Στην αρχαία Κίνα της Δυναστείας των Χαν, οι δράκοι εξορίζονται από το βασίλειο, ύστερα από μία σύγκρουση με τους ανθρώπους. Χρόνια μετά, η νεαρή Πινγκ φροντίζει τον Ντάνζι, έναν δράκο προστάτη ενός πολύτιμου και σπάνιου αυγού δράκου. Οταν τους ανακαλύψουν οι φύλακες του παλατιού, η Πινκ και ο Ντάνζι θα αναγκαστούν να δραπετεύσουν από το παλάτι, με σκοπό να επιστρέψουν το σπάνιο αυγό στον ωκεανό για να σώσουν τους δράκους από τον αφανισμό. Σε αυτό το συναρπαστικό και επικίνδυνο ταξίδι, η Πινγκ θα ανακαλύψει ότι έχει μαγικές δυνάμεις και είναι μία πραγματική Φύλακας των Δράκων!
Αυτή η συνεργασία Ισπανίας και Κίνας για να φέρει στη μεγάλη οθόνη μια ταινία βασισμένη στην πολυβραβευμένη σειρά βιβλίων της Κάρολ Γουίλκινσον, «Η Φύλακας των Δράκων», ακούγεται στα χαρτιά ως κάτι το πραγματικά ενδιαφέρον. Και οι δυο χώρες έχουν μεγάλη ιστορία στο animation, με έναν εκ των δυο σκηνοθετών της, τον Ισπανό Σαλβαδόρ Σιμό, να μας έχει δώσει και μια από τις πιο όμορφες ευρωπαϊκες ταινίες στο είδος, το «Ο Μπουνιουέλ στο Λαβύρινθο με τις Χελώνες».
Και δεν είναι ότι η ταινία δεν έχει μερικές υπέροχες και εντυπωσιακές στιγμές μιας και το animation είναι γεμάτο από όμορφα χρώματα και υπέροχα σχεδιασμένα τοπία και ένα απαράμιλλο στυλ βγαλμένο από την κινέζικη λαογραφία, τα οποία πραγματικά σε κάνουν να χάνεσαι μέσα σε αυτά. Είναι μόνο κρίμα που καθώς μένεις με το στόμα ανοιχτό σε διάφορα σημεία έρχεται κάτι που όχι μόνο σου χάλαει την αισθητική της ταινίας αλλά σε βγάζει και έξω από το κλίμα της, όπως οι όχι και τόσο καλοσχεδιασμένοι χαρακτήρες οι οποίοι μοιάζουν λες και είναι βγαλμένοι από κάποια άλλη δεκαετία.
Αλλά πολλές φορές αυτός ο εντυπωσιασμός στο animation και οι φαντασμαγορικές σκηνές δράσης είναι εκεί για να σου κρατήσουν το ενδιαφέρον μακριά από την πλοκή, η οποία γίνεται μπερδεμένη αρκέτα γρήγορα, με πολλά σημεία να μην βγάζουν και ιδιαίτερο νόημα, κάνοντας ίσως τα μικρά παιδια (στα οποία κυρίως απευθύνεται η ταινία) να δυσανασχετήσουν. Και μπορεί να μιλάει για την εμπιστοσύνη, την αφοσίωση αλλά και το να ακολουθεί κάποιος το δικό του δρόμο στη ζωή, στοιχεία πάντα ευπρόσδεκτα σε τέτοιου είδους ταινίες, αλλά το σενάριο μοιάζει να αποδυναμώνει τη σημασία τους.
«Η Φύλακας των Δράκων» είναι μια ευχάριστη διαφυγή σε κάποια θερινό η οποία θα εντυπωσίασει, έστω και για λίγο, μικρούς και (ίσως) τους μεγαλύτερους. Αλλά για μια ταινία που έρχεται από τον Σαλβαδόρ Σιμό, περιμέναμε σίγουρα κάτι περισσοτέρο.
