Ο Σερζ Μαμού-Μανί είναι γιατρός, παθολόγος, μεσόκοπος, κουρασμένος από τη ζωή, λίγο αλκοολικός, πολύ κυνικός με την ανθρώπινη αδυναμία που το λειτούργημά του τον «αναγκάζει» να θεραπεύει. Ο Σερζ δουλεύει στην υπηρεσία κατ' οίκον επισκέψεων κι είναι παραμονή Χριστουγέννων: όταν ένας τραυματισμός στη μέση θα τον ακινητοποιήσει, ο ντελιβεράς Μαλέκ, θετικός, προσηνής, μ' ένα παιδικό όνειρο να γίνει γιατρός, θα τον αντικαταστήσει, φορώντας, κυριολεκτικά, τα παπούτσια του κι εξετάζοντας τους ασθενείς με... οδηγίες του Σερζ από το hands free του τηλεφώνου.
Ανάμεσα στο κοινότυπο και στο ιδιότυπο κινείται στην κωμωδία του ο Τριστάν Σεγκελά, με το δεύτερο να κερδίζει τους θετικούς πόντους στην πορεία. Σε μια νυχτερινή, από πολλές απόψεις σκοτεινή, βόλτα στο χριστουγεννιάτικο Παρίσι, δυο αταίριαστοι άντρες αναγκάζονται να συνυπάρξουν κι ο ένας καταλήγει να εκμαιεύσει τα χαρίσματα του άλλου, να τον κάνει καλύτερο άνθρωπο: κοινότυπο. Οι επισκέψεις στα σπίτια των ασθενών χτίζουν μια επεισοδιακή πλοκή που, κατά περίπτωση, θ' αναλωθεί σε εμετούς, κοιλιακά προβλήματα, κοπροφρακάρισμα και άλλα χαριτωμένα: κοινότυπο. Ο Σεγκελά δοκιμάζει ακόμα και την κλασική, σωματική κωμωδία, ένα ζευγάρι παπούτσια που πέφτουν μικρά, έναν πονεμένο κύριο που αναγκάζεται να μεταφέρεται από το ένα κάθισμα του αυτοκινήτου στο άλλο: κοινότυπο.
Εκεί όπου ο Σεγκελά απεγκλωβίζεται από τα κλισέ και προκαλεί αληθινό συναίσθημα και γέλιο είναι, όχι απαραίτητα η κεντρική ιδέα του, σε καμία περίπτωση πειστική, αλλά ο συνδυασμός των δυο ηρώων και πρωταγωνιστών του. Ο φεγγαροπρόσωπος, μονίμως πρόθυμος και φωτεινός Χακίμ Τζεμιλί ως Μαλέκ κι ο σταθερά ξινός Μισέλ Μπλαν ως Σερζ, με μια διάθεση τόσο σκευρωμένη όσο το απρόθυμο κορμί του, φτιάχνουν ένα δίδυμο αλλιώτικο από τ' άλλα, γαργαλιστικό, «φάρμακο» στη μελαγχολία, ανεβάζοντας αυτό εδώ το φιλμ λίγα σκαλοπάτια πάνω από τις καθιερωμένες καλοκαιρινές γαλλικές κωμωδίες.
