ.
Αλλά αυτή την φορά όλα φαίνονται να είναι καταδικασμένα από την αρχή.
Βασισμένο στο πρώτο από τα τέσσερα βιβλία της Λόρεν Κέιτ που ανήκουν στην ίδια σειρά, το «Fallen» από τα πρώτα του λεπτά κιόλας, αντιγράφει τόσο απροκάλυπτα την σειρά «Twilight» όπου, θέλοντας να κλέψει λίγη από την λάμψη του, δεν το ενδιαφέρει καν να το κρύψει. Στην προκειμένη περίπτωση οι βρικόλακες και οι λυκάνθρωποι αντικαθιστούντε με αγγέλους, το ρομάντζο δείχνει παντελώς αδιάφορο, ενώ η ιστορία περί έκπτωτων αγγέλων και αγάπης για θνητούς μοιάζει λες και είναι παρμένο από κάποιο fan fiction το οποίο, μετά την δέκατη φορά που την ακούς, κάνει το «Twilight» να φαντάζει οσκαρικό μπροστά του.
Η ταινία διαθέτει τα πάντα, ώστε να κάνει όσους λατρεύουν τέτοιου είδους ταινίες, να τρέξουν να την δουν. Από την πανέμορφη, αλλά γεμάτη προβλήματα, πέτρα του σκανδάλου Λους, και τους δυο γοητευτικούς αγγέλους, ο ένας ξανθός και μυστηριώδης ο άλλος μελαχρινός και «κακό παιδί» (γιατί πάντα πρέπει να υπάρχει και ένας άγριος/ατίθασος σε μια τέτοια ιστορία), το σχολείο μέσα σε ένα γοτθικό πύργο με το όνομα Ξίφος και Σταυρός (το λες και το Χόγκουαρτς του φτωχού), την περίεργη αλλά αξιολάτρευτη φίλη και τις γκοθ μαθήτριες που θέλουν να στερήσουν στην ηρωίδα μας την ευκαιρία στην ευτυχία.
Και όλα αυτά κάτω την απούσα σκηνοθεσία του πάλαι ποτέ υποψήφιου με Οσκαρ σκηνοθέτη Σκοτ Χικς (για τον «Σολίστα» του 1996), η οποία κάνει τα πάντα να δείχνουν χωμένα μέχρι το λαιμό σε μια στερεοτυπική κινηματογραφική μεταφορά νεανικής λογοτεχνίας η οποία δεν προσπαθεί ούτε στο ελάχιστο να ξεφύγει από τον κλισέ απαγορευμένο έρωτα και το μελόδραμα, τους γεμάτους στόμφο χαρακτήρες και την ακατάσχετη φλυαρία. Ακόμα και όταν το φινάλε γεμίζει από CGI φτερά και πούπουλα και αδιάφορες μάχες, με τις αναμενόμενες από μίλια μακριά ανατροπές να δίνουν πραγματική μάχη να σου κερδίσουν το ενδιαφέρον, το μόνο που μένει είναι να αναρωτιέσαι είναι αν θα χρειαστεί να υποστούμε αυτό το δράμα για άλλες 4-5 ταινίες.
Μάλλον όχι. Ισως το μόνο ενδιαφέρον μπροστά σε όλο αυτό είναι το να παρατηρεί κανείς την πτώση ενός σκηνοθέτη από τότε που έκανε ταινίες υποψήφιες για Οσκαρ σε μια ταινία με τίτλο που το λες και τραγική ειρωνεία.
Διαβάστε ακόμη: Μιλώντας για «έρωτες μέχρι θανάτου» με τη συγγραφέα του «Fallen» Λόρεν Κέιτ
